Nino Costa
Nino Costa[modifiché]
Gioann Còsta, stranomà Nino, a l'é nà a Turin dël 1886. Sò pare a l'era canavzan ëd Sirié, e soa mare a l'era monfrin-a. Për fé 'n piasì a sòj genitor Nino da giovo a l'ha prinsipià jë studi 'd veterinaria, ma peui a la fin a l'ha cangià e a l'é laureàsse an Litre. Furnì jë studi a l'ha passà quei ann a Paris, e belelì a l'é vzinàsse a la poesìa e a l'ha scrivù prima 'd piesse an fransèis, peui an italian, e peui an piemontèis. Rintrà an Piemont, a l'ha mostrà pr'un curt temp an dij Liceo peui a l'ha vagnà 'n band për la Cassia 'd Rësparm ëd Turin e a l'ha smensà a travajé lì.
Dël 1918 as maria con soa cara Ercolin-a, e a catran tre masnà: Maria Antoniëtta (mòrta dòp pòchi mèis), Celestin-a e Mario. A l'é peui mòrt dël 1945, apress n'ann ëd deul për la perdùa 'd fieul Mario, partisan massà an Valchison dël 1945 durant la lòta 'd liberassion. Àora pare e fieul a arpòso davzin ant ël simiteri 'd Sirié.
Le prime piesse an piemontèis ëd Nino Còsta (dont la prima poesìa a l'é Macëtta 'd Natal dël 1909) a comparisso ant l'arvista 'L Birichin, andoa as signa con lë stranòm ëd "Mamina". Passà d'agn a taca tutu a slontanésse da la manera 'd fé "birichinòira", con ël but che 'l piemontèis a l'ha da esse alvà al ranch ëd na lenga poética, e nen dovrà mach con un ròl minor për badiné e antërten-e la maraja.
Dël 1922 a decid ëd publiché sò prim volum: n'archeujta 'd poesìe publicà fin-a col moment an sl'arvista. Peui a editrà na sconda e na tersa archeujta 'd poesìe, cujenda semper ij travaj già publicà an dzora 'L Birichin.
Dacant sòn a chërs sò amor pr'ël teatro: dël 1921 a scriv la prosa "Tèra monfrin-a" (musicà peui da Edoard Verslèt) mentre 'l test "Testa 'd fer" a pòrta la dàita 1929. A travaja për scrive dcò numros test për la scòla.
Tra sòj travaj ëd poesìa as armemòria: Mamina (Edission Lattes 1922); Sal e pèiver (Edission Sacerdote, 1924); Brassabòsch (Edission Casanova, 1928); Fruta Madura (Edission S.E.L.P, 1931); Poesìe Religiose Piemontèise (1934); Ròba Nòstra (1938); Tempesta (apress-mòrt, 1946); Tornand (Edission Viglongh, apress-mòrt 1977). Rispartission cronològica.