L'Angelica

Sì, grassie al cel, j'è tuta na famija
ch'as gòd ël fresch, vestìa come 'n piscin-a;
j'è 'l pare e 'l fieul, la mama e la totin-a;
tuti 'd rassa sostnüa e dëgordïa.
La tòta a goarda (e a smìa che 'l cheur a-j rìa)
le meravìe dël nì d'na rondolin-a,
la mama a pronta për marenda ò sin-a
l'uva nostran-a frësca e polidija.
Ël pare e 'l fieul, robust come 'd brindor,
setà 'n sij ròch, da 'nt j'ojro a la paisan-a
versso giù l'acqua për bagnè le fior.

Angelica! a la ciamo sta fontan-a!…
Ma se j'Angei son fait tuti parìa,
an Paradis j'è nen la carestia.