Ij cit

Quaich vòlta, quand ch’a fa dëbsògn, i-j ruso.
Se nò, ‘ndoa ch’a andarìa l’autorità?
Im dagh n’aria robusta, i fass ël muso,
i crïo “Ma ‘n soma! E-lo parèj ch’as fa?”

Lor an sle prime ‘n pochetin së scuso,
peui dòp a resto lì mortificà:
l’han subit j’euj pien ëd lagrime ch’a-i luso,
e mi, guardandje, im sento ‘l cheur sarà.

Epura… guai s’as feissa nen parèj…
Certi moment l’han un gigèt adòss
ch’as tiro jë scufiòt mach a guardeje.

Ma da lì ‘n pòch, vorèj o nen vorèj,
quand ch’im jë vëddo ‘ntorn coj doi balòss,
l’hai pa ‘l corage, mi, ‘d nen perdoneje.

Gavà da Nino Costa, Fruta madura, Turin, Viglongo, 1980, p. 104.