Vicol Santa Marìa[modifiché]

L'è stòrt e curt e streit come 'n buel,
l'ha n'aria trista, solitaria e dura;
s'it goarde 'n su, të s-ciaire un pòch ëd cel…
l'istess come travers a na filura.
Da 'n tòch ëd cort, darè d'un cit rastel,
da la cesiòta freida, umida, scura,
da tute cole cà mese a rabel
a-i seurt n'odor d'arciuff e 'd ramassura.
Ël sol d'mesdì, s'a paira a dé n'ociada,
pen-a rivà sij cornison, a sghija,
e a l'ha mai tas ëd torna 'ndessne vïa.
Ma 'l vicol l'ha dcò chiel sò moment bon:
quand che, la seira, dòp benedission,
le gòrbe dël canton fan la balada.