Mirafior[modifiché]

Ale 'd farchett e d'aquile nostran-e
costumà contra ij vent e le tormente
ch'i ponte 'l vòl - superbe e resistente -
da 'n sle ròche pì fòrte e pì lontan-e,
ale franche 'd Piemont, ale 'd bataja,
padron-e dl'aria aota e dl'aria bassa,
dësteise për l'amor e për la cassa
d'sora dla tera libera e servaja,
saluteme le bianche ale sorele
ch'a s'aosso a storm dai camp ëd Mirafior:
l'anima dl'òm e l'andi d'ij motor
jë slansso 'nvers al cel lusente e bele,
e 'ndoa che prima j'erbo a s'andurmìo
quasi cunà da la cansson dle ssiale,
j'è 'ncheui na granda primavera d'ale;
d'ale uman-e ch'as pronto e ch'as dësvìo.
Ale d'aquile bianche sla pianura,
ale 'd farchett da corse ò da bataje,
se tante vòlte 'l sangh l'ha batesaje
chi ch'ai resta al timon l'ha nen paura.
Adess, lassù 'nt'ël sol, candie e legere
viste parej - l'han n'aria da dësmora;
doman - chissà - quand ch'ai soneissa l'ora
saran le prime a meuire sle frontiere.
Ò gioventù d'Italia, ala duverta
e cheur temprà sla mòrt për la conquista,
nojaotri, gent d'un'epoca pì trista
ch'i soma sempre stait brasa cuverta,
quand ch'i s-ciairoma sot la vòlta bleuva
passè lontan la bianca compania
con na ponta 'd rëgrett - quasi a në smia
ch'i sìe padron d'una richëssa neuva,
e quand ch'i torne e i pòrte 'ndrinta a j'euj
come 'n rifless dël cel ch'a v'annamora,
forsse le mame a së spavento 'ncora,
ma noi - papà - soma gelos dij fieui.