La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 13

←At 12

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

At 14→

La Bìbia piemontèisa - At 13

J’At dj’apòstoj

13

La mission ëd Bàrnaba e Sàul

¹Ora, a-i era ant la cesa ch’a l’era a Antiochia ëd profeta e ‘d magister: Bàrnaba, Simeon (ch’a l’era ciamà ‘l Nèir), Lucio ‘d Cirene, Manaèn (ch’a l’era stàit educà a la cort con ël tetrarca Eròd), e Sàul. ²Na vira, durant un sërvissi religios^[1], lë Spirit Sant a l’ha dit: “Consacreme^[2] Bàrnaba e Sàul e comissioneje a l’euvra ch’i l’hai ciamaje a fé”. ³Anlora, apress d’avèj digiunà e pregà, a l’han faje l’imposission ëd le man e a l’han lassaje parte.

Bàrnaba e Sàul a Cipro

⁴Loràutri, donch, mandà da lë Spirit Sant, a son calà an Selèucia, e da lì a l’han navigà fin-a a l’isola ‘d Cipro. ⁵Cand ch’a son rivà a Salamin-a, a l’han nunsià la paròla ‘d Nosgnor ant le sinagòghe dij Giudé. Con lor a l’avìo ‘dcò Gioann March për giuteje.

⁶Peui, avend travërsà l’isola fin-a a Pafo, a l’han trovà ansilì në stròlogh giudé, un profeta fàuss ch’as ciamava Bar-jesus. ⁷A fasìa part dël grup ëd përson-e ch’a stasio dantorn al procònsol Sergi Pàul, ch’a l’era n’òm sensà. Ël procònsol a l’ha fàit ciamé Bàrnaba e Sàul përchè ch’a vorìa sente da lor la Paròla ‘d Nosgnor. ⁸Elima, lë strologh (ch’a l’era sò nòm voltà an grech), a fasìa ‘d resistensa contra ‘d lor përchè ch’a l’avrìa nen vorsù ch’ël procònsol a chërdèissa a lòn che Bàrnaba e Sàul a disìo. ⁹Anlora Sàul, conossù ‘dcò coma Pàul, pien dë Spirit Sant, a l’ha fissà j’euj an slë strologh e a l’ha dije: ¹⁰“Ti, fieul dël diav! Ti, òm pien d’ògni sòrt ëd tromparìa e d’astussia! Ti, ël nemis ëd tut lòn ch’a l’é bon! Chiteras-to mai ëd përverte ij senté ‘d Nosgnor, ch’a son drit? ¹¹Ch’it sàpie che la man ëd Nosgnor a va tombete adòss, e ti ‘t saras bòrgno sensa podèj ës-ciairé la lus dël sol për chèich temp. Anlora, tut sùbit, dë scurità e ‘d top a son tombaje adòss, e virandse da tute le part, a sercava cheidun ch’a lo mnèissa për man. ¹²Parèj ël procònsol, cand ch’a l’ha vëddù lòn ch’a l’era rivà, a l’ha chërdù, pien d’amirassion për la dotrin-a ‘d Nosgnor.

Pàul e Bàrnaba a Antiòchia ‘d Pisìdia

¹³Pàul e ij sò sòcio a son ambarcasse a Pafo e a son andàit vers Perga, sità ‘d Panfilia, ma Gioann March, essend-se artirà d’ansem a lor, a l’é tornass-ne a Gerusalem. ¹⁴Loràutri a l’han seguità sò viage ‘d lor e a son rivà a Antiochia, sità ‘d Pisidia. Ansilà, ant un dì ‘d Saba, a son intrà ant la sinagòga e a son astassje. ¹⁵Apress ëd la letura dla Lege e dij profeta, ij cap dla sinagòga a l’han mandaje a dì: “Frej! S’a-i é da part vòstra na chèica paròla d’esortassion për ël pòpol, disla pura”.

¹⁶Anlora Pàul a l’é ausasse e avend fàit segn ch’a tuti a restèisso chiet, a l’ha dit: “Gent d’Israel, e vojàutri ch’i chërde ant  ël Dé ùnich^[3], sté a sente lòn ch’iv dirai: ¹⁷“Ël Dé ‘d ës pòpol Israel a l’ha sernù nòstri antich^[4] e a l’ha fane ‘n gran pòpol. Cand ch’a vivìo coma dë strangé ant ël pais d’Egit^[5], Nosgnor a l’ha faje seurte^[6] da lì con la fòrsa ‘d sò brass. ¹⁸Durant quarant’ agn Nosgnor a l’ha avune soen ant ël desert^[7]. ¹⁹e, apress d’avèj dësblà set nassion^[8] ant la tèra ‘d Canaan, a l’ha dàit ësta tèra a Israel coma soa ardità^[9]. ²⁰Tut sossì a l’é durà quatr sent e sinquanta agn. Apress ëd lòn, a l’ha daje ‘d giùdes^[10] fin-a al temp dël profeta Samuel^[11]. ²¹Peui a l’han ciamà ‘d podèj avèj un rè^[12], e Nosgnor a l’ha daje Sàul^[13], fieul ëd Chis, n’òm ëd la tribù ‘d Biniamin; e a son passaje quarant’ agn. ²²Nosgnor, contut a l’ha gavaje Sàul^[14] e a l’ha fàit che David a dventèissa sò rè. A sò rësguard Nosgnor a l’ha rendune testimoniansa cand ch’a l’ha dit: “I l’hai trovà David, fieul ëd Jessé, n’òm ëscond mè cheur, ch’a farà tuta mia volontà^[15]”. ²³A l’é stàit da soa dissendensa^[16] che Nosgnor, ëscond soa promëssa, a l’ha dàit a Israel un Salvator, ch’a l’é Gesù. ²⁴Anans che chiel a rivèissa, Gioann a l’ha predicà a tut ël pòpol d’Israel un batèsim ëd pentiment^[17]. ²⁵Gioann, coma ch’a terminava sò ministeri^[18], a disìa: “Mi i son pa col che vojàutri i pense^[19]. Apress ëd mi a ven col ch’i na son gnanca degn ëd dësgropeje le liasse dle sandole^[20].

²⁶Mè frej! Fieuj ëd la dissendensa d’Abraham e tuti vojàutri ch’i chërde an l’ùnich Dé! A l’é a nojàutri ch’as adressa costa paròla ‘d salvassion. ²⁷J’abitant ëd Gerusalem e ij sò dirigent a l’han nen savulo arconòsse Gesù coma col ch’ij profeta a l’avìo parlane. Al opòst, a l’han condanalo e, an fasenda parèj, a l’ha compì le paròle dij profeta ch’as leso tùit ij Saba. ²⁸Bin ch’a trovèisso gnente an chiel da felo condané a mòrt, a l’han pregà Pilàt ëd felo meuire^[21].

²⁹Dòp ch’a l’han avù compì tute le còse ch’a l’ero stàite scrite ‘d chiel, a l’han levalo da la cros e a l’han posalo ant un sepolcr^[22]. ³⁰Ma Nosgnor a l’ha arsussitalo dai mòrt, ³¹e a l’é stàit vëddù^[23] për diversi dì da coj ch’a l’ero montà 'nsem a chiel da la Galilea a Gerusalem. A son lor ij sò testimòni dë 'dnans al pòpol. ³²A l’é parèj che nojàutri i vnoma a nunsieve la bon-a neuva che Nosgnor a l’avìa promëttù ai nòstri antich^{[24] 33}e che ora chiel, arsussitanda Gesù, a l’ha compì për nojàutri, ch’i soma ij sò dissendent ëd lor. Sossì a l’é lòn che lë scond salm a dis ëd Gesù: “Ti ‘t ses mè fieul, ancheuj i son dventà tò Pare^[25]”, ³⁴përchè Nosgnor a l’avìa promëttù d’arsussitelo dai mòrt lassand nen che sò còrp as corompèissa ant la tomba. A l’ha dilo an ësta manera: “Iv darai le benedission sacrà ch’i l’hai promëttù a David^[26]”. ³⁵Ant n’àutr salm tut sossì a l’é ‘dcò dëspiegà: 'It lasseras nen che tò sant a vëdda la corussion^[27]'. ³⁶Sto-sì a l’é nen n’arferiment a David, përchè apress che David a l’ha compì la volontà ‘d Nosgnor an soa generassion, chiel a l’é bin mòrt e a l’é stàit sotrà con ij sò antich, e sò còrp a l’é corompusse. ³⁷Nò, lolì as arferiss a cheidun d’àutr - cheidun che Nosgnor a l’ha arsussità e che sò còrp a l’é nen corompusse.

³⁸Mè frej! Steme bin a sente! Nojàutri i soma sì për proclamé che grassie a chiel, Gesù, a l’é nunsiave ‘l përdon dij vòstri pëccà, ³⁹e che tuti coj ch’a chërdo an chiel a son giustificà për ël mojen ëd chiel, ëd tut lòn ch’i l’eve nen podù esse giustificà për la Lege ëd Mosè. ⁴⁰Pijeve donca guarda ch’av riva pa lòn ch’a l’é dit ant ij profeta: ⁴¹‘Vardé, vojàutri sbefiard, stupive e andé an malora^[28]! Përchè i son an camin a fé cheicòsa, an vòst temp, ch’i la chërdrìe nen gnanca se cheidun av la contèissa^[29]!’”.

⁴²Damentre che Pàul e Bàrnaba a seurtìo da la sinagòga, la gent a-j pregava che 'l Saba ch'a sarìa vnù lor a tornèisso parleje ‘d cole ròbe-lì. ⁴³Cand l’adunansa a l’é separasse, tanti Giudé e prosélit ch’adoravo ‘l Dé ùnich, a son andaje dapress a Pàul e Bàrnaba, e lor a l’han parlaje e esortaje a seguité a fidesse ant la grassia ‘d Nosgnor.

Pàul a pija la decision d’adressesse ai pagan

⁴⁴Ël Saba ch’a l’é vnù, scasi tuta la sità a l’era radunasse për ëscoté la paròla ‘d Nosgnor. ⁴⁵A-i ero ‘d giudé, contut, che, an vëddand tuta cola gent, a son dventane gelos e a contradisìo fin-a con d'ofèise lòn ch’a disìa Pàul. ⁴⁶Anlora Pàul e Bàrnaba, avend pijà coragi, a l’han dije: “A l’era nòst dover ch’i adressèisso prima a vojàutri la Paròla ‘d Nosgnor, ma dagià ch’i l’arfude e ch’a l’é ciàir ch’i l’eve gnun-a anvìa dla vita eterna, a l’é ai pagan^[30] che da ora anans is adresseroma. ⁴⁷Përchè Nosgnor a l’ha comandanlo parèj: 'I l’hai stabilite për esse ‘l ciàir ëd le nassion, për porté la salvassion fin-a ai confin ëd la tèra^[31]'”.

⁴⁸Cand ch’a l’han sentì lolì, ij pagan a son motobin arlegrass-ne e a l’han ringrassià Nosgnor^[32] për ël mëssagi^[33] ch’a l’avìa mandaje. Parèj, tuti coj ch’a l’ero destinà^[34] a la vita eterna a son convertisse a la fede^{[35] 49}e la paròla ‘d Nosgnor a së spantiava për tuta cola region.

⁵⁰Ma ij Giudé a l’han ansigà ‘d fomne divòte ch’a l’avìo d’influensa e ij cap ëd la sità a cissé na përsecussion contra Pàul e Bàrnaba tant da feje scassé da sò teritori ‘d lor. ⁵¹Parèj, Pàul e Bàrnaba a l’han sopatà contra ‘d lor la póer dij sò pé^[36] (coma ‘n segn ëd protesta) e a son venuss-ne a Iconia. ⁵²Ij chërdent^[37] a l’ero pien ëd goj e dë Spirit Sant.

Nòte

1. O "Damentre ch'a sërvìo Nosgnor".
2. O "Buté da part për mi".
3. O “...e vojàutri ch’i l’eve timor ëd Nosgnor”: Pàul a l’era adressasse parèj ai prosèlit, gent ch’a l’era convertisse dal paganèsim a la fej d’Israel.
4. O “nòstri pare”.
5. Cfr. Surtìa 1:7.
6. Cfr. Surtìa 12:51.
7. Cfr. Numer 14:34; Deuteronòmi 1:31.
8. Cfr. Deuteronòmi 7:1.
9. Cfr. Giosué 14:1.
10. Cfr. Giudes 2:16.
11. Cfr. 1 Samuel 3:20.
12. Cfr. 1 Samuel 8:5.
13. Cfr. 1 Samuel 10:21.
14. Cfr. 1 Samuel 13:14.
15. Cfr. 1 Samuel 16:12; Salm 89:20.
16. O “smens”.
17. O “conversion”. Cfr. March 1:4; Luca 3:3.
18. O “carièra”.
19. Cfr. Gioann 1:20.
20. Cfr. Maté 3:11; March 1:7; Luca 3:16; Gioann 1:27.
21. Cfr. Maté 27:22-23; March 15:13-14; Luca 23:21-23; Gioann 19:15.
22. Cfr. Maté 27:57-61; March 15:42-47; Luca 23:50-56; Gioann 19:38-42.
23. Cfr. At 1:3.
24. O “pare”.
25. Cfr. Salm 2:7.
26. Cfr. Isaia 55:3.
27. Cfr. Salm 16.10.
28. O “meuire”!
29. Cfr. Abacuch 1:5.
30. O “a d’àutre nassion”, “ai Gentij”.
31. Cfr. Isaia 42:6; 49:6
32. O “a l’han glorificà Nosgnor”, “a l’han daje glòria”.
33. O “la paròla”.
34. O “ch’a l’ero sernù”.
35. O “a son dventà dij chërdent”.
36. Cfr. Maté 10:14; March 6:11; Luca 9:5; 10:11.
37. O “ij chërdent”.