La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 49

←Isaìa 48

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 50→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 49

Isaia

49

Ël servent ëd Nosgnor

¹Sté a sente, vojàutri ch’i vive an tère lontan-e! Fé bin atension, vojàutri ij pòpoj ch’i seve da leugn! A l’é anans ch’i nassèissa che Nosgnor a l’ha ciamame. Chiel a l’ha pronunsià mè nòm già da cand ch’i j’era ancora ant ël vènter ëd mia mare^[1]. ²Mie paròle ‘d giudissi^[2] a l’ha renduje filà tanme na spa, a l’ha stërmame a l’ombra ‘d soa man. I son tanme na flecia aùssa bin guernà an sò stucc^[3]. ³A l’ha dime: “Ti ‘t ses mè servent. An ti, Israel, i farai splende mia glòria”.

⁴I pensava: “A më smija d’avèj travajà për nen, d’avèj consumà mie fòrse a dzoneus”. Pura, i lass-rai tut ant le man ëd Nosgnor, i lo pijerai an paròla: chiel am darà l’arcompensa a sò temp..

⁵E ora Nosgnor a parla - col ch’a l’ha dame forma ant ël vènter ëd mia mare përch' i fussa sò servent, col ch’a l’ha comissioname për fé artorné a chiel ël pòpol ëd Giacòb. Nosgnor a l’ha onorame e a l’ha dame fòrsa: ai sò euj mi i son bin pressios. ⁶A l’ha dime: “Ti ‘t faras da pì che ristabilì ‘l pòpol d’Israel ant la condission ch'a l'era anans, da pì che fé artorné a mi ij dzorvivù d’Israel. I l’hai fate la lus ëd tute le nassion^[4], përch’ it pòrte mia salvassion fin-a ai confin ëd la tèra^[5]”.

Artorn dij deportà

⁷Parèj a dis ël Signor, ël Redentor e ‘l Sant d’Israel a col ch’a l’é meprisà, a col che le nassion a l’han an ghignon, al servent dij craseur: ‘Ij rè, cand ch’at vëdran, as leveran an pé, ij governator as prosternëran ëdnans a ti për rispet a Nosgnor, ch’a l’é fedel, al Sant d’Israel, ch’a l’ha sernute’”.

⁸Parèj a dis ël Signor: “Cand ch’a vnirà ‘l moment pì adat, it rëspondrai. Ant ël di dla salvassion it giutrai. It guernrai e it darai a mia gent për esse mia aleansa con lor. Për tò mojen i ristablirai la tèra d’Israel e a l’assegnerai torna a sò pòpol^[6]. ⁹I dirai ai përzoné: “Seurte fòra an libertà”, e a chi ch’a viv ant lë scur: “Seurte a la lus”. Lor a saran mie feje e a pastureran an s’ëd pra verd e ansima 'd colin-e ch’a l’ero anans dëspojà. ¹⁰A patiran pa pì la fam e la sèj, ël sol a-j farà pì nen ëd mal, nì ‘l sol, nì la calura, përchè ‘l Signor an soa misericòrdia a-j guiderà; chiel a-j mnerà aranda d’aque frësche^[7]. ¹¹ Për lor i cambierai mie montagne ant ij senté pian. Mie stra a saran aussà dzora dle combe.

¹²Vardé mach coma ch’a rivo da leugn! A ven-o dal setentrion, dal ponent: d’àutri a ven-o dai confin dl’Etiòpia. ¹³Cel, canta da la gòj! Arlégrëtte tèra! Montagne, s-cionfé an crij ëd gòj, përché ‘l Signor a consola soa gent e a l’ha compassion ëd coj ch’a son sagrinà.

Nosgnor a l’é tanme na mare për soa gent

¹⁴Con tut lòn, Sion a disìa: “Nosgnor a l’ha bandomame; mè Dé a l’é dësmentiasse ‘d mi”. ¹⁵Ël Signor a-j rëspond: “Podria-la na mare dësmentiesse ‘d soa masnà? Podria-la nen avèj a car col ch’a l’é surtì da sò vènter? Fin-a se lòn a capitèissa për cheidun, mi it dësmentierai mai! ¹⁶Varda, i l’hai gravà tò nòm ant la parmela 'd mia man. I peudo nen gavemla da la ment l’imàgin ëd le muraje ‘d Gerusalem an ruin-a. ¹⁷Bin tòst ij tò dissendent a torneran e tuti coj ch’a veurìo dësblete dël tut as n’andran via. ¹⁸Àussa j’euj e varda tut d’antorn a ti, përchè tùit ij tò fieuj a artornran a ti. Mi, ël Signor, i lo fortisso: sossì a l’é tant sicur coma mia vita midema: lor a saran l’ornament ëd toa vesta e ti at n'archincheras tanme na sposa.

¹⁹Ti 't j’eres tuta na ruin-a e na desolassion, un pais vastà, ma bin tost toa gent a s’anmugg-rà torna. Ij tò nemis, coj ch’it l’avio fate në s-ciav, a saran giumai bin da leugn. ²⁰Le generassion ëd tò pòpol ch’a son nassùe an esili, a artornran e a diran: ‘I l’oma da manca ‘d pì dë spassi: a-i son nen pro ‘d ca për tùit ambelessì. ²¹Antlora it penseras drinta ‘d ti: ‘Da ‘ndoa ch’a son seurtì tuti sti fieuj? Përchè la pì part ëd mia gent a l’é stàita massà e coj ch’a son restaie a son ëstàit portà via an esili. I son restà sì tuta daspërmì. Da ‘ndoa ch’a son seurtije tuti sti-sì? Chi é-lo ch’a l’ha dàit vita a tuti sti cit? Chi é-lo ch’a l’ha faje chërse për mi?’. ²²Parèj a dis ël Signor Dé: “Vardé, i farai segn a le nassion, i ausserai mè drapò dnans a j’euj ëd tùit ij pòpoj. A saran lor a porté an brass ambelessì ij tò fieuj; a saran lor a porté sì toe fije a spala.

²³Rè e argin-e at serviran e a l’avran soen ëd toe esigense. As prostërneran ëdnans ëd ti e a bërlicheran la póer dai tò pé. Antlora it savras che mi i son ël Signor e ch’i deludo mai coj ch’as fido an mi. ²⁴Chi é-lo ch’a peul s-cianché 'l botin ëd guèra da le man d’un guerié? Chi é-lo ch’a peul pretende che un tirann a lassa andé ij sò përzoné? ²⁵Donca, parèj a dis ël Signor: “Ij përzoné dij gueriè a saran liberà e ‘l botin ëd guèra dij tirann a sarà arcuperà. Përchè a sarà mi ch'a combatrà contra coj ch’at faso la guèra, e a sarà mi col ch’a salverà ij tò fieuj. ²⁶I obligherai ij tò craseur a mangesse an tra ‘d lor e a vnì cioch ëd sò sangh ëd lor medésim: a sarà coma chi ch’as ancioca ‘d vin neuv. Antlora tuti a savran che mi, ël Signor, i son tò Salvator; a savran che col ch’at lìbera a l’é ‘l Fòrt d’Israel.

Nòte

1. Cfr. Geremìa 1:5.
2. O: “ij mè làver”.
3. Cfr. Ebrèo 4:12; Arvelassion 1:16.
4. Cfr. Isaia 42:6; Luca 2:32; At 26:23.
5. Cfr. At 13:47.
6. Cfr. 2 Corint 6:2.
7. Cfr. Arvelassion 7:16-17.