La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Arvelassion/Arvelassion 7

←Arvelassion 6

La Bibia piemontèisa Arvelassion

Arvelassion 8→

Arvelassion ëd Gioann

7

Ël pòpol ëd Nosgnor a sarà guernà

¹Apress ëd lòn i l’hai vëddù quatr àngej ch’a stasìo drit dzura ij quatr canton^[1] dla tèra e ch’a tnisìo frem ij quatr vent dla tèra, parèj che gnun ëd lor a bofèissa an sla tèra, né an sël mar, né an sù gnun-a pianta. ²I l’hai ‘dcò vëddù n’àutr àngel ch’a montava dal levant e ch’a portava ‘l cacèt dël Dé viv. Col-lì a l’ha crijà fòrt ai quatr àngej ch’a j’era dàit l’ancombensa^[2] ‘d fé ‘d mal a la tèra e al mar. ³A l’ha dije: “Fé nen ëd mal a la tèra, né al mar, né a le piante, fin a tant ch’i l’àbio marcà ij sërvent ëd Nosgnor an sla front.

⁴Peui i l’hai sentì ‘l nùmer ëd coj ch’a j’ero stàit marcà: sent quaranta quat mila, da tute le tribù dij fieuj d’Israel: ⁵dódes mila da la tribù ‘d Giuda, dódes mila da la tribù ‘d Ruben, dódes mila da la tribù ‘d Gad, ⁶dódes mila da la tribù d’Asser, dódes mila da la tribù ‘d Neftali, dódes mila da la tribù ‘d Manasse, ⁷dódes mila da la tribù ‘d Simeon, dódes mila da la tribù ‘d Levi, dódes mila da la tribù d’Issacar, ⁸dódes mila da la tribù ‘d Zabulon, dódes mila da la tribù ‘d Giusèp, dódes mila da la tribù ‘d Beniamin.

Liturgia dël cel: ij màrtir ëd l’Agnel

⁹Apress ëd lòn i l’hai vëddù tanta ‘d cola gent che gnun a podìa contela. A j’ero da tute le nassion, tribù, pòpoj e lenghe. A stasìo an pé dë 'dnans al tròno e dë 'dnans a l’Agnel, tuti vestì ‘d bianch e a l’avìo ‘d branch ëd palma an man. ¹⁰ Tuti a disìo a àuta vos^[3]: “La salvëssa a ven da Nosgnor^[4], ch’a l’é setà an sël tròno, e da l’Agnel!”. ¹¹Tuti j’àngej a stasìo dantorn al tròno, a j’ansian e a le quatr creature vivent, e a l’han prostërnasse dë 'dnans al tròno con la front fin-a a tèra e a rendìo l’adorassion a Nosgnor. ¹²A cantavo: “Amen! A Nosgnor ch’a vada la benedission, la glòria, la sapiensa, ël rendiment ëd grassie, l’onor, la potensa e la fòrsa për ij sécoj dij sécoj. Amen!”.

¹³Anlora un ëd j’ansian a l’ha ciamame: “Sti-sì, ch’a son vestì ‘d bianch, chi son-ne? E da ‘ndoa ch'a son ëvnùit?” ¹⁴I l’hai rësponduje: “Mè Signor, mach ti it lo sas!”. E chiel a l’ha dime: “Sti-sì a son coj ch’a son ëvnùit da na gran tribulassion, e ch’a l’han lavà soe veste e sbianchije con ël sangh dl’Agnel. ¹⁵A l’é për lòn ch’a stan dë 'dnans al tròno ‘d Nosgnor, e a-j rendo servissi di e neuit ant sò templi. Col ch’a l’é setà an sël tròno a-j darà na sosta. ¹⁶A l’avran pì nen nì fam nì sèj, nì a saran pì brusà dal calor dël sol, ¹⁷përchè l’Agnel ch’a l’é an sël tròno a-j pasturerà e a jë mnerà a le sorgiss ëd l’eva dla vita, e Nosgnor a-j suvrà tute le lerme da j’euj”.

Nòte

1. O “estremità”.
2. O “podèj”.
3. O “a crijavo”.
4. O “da nòstr Dé”.