La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 26

←At 25

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

At 27→

La Bìbia piemontèisa - At 26

26

Difèisa ‘d Pàul dë 'dnans d'Agrippa

¹Anlora Agrippa, adressand-se a Pàul, a l’ha dije: “T’é consentì ‘d parlé për ti”. Pàul a l’ha àussà la man e a l’ha parlà parèj për soa difèisa: ²“Rè Agrippa! I’m considero fortunà d’avèj da rësponde ancheuj dë 'dnans ëd ti ëd tute le còse ch’i na son acusà dai Giudé, ³dzurtut përchè i sai ch’it conòsse bin tute le costume e le chestion ch’a-i é tra ij Giudé. It prego, donca, dë scoteme con passiensa.

⁴Tùit ij Giudé a san cola ch’a l’é stàita mia vita da giovo, coma ch’i l’hai vivù an prinsipi an mes a mia nassion a Gerusalem. ⁵Lor am conòsso da sèmper e a peudo testimonié, s’a veulo, che mi i vivìa com un Farisé^[1], ël grup pì strèit ch’a-i sìa ‘d nòstra religion. ⁶E se adess a l’han portame an giudissi, a l’é për la speransa an la promëssa che Nosgnor a l’ha fàit ai nòstri antich, ⁷ch’a l’é la promëssa ch’a l’é stàita fàita a nòstre dódes tribù, ch’a servo Nosgnor an permanensa neuit e dì. Rè Agrippa! A l’é për cola speransa-lì ch’i son acusà dai Giudé! ⁸Përchè ch’i l’avrìe ‘d trové incredìbil che Nosgnor a peuda fé arsussité dij mòrt?

⁹A l’é vera che, për mia part, a-i era ‘n temp ch’i chërdìa ch’i l’avèissa ‘l dover ëd combate a tuta fòrsa ‘l nòm ëd Gesù ‘d Nasaret. ¹⁰A l’é pròpi lòn ch’i fasìa a Gesusalem: dòp d’avèjne arseivù l’autorità dai gran sacerdòt, i l’hai fàit përzoné tanti dël pòpol sant^[2], e fin-a i dasìa mè aprovassion cand ch’a-j fasìo meuire. ¹¹Tante vire i-j fasìa castighé ant le sinagòghe për forseje a arneghé Gesù. La gran rabia ch’i l’avìa contra ‘d lor am portava a përseguiteje fin-a an ëd sità forëstere^[3].

¹²Rè Agrippa! Ant n’ocasion ch’i andasìa a Damàsch, donca, con ël mandà e pien podej arseivù dai gran sacerdòt, ¹³për stra, an pien mesdì i l’hai vëddù na lus dal cél, pì ciàira che ‘l sol, ch’a lusìa tut dantorn ëd mi e dantorn a coj ch’a l’ero për stra ansem a mi. ¹⁴Tùit i soma cascà a tèra e i l’hai sentì na vos ch’am parlava ant la lenga dij Giudé e ch’a disìa: ‘Sàul, Sàul, për còs é-lo ch 'it më përsèguite? A l’é pròpi inùtil për ti d’arvirete contra j’ujon^[4]!’. ¹⁵Anlora i l’hai dit: ‘Chi ses-to, Signor?’. E ‘l Signor a l’ha rëspondume: ‘I son Gesù, col ch’it përseguite. ¹⁶Ma adess àuss-te, tente sù an pé, përchè a l’è për lòn ch’i son comparite, për destinete a d’esse servitor e testimòni, tant ëd le còse ch’it l’has vëddù, che dle còse che mi ancora it farai vëdde. ¹⁷Mi it libererai tant da tò pòpol midem che da le nassion pagan-e. Vera, it mando da lor, ¹⁸përchè ch’a doverto j’euj e ch’a sìo convertì dal top a la lus, e dal podej ëd Sàtana a Nosgnor, e ch’arsèivo la remission dij sò pecà e soa part d’ardità ansem a coj ch’a son santificà^[5] për ël mojen dla fede an mi'.

¹⁹Rè Agrippa! A costa vision dël cél i l’hai nen faje resistensa, ²⁰ma i l’hai nunsià, prima a coj ch’a l’ero a Damasch^[6], peui a Gerusalem^[7], peui për tut ël pais ëd la Giudea, e a la fin ai pagan, ch’as arpentisso e ch’as convertisso a Nosgnor, fasend ij frut che dla conversion a na son la preuva. ²¹Sto-sì a l’é precis ël motiv për che ij Giudé a l’han ciapame ant ël Templi e ch’i vorìo masseme. ²²Ma con l’agiùt ch’i l’hai arseivù da Nosgnor, i son viv fin a ancheuj e i rendo testimoniansa dë 'dnans ëd tuti, pcit e grand. I diso gnente ‘d pì ‘d lòn ch’ij profeta e Mosè a l’han nunsìa ch’a sarìa rivaje, ²³l’é a d’ che ‘l Mëssìa a l’avrìa da patì e ch’a sarìa stàit ël prim a arsussité d’an tra ij mòrt^[8] e ch’a l’avrìa portà la lus tant al pòpol dij Giudé che a le nassion pagan-e^[9]”.

²⁴E com a parlava parèj për soa difèisa, Festo a l’ha crijà: “Pàul, ti ‘t l’has përdù la rason! Tò gran savèj ëd létere a l’ha fate dventé mat!”. ²⁵Pàul a l’ha rësponduje: “I son nen andàit mat, ilustrissim Festo. Bin al contrari: l diso paròle ‘d vrità e ‘d saviëssa. ²⁶Le còse ch’i diso a son bin conossùe dal rè. I parlo s-cet dë 'dnans ëd chiel^[10] përchè i peudo nen chërdje ch’ij fàit ch’im n’arferisso a sio scapaje da l’atension, përchè lolì a l’é nen fasse ant un canton. ²⁷Rè Agrippa! Chërdes-to ai profeta? I sai ch’it jë chërde! ²⁸E Agrippa a l’ha rësponduje a Pàul: “A manca pòch ch’it më përsuade a dventé ‘n cristian!^[11]”!” ²⁹Pàul a l’ha replicaje: “Se mach Nosgnor a volèissa che tòst o tard, nen mach ti, ma tuti coj ch’a më scoto ancheuj a dventèisso tanme ch’i son mi, ma sensa le caden-e ch’i pòrto!”.

³⁰Finì che Pàul a l’avìa ëd dì cole còse-lì, ël rè a l’é aussasse, ansem al governator, a Bereniss e coj ch’a l’ero astà con lor. ³¹Cand ch’a son artirasse da part, a l’han conferì tra ‘d lor, e a l’han dit: “Col òm a l’ha fàit gnente ch’a mérita la pen-a ‘d mòrt o la përzon". ³²E Agrippa a l’ha dit a Festo: “Col òm a podìa bin esse liberà s’a l’avèissa nen apelasse a l’imperator”.

Nòte

1. Cfr. At 23:6; Filipèis 3:5.
2. O “tanti sant”.
3. 26:9-11 cfr. At 8:3; 22:4-5.
4. Ëd combate contra mè volèj.
5. Ël pòpol  che Nosgnor a l’ha arservasse.
6. Cfr. At 9:20.
7. Cfr. At 9:28-29.
8. Cfr. 1 Corint 15:20.
9. Cfr. Isaia 42:6; 49:6.
10. O “liberament”.
11. O “Chërdes-to ch’it ëm peude përsuade a dventé ‘n cristian csì tòst?”.