La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 22
22
[modifiché]La difèisa 'd Pàul
[modifiché]1“Mè frej e pare bin ëstimà, scoté mia difèisa!”.
2Cand ch’a l’han sentì che Pàul a parlava ant la lenga dij Giudé, a l’han fàit ancora ‘d pì silensi. Pàul a l’ha dije: 3“I son un Giudé, nassù a Tarso an Cilicia, ma anlevà ambelessì a Gerusalem ai pé ‘d Gamaliel[1]. Coma sò student, i son ëstàit istruì ant na strèita oservansa dla Lege dij nòstri antich e i son ëstàit dël tut angagià a onoré Nosgnor an tut lòn ch’i fasìa, pròpi coma i lo seve vojàutri ancheuj. 4I l’hai përseguità a mòrt tuti coj ch’a séguito la Vìa ‘d Nosgnor. I-j andasìa a serché, i-j ciapava - tant òm che fomne - e i-j fasìa buté an përzon. 5Ël gran sacerdòt e tut ël consej dël Sinedri a peudo confermé che lor am dasìo ‘d litre adressà ai nòstri frej Giudé ‘d Damasch ch’am autorisavo a rablé stacà a Gerusalem tùit ij dissépoj dla Vìa për ess-ne castigà[2].
6Ora a l’é rivà, com i marciavo e ch’im avzinavo a Damasch, apopré an sël mesdì, che tut d’un colp un gran ciàir ëvnù dal cél am m’ha anvironame coma në sludi, 7i son cascà a tèra e i l’hai sentì na vos ch’am disìa: “Saul, Saul, për còs é-lo che ‘t ëm përseguite?”. 8E i l’hai rësponduje: “Chi ses-to Signor?”. E a l’ha dime: “I son Gesù ‘d Nasaret, ch’it përséguite”. 9Ora, coj ch’a l’ero con mi a l’han vëddù ‘l ciàir, e a na son restà sbaruvà, ma a l’han nen sentì la vos ëd col ch’am parlava. 10Anlora i l’hai dit: “Signor, còs ch’i l’hai da fé?”. E ‘l Signor a l’ha dime: “Àuss-te e vat-ne a Damasch, e lì at diran tut lòn ch’it l’has da fé”. 11Ora, dal moment ch’i-i s-ciairava pì nen për motiv ëd col fòrt ciàir ch’a l’avìa dël tut amborgname, coj ch’a l’ero ansem a mi a l’han ëmname për man, e i son ëvnù a Damasch.
12A-i era ambelelà n’òm ch’as ciama Ananìa, ch’a l’avìa timor ëd Dio e bin oservant ëd la Lege, n’òm motobin ëstimà da tùit ij Giudé ch’a stasìo a Damasch. 13A l’é vnume a trové e, cand ch’a l’é stame dacant, a l’ha dime: “Saul, mè frel! Torna a vëdde!” e an col istess moment i lo podìa vëdde!
14Peui a l’ha dime: “Ël Dé dij nòstri antich a l’ha destinate a conòsse soa volontà, a vëdde ‘l Giust e a sente soa vos. 15përchè ti tl’avras da esse testimòni ‘d chiel, për conté a tuti 'd lòn ch’it l’has vëddù e sentì. 16E adess, lòn ch’it ëspete? Àuss-te e arsèiv ël batèsim. Che ij tò pëccà a sio lavà vìa an invocand ël nòm dël Signor”.
17Cand che peui mi i son artornà a Gerusalem, un dì, mentre ch’i pregava ant ël Templi, i son restà an éstasi, 18e i l’hai vëddù Gesù ch’am disìa: “Dësgàgg-te e part sùbit da Gerusalem, përchè ch’a arseivran nen la testimoniansa ch’it faras ëd mi!”.
19E i l’hai dit: “Signor! Lor midem a san ch’i butavo an përzon e ch’i foëttavo ant le sinagòghe coj ch’a chërdìo an ti. 20E cand che ‘l sangh ëd Stevo, tò testimòni[3], a l’é stàit vërsà, i j’ero ‘dcò present; i consentìo a soa mòrt e i guernavo le vestimente ‘d coj ch’a lo fasìo meuire. 21Anlora chiel a l’ha dime: “Va, përchè mi it manderai da leugn ai pòpoj pagan”.
Pàul a fà apel a soa sitadinansa roman-a
[modifiché]22A l’avìo scotalo fin-a a cole paròle-lì ch’a son butasse a crijé: “Gavelo da la tèra! Un tal òm a l’ha gnun drit a vive!”. 23E com a crijavo a pien-a vos, ch’a sopatavo soe vestimente ‘d lor e ch’a campavo ‘d póer an aria, 24ël comandant a l’ha ordinà ch’a lo mnèisso ant la caserma e ch’a fussa esaminà con ël foèt për savèj përchè mai a crijèisso parèj contra ‘d chiel. 25Cand ch’a l’han avulo gropà con ëd corèje, Pàul a l’ha dit al senturion ch’a l’era davzin ëd chiel: “V’é-lo consentì ‘d foëtté un sitadin ëd Roma, e ch’a l’é gnanca condanà?”.
26Ël senturion, cand ch’a l’ha sentì lolì, a l’é andàit da sò comandant për fejlo savèj, an disand: “Lòn ch’it fas? Col-lì a l’é un sitadin roman!”. 27Anlora ‘l comandant a l’é vnù da Pàul e a l’ha dije: “Disme: ses-to roman?”, e Pàul a l’ha rësponduje: “Éh, a l’é parèj!”. 28Ël comandant a l’ha replicaje: “Mi i l’hai dovù paghé un gran pressi për cateme costa sitadinansa”. E Pàul a l’ha rësponduje: “Ma mi i l’hai ëd nàssita!”. 29A càusa ‘d lòn coj ch’a dovìo esaminelo a son sùbit artirasse da vzin a Pàul. Fin-a ìl comandant ëd la caserma a l’é ciapaje tëmma cand ch’a l’é rendusse cont d’avèj fàit gropé un sitadin roman. 30L’indoman, volend savèj precis për che motiv Pàul a l’era acusà dai Giudé, a l’ha falo dësgropé e a l’ha dàit l’ordin ch’as radunèisso ij gran sacerdòt e tut ël Sinedri. Peui a l’ha fàit ëmné Pàul e a l’ha presentajlo dë 'dnans a lor.