La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 5
J’At dj’apòstoj[modifiché]
5[modifiché]
Anania e Saffira[modifiché]
1A-i era n’òm ch’as ciamava Anania che, ansema a Saffira, soa fomna, a l’avìa vendù un dij sò possediment. 2D’acòrdi con soa fomna, na porsion dël ricav a l’ha portajla a j’apòstoj[1] e a l’ha dije che lolì a l’era tut lòn ch’a l’avìa ciapà. 3Ma Pero a l’ha dije: “Anania, përchè it l’has lassà che Sàtana a t‘ampinìssa ‘l cheur? Ti 't l’has busiardà a lë Spìrit Sant e it l’has artnù na porsion ëd lòn ch’it l’avìe ciapà da la vèndita ‘d tò possediment. 4It l’avìe gnun òbligh: it l’avrie podù vend-lo o nen vend-lo, coma ch'it vorìe. Fin-a l’arcav, it l’avrie podù bin fene lòn ch’it vorìe. Përchè ses-to fate ‘n proget parèj an tò cheur? Ti ‘t l’has nen busiardà a nojàutri, ma a Nosgnor!”. 5Anania, cand ch’a l’ha sentù cole paròle-lì, a l’é cascà a tèra e a l’é spirà. Tuti coj ch’a l’han sentù ‘d lòn a son ëstàit ciapà da ‘n grand ësparm. 6Anlora, chèich giovo ch’a j’ero lì a son levasse, a l’han pijane ‘l còrp, a l’han portalo fòra e a l’han sotralo. 7Da lì apopré a tre bòt a l’é intraje 'dcò soa fomna, ch’a savìa nen lòn ch’a l’era rivà. 8Pero a l’ha ciamaje: “Disme ‘n pò, l'eve-ne vendulo ‘l camp, ti e tò òm, për sto pressi-sì?”. E chila a l’ha rësponduje: “Vera, a l’é pròpi parèj!”. 9Anlora Pero a l’ha dije: “Përchè i l’eve fàit un complot tra ‘d vojàutri për buté a la preuva lë Spìrit dël Signor? Varda, coj ch’a son giusta tornà da sotré tò òm, a son a l’uss, pront a porté vìa ‘dcò ti!”. 10E an col istess moment, ëdcò chila a l’é cascà a tèra[2] e a l’é spirà. Cand che ij giovo a son intrà, a l’han trovala mòrta, a l’han portala fòra e a l’han sotrala davzin a sò marì. 11Lo-lì a l’ha dàit un grand ësparm a tuta la comunità[3] e a tuti coj ch’a l’han savù lòn ch’a l’era rivaje.
Segn e prodis an tra ij prim cristian[modifiché]
12 Për ël mojen ëd j’apòstoj as fasìo motobin ëd segn miracolos e ‘d prodis an mes al pòpol. Tùit ij chërdent as radunavo ‘d régola al Templi 'nt ël leugh ciamà ‘l Pòrti ‘d Salomon. 13Ma gnun d’àutri a s’ancalava a unisse a lor, bele se tut ël pòpol a-j fasìa ‘d grand elògi. 14Contut, ël nùmer ëd coj ch’a chërdìo al Signor[4], tant òm che fomne, as moltiplicava ‘d pì an pì. 15A-i rivava fin-a che la gent a portava ‘d malavi e a-j lassava là për la stra 'nt soe sivere përchè, cand che Pero a fussa passà da lì, almanch soa ombra a podèissa toché cheidun ëd lor. 16A-i era ‘dcò tanta gent ch’a vnisìa da le contrà davzin-e a Gerusalem e ch’a portava ‘d malavi e ‘d përson-e tormentà da dë spìrit maléfich e tùit a j’ero varì.
Përsecussion ëd j’apòstoj[modifiché]
17Ël gran sacerdòt e tùti coj ch’a lo sostnìo, ch’a j’ero ‘d Saducé, a j’ero pien d’invìdia. 18Anlora a l’han butaje le man adòss a j’apòstoj e a l’han faje mné 'nt la përzon pùblica. 19Ma l’àngel ëd Nosgnor a l’ha duvertà ‘d neuit le pòrte dla përzon e a l’ha faje seurte. A l’ha dije: 20“Andé, presenteve al Templi e nunsié al pòpol tute coste paròle ‘d vita”.
21Parèj, an sla ponta dël di, a son intrà ‘nt ël templi e, coma l’àngel a l’avìa dije, a l’han comensà a dotriné la gent.
Cand che ‘l gran sacerdòt e coj ch’a lo sostnìo a son rivà, a l’han convocà ‘l Sinedri, visadì, la pien-a ciambrea[5] dj’Israelita, e a l’han dàit l’òrdin che j’apòstoj a-j fusso mnà da la përzon. 22Ma cand che le vardie a son andaje, j’apòstoj a l’han pì nen trovaje. Parèj a son tornass-ne e a l’han arferì ‘l fàit al Sinedri. 23an disand: “I l’oma bin trovà la përzon sarà con tuta sicurëssa, e ‘dcò le vardie a l’ero dë 'dnans a le pòrte, ma dòp d’avèj-je duvertà, i l’oma trovà gnun andrinta!”. 24Cand ch’a l’han sentì lolì, ël cap ëd le vardie dël templi e ij grand sacerdòt a na son restà motobin antërdoà e a podìo nen ëspieghesse lòn ch’a fussa capità a cola gent. 25Ma cheidun a l’é rivà con ësta neuva stravisa: “Vardé che j’òm ch’i l’avìe butà an përzon a son al templi ch’a dotrin-o ‘l pòpol!”. 26Anlora ‘l cap dle vardie con ij sò òm a son andass-ne a ciapé j’apòstoj, ma sensa violensa përchè a l’avìo tëmma d’esse massà a prassà dal pòpol. 27A l’han ëmnaje dë 'dnans al Sinedri e ‘l gran sacerdòt a l’ha anterogaje, 28disandje[6]: “Om-ne nen proibive ciàir e net ëd nen dotriné 'nt ël nòm ëd Gesù? Epura, vardé, i l’eve ampinì Gerusalem ëd vòstra dotrin-a e i veule fé ven-e adòss a nojàutri ‘l sangh ëd col òm!”.
29Anlora Pero e j’àutri apòstoj a l’han rësponduje: “A venta pitòst fé l’ubidiensa a Nosgnor anans che a j’òm. 30Ël Dé dij nòstri antich a l’ha arsussità Gesù, ch’i l’eve falo meuire, pendand-lo a na cros[7]. 31E Nosgnor[8] a l’ha elevalo con soa potensa për esse Prinsi e Salvator, për acordeje a Israel ël pentiment e ‘l përdon dij pecà. 32Nojàutri i soma ij testimòni ëd lòn ch’i disoma; e lë Spìrit Sant, che Nosgnor a l’ha dàit a coj ch’a ubidisso a chiel, a l’é ‘dcò testimòni ëd lolì”.
33Cand ch’a l’han sentì lòn, coj dël grand consèj a argrignavo ij dent da la rabia e a j’ero decis ëd feje meuire. 34Ma un Farisé, për nòm Gamaliel, dotor ëd la Lege, bin onorà da tut ël pòpol, a l’é levasse 'nt ël consèj e a l’ha comandà che j’apòstoj a s’artirèisso fòra për un pò ‘d temp. 35Peui a l’ha dije ai sò colega: “Òm d’Israel, pijeve varda a lòn ch’i veule fé a cola gent-là. 36An efet, chèich temp fa a l’é vnuje ‘n tal Tèuda, ch’a disìa che chiel a l’era chissà chi, e a l’é unisse a chiel un nùmer d'apopré quatsent dissépoj; ma a l’é stàit butà an dërota, e tuti coj ch’a l’ero unisse a chiel, a son ëstàit dësbergiairà e ‘d tut lòn a l’é restajene gnente. 37Dòp ëd chiel a l'é comparije, ant ij di dël censiment, Giuda 'l Galilé, ch’a l’ha tirasse apress un gran' pòpol; ma ‘dcò sto-sì a l’é mòrt, e tuti coj ch’a l’ero unisse a chiel a son ëstàit dësparpajà. 38Adess, donca, iv diso: Seguité pì nen a përseguité sti òm e lasseje sté, përchè se sta imprèisa o st’euvra a ven da j’òm, a sarà tòst dësblà, 39ma s’a l’é da Nosgnor, i podreve mai dësblela. Pijeve varda ch’i podrie fin-a troveve a fé la guèra a Nosgnor!”. Anlora ‘l Sinedri a l’ha acetà ‘l consèj ëd Gamaliel.
40A l’han peui fàit arciamé j’apòstoj e a l’han comandaje, apress d’avèj faje foëtté, ëd pì nen parlé an nòm ëd Gesù. Dòp ëd lòn a l’han lassaje andé. 41Anlora j’apòstoj a son artirasse da dë 'dnans dël consèj, content d’esse stàit fàit degn d’esse maltratà për ël nòm ëd Gesù. 42A chitavo nen tùit ij di 'nt ël templi e da na ca a l’àutra, ëd dotriné e ‘d nunsié la bon-a neuva che Gesù a l’é ‘l Mëssia[9].