La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 7

Da Wikisource.
Jump to navigation Jump to search

J’At ëd j’apòstoj[modifiché]

7[modifiché]

Dëscors dë Stevo[modifiché]

1Ël gran sacerdòt a l’ha dit: “È-lo vrità lòn ch’a diso ‘d ti?”.

2A l’ha rësponduje: “Mè frej e pare, scoteme bin: Nosgnor glorios a l’é comparì a nòstr pare Abraham, ch’a vivìa an Mesopotàmia, anans ch’a andèissa a sté a Haran. 3E a l’ha dije: ‘Seurt da tò pais e da toa parentela, e ven al pais che mi it mostrerai’. 4A l’é donca surtì dal pais dij Caldé e a l’é andàit a sté a Carran; da lì, dòp che sò pare a l’é mòrt, Nosgnor a l’ha falo passé an cost pais-sì doa ch’i stà adess. 5Ma Nosgnor a l’ha daje gnun-a ardità ambelessì, gnanca la larghëssa d’un pé ‘d tèra, bin ch’a l’avèissa promëttuje ‘d dèjne la proprietà e a soa dissendensa dòp ëd chiel, ant un temp ch’a l’avìa ancora nen ëd fiolansa. 6Nosgnor a l’ha parlaje parèj: ‘Toa dissendensa as fërmerà quatsent agn ant na tèra forëstera e lì a saran fàit ës-ciav e a-j maltratran. 7Ma mi i farai giustissia contra la nassion ch’a l’avran servì, e a la fin a na surtiran e am rendran soa adorassion an cost leugh-sì. 8Peui Nosgnor a l’ha daje a Abraam la circoncision coma ‘n segn d’aleansa. Dòp ëd lòn Abraam a l’ha generà Isach, ch’a l’ha sogetalo a la circoncision quand ch’a l’avìa eut di ‘d vita. Isàch a l’ha generà Giacòb; e Giacòb, a sò temp, ij dόdes patriarca.

9Sti patriarca a l’ero gelos ëd sò frel Giusèp, e a l’han vendulo coma në s-ciav an Egit; ma Nosgnor a l’era con chiel 10e a l’ha liberalo da tute soe aflission; e avend-lo ampinì ‘d saviëssa, a l’ha fàit che 'l Faraon, rè d’Egit, a l’avèissa an grinor, tant ch’a l’ha stabililo governator d’Egit e ‘d tuta la ca real. 11Ora a l’é vnuje 'nt tut ël pais d’Egit e an Canaan, na granda famin-a. A j’era tanta ‘d cola misèria che ij nòstri pare a podìo nen trové da mangé. 12Ma quand che Giacòb a l’ha sentù ch’a j’era ‘d gran an Egit, a l’ha mandaje për la prima vira ij nòstri pare a catene. 13La sconda vira Giusèp a l’é stàit arconossù dai sò frej, e la famija ‘d Giusèp a l’é stàita presentà al Faraon. 14Anlora Giusèp a l’ha mandà a ciamé Giacòb sò pare e tuta soa famija, ch’a j’ero stantesinch përson-e. 15Giacòb, donca, a l’é calà an Egit, e a l’é mòrt ansilà, chiel e ij nòstri pare. 16Ij sò còrp a son ëstàit trasportà a Sichem, e butà 'nt la tomba che Abraham a l’avìa catà a pro d’arzan dai fieuj ëd Hamor. 17Damentre ch’as avzinava ‘l temp dël compiment ëd la promëssa che Nosgnor a l’avìa fàit a Abraham, an Egit ël pòpol a l’é chërsù ‘d nùmer.

18Fin-a ch’a l’é vnuje an Egit n’àutr rè ch’a l’avìa nen conossù Giusèp. 19Sto rè-sì, an dovrand d’astussie contra nòstra nassion, a l’ha maltratà ij nòstri antich fin-a da feje bandoné soe masnà përchè a muirièisso. 20An col temp-lì a l’é nassuje Mosè, ch’a l’era motobin pressios a j’euj ëd Nosgnor. Sò pare e soa mare a l’han avune soen për tre mèis. 21Quand ch’a l’avìo da bandonelo, la fija dël Faraon a l’ha adotalo e a l’ha tratalo coma s’a fussa sò fieul. 22Parèj a l’han faje scòla scond tuta la siensa dj’egissian e a l’é dventà potent tant an paròla che an assion. 23Ma quand ch’a l’é rivà a l’età ‘d quarant’ agn, a l’é decidusse d’andé a fé vìsita ai sò frej israelita. 24Vëddend un ëd lor ch’a-j fasìo tòrt, a l’ha dësfendulo, e a l’ha vendicà col ch’a l’era stàit insultà, massand l’egissian. 25Ora Mosè a chërdìa che ij sò frej a l’avrìo capì che Nosgnor a-j libererìa për sò mojen, ma lor a l’han nen capilo. 26E ‘l di dòp, Mosé a l’é trovasse an mes ëd lor mentre ch’a ciacotavo e a l’avrìa vorsù buteje d’acòrdi. A l’ha dije: ‘I seve frej, përchè iv feve ‘d tòrt tra ‘d vojàutri?’ 27Ma col ch’a maltratava ij sò compagn, a l’ha arbutalo e a l’ha dije: ‘Chi é-lo ch’a l’ha nominate cap o giùdes su ‘d nojàutri? 28Veus-to masseme, com t’has massà jer l’egissian?’. 29Quand Mosè a l’ha sentì lòn, a l’é scapà via dal pais, e a l’ha vivù tanme ‘n forësté 'nt ël pais ëd Midian, andoa ch’a l’ha avù peui doi fieuj.

30Quand ch’a son passà quarant’ agn, ant ël desert d’aranda al Mont Sinai, l’àngel ëd Nosgnor a l’é comparije 'nt un-a fiama ‘d feu ch’a l’era 'nt un busson.31Quand che Mosè a l’ha vëddulo, a l’é restà stupì ‘d cola vision; e coma ch’a s’avzinava për vardé lòn ch’a l’era, la vos ëd Nosgnor a l’é adressasse a chiel. 32A l’ha dije: ‘I son ël Dé ‘d tò pare, ël Dé d’Abraham, ël Dé d’Isach  e ‘ì Dé ‘d Giacòb. E Mosè, ch’a tërmolava tut, a s’ancalava nen a vardé lòn ch’a l’era. 33Nosgnor a l’ha dije: ‘Gavte le sàndole dai pé, përchè ‘l leugh andova ch’it ses, a l’é na tèra sacrà. 34I l’hai vëddù, i l’hai vëddù l’aflission ëd mè pòpol ch’a l’é an Egit. I l’hai sentì soe plente, e i son calà giù për libereje. Donca, adess ven, it manderai an Egit.

35Col Mosè ch’a l’avìo arbutà, disand: ‘Chi é-lo ch’a l’ha nominate cap o giùdes su ‘d nojàutri?’ a l’é col che Nosgnor a manda për cap e liberator[1] për ël mojen ëd l’àngel ch’a j’era comparije al busson. 36A l’é col ch’a l’ha gavaje fòra, an fasand ëd miràcoj e ‘d prodis ant ël Mar Ross, e 'nt ël desert, durant quarant’agn. 37A l’é col Mosè ch’a l’ha dije ai fieuj d’Israel: ‘Nosgnor vòst Dé a farà nasse ‘n profeta parèj ëd mi d’an mes ai vòstri frej: scotelo! 38A l’é col ch’a l’é stàit ant l’adunansa 'nt ël desert con l’àngel ch’a-j parlava an sël Mont Sinai, e ch’a l’é stàit ansema ai nòstri pare, e ch’a l’ha arseivù le paròle ‘d vita për denje. 39Contut, nòstri pare a son arfudasse dë scoté[2] Mosè, ma a l’han arbutalo, e a son tornass-ne volté con ël cheur anvers l’Egit. 40A l’han dije a Aaron: ‘Fane 'd divinità ch’a vado dë 'dnans a noi, përchè i savoma nen lòn ch’a sia rivaje a Mosè, ch’a l’ha mnane fòra dël pais d’Egit’. 41Parèj, an coj dì lì a l’han fàit un vailèt, e a l’han smonuje ‘d sacrifissi a col ìdol, e a son arlegrasse ‘d lòn ch’a l’avìo fàit con soe man.

42A l’é ‘dcò për motiv ëd lòn, che Nosgnor a l’ha viraje la schin-a e a l’ha bandonaje a l’adorassion ëd le stèile dël cel coma s’a fusso ‘d divinità! Ant ël lìber dij profèta a l’é scrit: “Òh casà d’Israel, É-lo vera ch’i l’eve smonume ‘d sacrifissi e d’oblassion durant quarant’ agn ant ël desert? 43Nò, iv diso, i l’eve trasportà vòstre divinità pagan-e - ël tabernacol ëd Moloch, e la stèila ‘d vòstra divinità Remfan, ch’a son ëd figure ch’i l’eve fàite për adoreje; për motiv ëd lòn i-j farai deporté dëdlà ‘d Babilònia.

44Ël tabërnacol ëd l’aleansa a l’é stàit con ij nòstri pare 'nt ël desert, coma ch’a l’avìa comandà col ch’a l’avìa dit a Mosè ëd felo conform al model ch’a l’avìa vëddune. 45Nòstri pare, avend-lo arseivù, a l’han trasportalo sota la condussion ëd Giosuè, ant ël pais ch’a l’era an possess ëd le nassion che Nosgnor a l’ha scassà dë 'dnans a nòstri pare, fin-a ai di ‘d David; 46ch’a l’ha trovà grassia dë 'dnans a Nosgnor e ch’a l’ha ciamà ‘d podèj fé un tabërnacol al Dé ‘d Giacòb.

47E Salomon a l’ha fabricaje na ca. 48Contut, ël Pì-Àut a stà nen ëd ca an dij templi fàit për man d’òm, second ëste paròle dël profeta: 49‘Ël cel a l’é mè tròno, e la tèra a l’é ‘l marciapé dij mè pè: Che ca a l’é mai cola ch’im podrìe fabriché - a dis Nosgnor - opura, andoa a podria-lo esse ‘l leugh ëd mè arpòs? 50Mia man l’ha pa nen fàile tute cole còse-lì? 51Gent teston-a ch’i seve! Vojàutri i seve ‘d pagan ant ël cheur e i seve ciòrgn a la vrità! Eve-ne sèmper da opon-e arsistensa a lë Spìrit Sant? I feve mach lòn ch’a l’han fàit ij vòstri antich. 52Dime ‘n pò ‘l nòm d’un profeta  ch’i vòstri pare a l’han nen falo massé! A l’han fin-a fàit massé coj ch’a l’han profetisà la vnùa dël Giust - ël Mëssìa. Col che adess i l’eve tradì e sassinà! 53Vojàutri ch’i l’eve arseivù la lej për ël ministeri dj’àngej, e ch’i l’eve nen scotala!”.

La lapidassion dë Stevo[modifiché]

54Quand ch’a l’han sentù tut lòn, a son anfiammasse ‘d rabia e a argrignavo ij dent contra 'd chiel. 55Stevo, nopà, ch’a l’era pien dë Spìrit Sant e ch'a l’avìa j’euj fìssà al cel, a l’ha vëddù la glòria ‘d Nosgnor, e Gesù ch’a l’era a la drita ‘d Nosgnor. 56“Vardé-là” a l’ha dit, “i vëddo ij cej duvert e ‘l Fieul ëd l’Òm ch’a stà a la drita ‘d Nosgnor!”. 57Anlora, a son butasse a crijé fòrt, e a son stopasse j’orije, e tuti d’acòrdi, a son campassje adòss për ciapelo. 58Parèj, avend-lo rablà fòra dla sità, a l’han comensà a tireje a còl ëd pere për masselo, e ij testimòni[3] a l’han butà ij sò mantej ai pé d’un giovo, për nòm Sàul. 59A seguitavo a tiré ‘d pere contra Stevo mentre che chiel a pregava e a disìa: “Signor Gesù! Arsèiv mè spìrit!”. 60E, essendse butasse an ginojon, a l’ha crijà a àuta vos: “Signor, ancolpje nen dë sto pecà”. E dit lòn, a l’é andurmisse 'nt la mòrt.

Nòte[modifiché]

  1. O “salvator”.
  2. O “fé ubidiensa a Mosè”.
  3. Scond la lej dij Giudé, ij prim ch’a l’avìo da tireje adòss ëd pere a l’avìo da esse ij testimoni dël crimen.