La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 19
Surtìa[modifiché]
19[modifiché]
Nosgnor a propon n’Aleansa[modifiché]
1Ël prim dì dël ters mèis apress ch’a l’ero surtì da l’Egit, j’Israelita a son rivà al desert dël Sinai. 2A j’ero partì da Refidim e, cora ch’a son rivà al desert, a l’han drissà l’acampament ai pé dël Mont Sinai. 3Peui, Mosè a l’é montane për presentesse dë 'dnans a Nosgnor. Nosgnor a l’ha ciamalo da la montagna e a l’ha dije: “Parla a la famija ‘d Giacòb, ai fieuj d’Israel, e faje savèj sòn. 4‘Vojàutri i l’eve vëddù coma ch’i l’hai tratà j’Egissian, coma i l’hai portave tanme n’òia a pòrta ij sò ojèt dzora soe ale, e i l’hai mnave fin-a a mi. 5Ore, donca, s’i deve da ment a mia vos e i reste fedej a mia Aleansa, 6i sareve mia ardità preferìa an tra tùit ij pòpoj[1], dagià che tuta la tèra a l’é la mia; i sareve për mi mè regn ëd sacerdòt[2] e na nassion santa’. A l’é sossì lòn ch’it l’has da dìje a j’israelita[3]”.
7Parèj Mosè a l’é tornà da la montagna e a l’ha ciamà ansema j’ansian dël pòpol e a l’ha faje savèj tut lòn che Nosgnor a l’avìa comandaje ch’a disèissa. 8E tut ël pòpol, con l’istess sentiment, a l’ha rëspondù: “Ëd sicur i faroma tut lòn che Nosgnor an comanda”. Anlora Mosè a l’ha faje savèj a Nosgnor la rispòsta dël pòpol.
Arvelassion ëd Nosgnor an sël mont Sinai[modifiché]
9Nosgnor a l'ha dije a Mosè: "I vnirai a ti ant na nìvola spëssa, parèj ël pòpol am sentirà quand ch'i parlerai con ti. Antlora lor a l'avràn sèmper fiusa an ti".
Mosè a l'ha fàit conòsse a Nosgnor lòn che 'l pòpol a l'avìa dit. 10Anlora Nosgnor a l'ha dije a Mosè: "Cala giù e fà che ‘l pòpol a sia pront për mia vnùa. Fà ch’as purìfico ancheuj e doman, e ch’a nétio ‘dcò la ròba ch’a l’han a còl. 11Ch’as ten-o pront për ël ters dì, përchè a sarà antlora che ‘l Signor a calerà giù an sël Mont Sinai a la vista ‘d tut ël pòpol. 12Marca un finagi tut aranda dla montagna. Butje an vardia parèj: “Fé atension! Monté pa an sla montagna e toché gnanca sò confin. Tui coj ch’a s'avzinran a la montagna a saran butà a mòrt. 13Ma che gnun a toca la person-a o la bestia ch’a passa col confin, prassela a mòrt o ciapela con ëd flece: a l’ha nen da vive. Contut, cora ch’i sentireve ‘l son longh dël còrn, a l’é antlora che ‘l pòpol a l’avrà da vnì sù an sla montagna[4]”.
14Anlora Mosè a l’é calà giù da la montagna anvers al pòpol. A l’ha purificaje e la gent a l’é lavasse ‘dcò la ròba ch’a portavo adòss. 15Mosè a l’ha dije: “Pronteve pr’ ël ters dì, e fin-a antlora àbie gnun-a relassion sessual con vòstre fomne.
16A la matin-a bonora dël ters dì a l’é comparije an sla montagna na nìvola s-ciassa, a son s-ciopà dij fòrt tron e lòsne[5] e a l’é sentusse un son ëd còrn motobin fòrt. Ant ël campament tut ël pòpol a tërmolava ‘d pau. 17Mosè a l’ha fàit seurte ‘l pòpol dal campament për andé a trové Nosgnor, e a son butasse ai pé dla montagna. 18Tut ël Mont Sinai a l’era quatà ‘d fum përchè Nosgnor a l’era calane an mes a ‘d feu. Ël fum a montava sù coma da na fornasa e tuta la montagna a tramblava fòrt[6].
19Antant che ‘l son dël còrn a vnisìa sèmper pì fòrt, Mosè a parlava e Nosgnor a-j rëspondìa con na vos tronanta. 20Nosgnor a l’é calà giù an sla sima dël Mont Sinai e da là a l’ha ciamà Mosè ch’a vnèissa sù. 21Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Cala torna giù dal pòpol e dije ‘d nen pressipitesse a vëdde ‘l Signor. S’a lo fan a meuireran. 22Fin-a tùit ij sacerdòt ch’a peulo avzinesse a Nosgnor a l’han da purifichesse sedësnò i l’avrìa da fulmineje”.
23Mosè a l’ha dije a Nosgnor: “Ël pòpol a peul nen ëvnì su an sla montagna dël Sinai, përchè ti ‘t l’has butaje an vardia ‘d nen passé ij finagi dla montagna e ch’i la tnisso për sacrà”. 24Nosgnor a l’ha rësponduje: “Cala torna giù, va pijé Aron e pòrtlo con ti ambelessì. Contut, che ij sacerdòt o ‘l pòpol as n'ancalo pa 'd passé ‘l confin e d’avzinesse al Signor, përch’ i l’àbia nen da fulmineje.
25Parèj che Mosè a l’é calà dal pòpol e a l’ha dije tut lòn che Nosgnor a l’avìa dije.