La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 50
Génesi
[modifiché]50
[modifiché]La seportura ‘d Giacòb
[modifiché]1Giusep a l’ha ambrassà sò pare e a l’ha quatalo ‘d lerme e ‘d basin. 2Peui Giusep a l’ha comandà ai médich ch’a l’ero a sò servissi, d’ambalsamé Israel. 3Lòn a l’é durà quaranta dì, përchè parèj a-i në va për ambalsamé. J’Egissian a l’han fàit ëstanta dì ‘d deul për Giacòb.
4Finì ch’a l’era ‘l temp dël deul, Giusep a l’ha parlà a dij consijé ‘d Faraon e a l’ha dije: “Për piasì, feme sto favor, parlé a Faraon a mè nòm e dije che, 5anans ëd meuire, mè pare a l’avìa fame giuré ch’i l’avrìa sotralo ant ël pais ëd Canan[1], ant la tomba ch’a l’avìa fasse scavé. Ciameje ch’am daga l’autorissassion d’andé a sotré mè pare, e peui i tornerai ël pì tòst”. 6Ël Faraon a l’ha dàit ësta rispòsta: “Va pura a sotré tò pare coma ch’a l’avìa fate fé giurament”.
7Parèj, Giusep a l’é andàit a sotré sò pare, e a son ëvnùit con chiel tùit ij ministr ëd Faraon, ij notabij ëd la cort e tùit ij dignitari dël pais d’Egit. 8A l’é vnùa ‘dcò tuta soa famija, ij sò frej e d’àutre përson-e dla gent ëd sò pare. A l’ha lassà ant ël pais ëd Gosen mach le masnà e ‘l gròss dlë strop. 9A l’ha compagnà Giusep na scòrta ‘d chèr ëd guèra con soe dotassion. A l’era ‘n séguit ch’a fasìa motobin ampression.
10 Quand ch’a son rivà ant l’èira d’Atad, ch’a l’é dëdlà dël Giordan, a l’han fàit na plenta granda e magnifica, e Giusep a l’ha selebrà për sò pare un deul ëd set dì. 11J’abitant dël pais, ij Canané, a l’han vëddù col deul ant l’èira d’Atad e a l’han dit: “Col-lì a l’é për j’Egissian pròpi un gran deul”. A l’é për lòn ch’a l’han ciamà col leugh, ch’a l’é da l’àutra banda dël Giordan: Abel-Misraim.
12Ij fieuj ëd Giacòb a l’han fàit tut lòn che sò pare a l’avìa comandà; 13a l’han trasportà sò còrp ant ël pais ëd Canan e a l’han sotralo ant la balma dël camp ëd Macpela, che Abraham a l’avìa catà da Efron l’Hitita, coma proprietà funeraria, an facia ‘d Mamre[2]. 14Giusep a l’é peui tornà an Egit con ij sò frej e con tuti coj ch’a l’avìo compagnalo për la seportura.
Giusep a pasia ij sò frej
[modifiché]15Apress ëd la mòrt ëd sò pare, ij frej ëd Giusep a son disse: “E se adess Giusep an tratèissa da nemis dòp tut ël mal ch’i l’avìo faje?”. 16Parèj a l’han mandaje cost mëssagi-sì: 17“Anans ëd meuire, tò pare a l’ha dane l’òrdin ëd parlete e dite ch’i l’àbie la compiasensa d përdoné ij tò frej dël crimen e dël mal ch’a l’han fate. A l’avìo faje motobin ëd mal, ma ch’a l’abia adess la compiasensa ‘d përdonè col crimen, dagià che ‘dcò lor a son ëd servitor dël Dé ‘d sò pare’”. Mentre ch’a scotava ës mëssage Giusep a l’é butasse a pioré.
18Ij sò frej istess a son andàit peui a campesse ai pé ‘d Giusep, e a l’han dije: “Varda, i soma ij tò servitor!”. 19Ma Giusep a l’ha rësponduje: “Gnun-e tëmme! L’avrìa-ne da buteme al pòst ëd Nosgnor? 20A l’é vera che vojàutri i l’avìe pensà ‘d feme dël mal, ma da tut sossì Nosgnor a l’ha vorsù tirene fòra cheicòsa ‘d bon. Nosgnor a l’ha fame rivé a la posission ch’i l’hai, parèj ch’i salvèissa la vita ‘d tanta gent. 21Nò, gnun-e tëmme: i son mi ch’im pijerài ‘l càrich ëd ël sostentament ëd vojàutri e dle vòstre masnà”. Parèj a l’ha consolaje parland a sò cheur.
Mòrt ëd Giusep
[modifiché]22A l’é parèj che Giusep, con tuta la gent ëd sò pare, a son ëstàit an Egit e Giusep a l’ha vivù sentedes agn. 23Giusep a l’ha vëddù ij fieuj d’Efraim fin-a a la tersa generassion, e dla midema manera ij fieuj ëd Machir, fieul ëd Manasse, chiel a l’ha adotaje[3].
24A la fin Giusep a l’ha dit ai sò frej: “Mi i stago për meuire, ma a l’é sicur che Nosgnor a vnirà a giuteve e av farà armonté da sto pais-sì ant ël pais ch’a l’avìa promëttuje con giurament a Abraham, Isach e Giacòb.
25Giusep a l’ha faje fé ai fieuj d’Israel ës giurament: “Quand che Nosgnor a vnirà a giuteve, vojàutri i portereve via da sì ij mè òss[4]”. 26Peui Giusep a l’é mòrt a la bela età ‘d sentedes agn e a l’han ambalsamalo e butalo andrinta a n’èrca tombal[5] an Egit.