La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 42
Génesi[modifiché]
42[modifiché]
Giacòb a manda ij sò fieuj an Egit[modifiché]
1Giacòb a l’ha savù ch’a-i era ‘d forment ch’as peudìa catesse an Egit e a l’ha dije ai sò fieuj: “Còsa spereve? 2A l’han dime che an Egit a-i é ‘d forment. Andé a catene përchè nojàutri i peusso dzorvive[1], dësnò i podrìo meuire ‘d fam”. 3Parèj, des dij frej ëd Giusep a son calà an Egit për caté ‘d forment ambelelà. 4Për lòn ch’a riguarda Beniamin, ël frel ëd Giusep, a l’ha nen mandalo con j’àutri: “A venta pa,” a disìa, “ch’a vada a capiteje na chèich dësgrassia”. 5Dal pais ëd Canan, anté ch’a-i era ‘dcò la famin-a, ij fieuj d’Israel a son ëvnùit con j’àutri ch’a andasìo a caté ‘l forment.
Ij frej ëd Giusep a l’arconòsso pa[modifiché]
6Giusep a l’avìa d’autorità an sël pais e a l’era col ch’a vendìa ‘l forment a tuti. Quand ch’a son rivà ij sò frej, lor a son prostërnasse dë 'dnans a chiel fin-a a toché a tèra con la front. 7Giusep, quand ch’a l’ha vëdduje, a l’ha bin arconossuje, ma a l’ha fàit visa ‘d nen e a l’ha parlaje ‘d manera dura. A l’ha ciamaje: “D’andova ch’i ven-e vojàutri?” E a l’han rësponduje: “Dal pais ëd Canan për caté da mangé”. 8Giusep a l’avìa arconossù ij sò frej, ma lor a l’avìo nen arconossulo. 9Giusep a l’é visassne dij seugn ch’a l’avìa avù riguard ëd lor[2] e a l’ha dije: “Vojàutri i seve dë spion! A l’é për anformeve dij pont déboj dë sto pais che vojàutri i seve vnùit!”. 10Lor, contut, a protestavo: “Nò, car ël mè signor! Ij tò servent a son ëvnùit për caté da mangé. 11Nojàutri i soma tuti fieuj d’un medésim pare, i soma 'd gent onorà. Costi tò servent a son nen dë spion!”. 12Giusep a l’ha replicà: “A l’é nen vera! I seve vnùit a 'nformeve dij pont déboj dël pais!”. 13Lor a l’han torna dì: “Nojàutri, costi tò servent, j’ero dódes frej, fieuj d’un medésim pare, al pais ëd Canan. Ël pì cit a l’é restà con nòstr pare, e a-i era ‘dcò n’àutr ch’a l’é dësparì”. 14Giusep a-j réplica: “A l’é lòn ch’i disìa: vojàutri i seve mach dë spion! 15Ma mi iv butrai a la preuva: për la vita ‘d Faraon, i seurtireve nen da sì s’im pòrte pà vòstr frel ël pì giovo. 16Mandé un ëd voi a pijelo; vojàutri i restereve përzoné. Che vòstre paròle a sio provà, për savèj s’i la conte giusta. Dësnò, për la vita ‘d Faraon, i seve dë spion”. 17E a l’ha butaje tùit an përzon për tre dì.
18Ël ters dì, Giusep a l’ha dije: “Vardé-sì lòn ch’i fareve për avèj la vita salvà, përchè mi i l’hai tëmma ‘d Nosgnor: 19Se vojàutri i seve d’òm onest, lassé un dij vòstri frej confinà ambelessì an përzon, mentre che j’àutri as n’andran a porté ‘l forment a vòstre famije ch’a l’han fam. 20I l’eve, contut, da porteme vòstr frel pì giovo; parèj che vòstre paròle a sio verificà e voi i sareve nen massà”. Parèj lor a l’han fàit. 21A son disse l’un l’àutr: “Ora nojàutri i pagoma ‘l mal ch’i l’oma fàit a nòstr frel, përchè i l’oma nen ëscotalo quand ch’i l’oma vëddulo angossà ch’an suplicava. A l’é për lòn che adess an tomba a còl costa tribulassion granda”. 22Ruben a l’ha rësponduje: “I l’avìa fòrsi nen dive ëd nen pëcché contra col fieul[3]? Voi, contut, i l’eve pa scotame e vardé-sì che a nojàutri as ciama cont ëd soa mòrt[4]". 23Lor a savio pa che Giusep a capìa lòn ch’a disìo, përchè tra chiel e lor a-i era sèmper n’antèrpret. 24Anlora chiel a l’é slontanasse da lor e a l’ha butasse a pioré dë stërmà. Peui a l’é tornà da lor e a l’ha parlaje; a l’ha sernù an tra ‘d lor Simeon e a l’ha falo gropé sota ij sò euj.
Artorn dij fieuj ëd Giacòb a Canan[modifiché]
25Peui a l’ha dàit órdin ch’a-i j'ampinièisso ij sach ëd forment, ëd buteje torna ij dné ‘d mincadun ant ël sach e ‘d deje ‘d proviande për ël viage. E a l’é lòn ch’a l’é fasse. 26Ij frej a l’han carià ël forment an sj’aso e a son andass-ne. 27Ma quand un ëd lor, al campament për la neuit, a l’ha dovertà sò sach ëd forment për deje ‘d foragi a sò borich, a l’ha vëddù sò dné ch’a l’era a l’ambocadura ‘d sò sach. 28A l’ha dit ai sò frej: “A l’han rendume mè dné, vardé-sì còs ch’a-i é an mè sach ëd forment!”. Anlora ‘l cheur a l’é mancaje e a son vardasse an trambland, disend-se: “Còs é-lo sossì che Nosgnor a l’ha fane?”.
29Rivà da sò pare Giacòb ant ël pais ëd Canan, a l’han riferije tut lòn ch’a l’era 'ncapitaje: 30“L’òm ch’a l’é ‘l signor dël pais,” a l’ha dije, “a l’ha parlane an manera dura e a l’ha pijane për dë spion dël pais. 31Anlora i l’oma dije: ‘Noi i soma ‘d gent genita, nojàutri i soma pa dë spion! 32Noi i soma dódes frej, ij fieuj d’un medésim pare, un ëd nojàutri a-i é pì nen e ‘l pì giovo a l’é adess con nòst pare ant ël pais ëd Canan. 33Ma col òm ch’a l’é ‘l signor dël pais a l’ha rëspondune: ‘Vardé-sì coma ch’i savrai se voi i seve sincer: lassé da mi un dij vòstri frej, pijé ‘l forment necessari a vòstre famije e parte; 34ma porteme vòstr frel pì giovo e mi i savrai ch’i seve nen dë spion ma ch’i seve 'd gent onorà. Anlora mi iv rendrai vòst frel e voi i podreve girolé liber ant ël pais’”.
35Coma ch’a l’ha dàit ël gir a sò sach, minca un a l’ha peui trovà an sò sach soa borsa ‘d dné e a l’han avù pau. 36Anlora sò pare Giacòb a l’ha dije: “Voi im gave mè fieuj: Giusep a l’é pì nen, Simeon a l’é pì nen, e voi i veule pijé Beniamin, e a l’é ansima a mi che tut sòn a casca”. 37Ma Ruben a l’ha dit a sò pare: “Ti it podras buté ij mè doi fieuj a mòrt, se mi it lo porterai nen andarera, Beniamin. Damlo an guerna e mi it lo rendrai!”. 38Ma Giacòb a l’ha rësponduje: “Mè fieul a vnirà nen con vojàutri: sò frel a l’é mòrt e a l’é restà sol. Se a-j' ancapitèissa ‘n maleur ant ël viagi, vej coma ch’i son, im farìe calé ant ël pais dij mòrt con la pen-a ant ël cheur”.