La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 39

←Genesi 38

La Bibia piemontèisa Genesi

Genesi 40→

39

Giusep an ca ‘d Potifar

La Bìbia piemontèisa - Génesi 39

¹J’Ismaelita ch’a l’avìo portà Giusep an Egit, a l’han vendulo a n’Egissian për nòm Potifar, ch’a l’era n’òm ëd fiusa dël Faraon e comandant ëd la guardia real. ²Nosgnor a l’era con Giusep^[1]. Tut lòn ch’a-j butava man, Giusep a-j riussìa bin e parèj a l’é restà ant la ca ‘d sò padron. ³Sò padron a l’era bin ancorzuss-ne che Nosgnor a l’era con Giusep e che lòn ch’as ancaminava a fé, an soe man Nosgnor a lo fasìa riesse. ⁴Parèj Giusep a l’era ant le grassie ‘d Potifar e a l’é vnùit esse sò servent përsonal; nen mach lòn, ma a l’ha nominalo fin-a sò mèistr ëd ca e a l’ha fidaje l’aministrassion ëd tùit ij sò beni. ⁵Da col moment-lì^[2], për amor ëd Giusep Nosgnor a l’ha benedì la ca dl’Egissian. La benedission ëd Nosgnor a l’era spantiasse ansima tùit ij sò beni, tant an sla ca che an sla campagna. ⁶A l’é parèj che Potifar a l’avìa fidà tut a Giusep, e a-j ciamava cont ëd gnente, se nen dël nutriment ch’a mangiava.

Giusep e la fomna ‘d Potifar

Giusep a l’era ‘n giovo bin piantà, ch’a fasìa gòj ëd vëddlo. ⁷Passà ‘n pòch ëd temp, la fomna ‘d sò padron a l’avìa campà j’euj su Giusep, e a l’ha dije: “Ven a cogete con mi!”. ⁸Chiel, contut, a l’é arfudasse ‘d felo e a l’ha dit a la fomna ‘d sò padron: “Vëdd, mè sgnor am ciama nen cont ëd lòn ch’a l’é an soa ca e a l’ha dame an man tùit ij sò avèj. ⁹Chiel istess a conta nen pì che mi an costa ca; a l’ha proibime gnente, se nen ti, përchè ch’it ses soa fomna. Coma ch’i podrìa feje sto gròss dëspresi e pëcchè contra ‘d Nosgnor?” ¹⁰E combin che minca dì a në parlèissa a Giusep, chiel a consentìa nen d’andé a cogesse con chila.

¹¹Un dì Giusep a l’é intrà antëcà për fé sò travaj antramentre ch'a-i j’era gnun dj’àutri domesti. ¹²La fomna a l’ha ambrancalo për ël mantel disendje: “Ven a cogete con mi!”. Giusep a l’é riussì a scapeje e a l’é surtì da la ca, ma sò mantel a l’é restaje ant le man ëd cola fomna. ¹³Quand che la fomna a l’ha vëddù che Giusep a l’avìa lassaje ‘l mantel an man e ch’a l’era scapà fòra, ¹⁴a l’ha ciamà ij sò domesti e a l’ha dije: “Vardé, a l’ha portame ant ëcà n’Ebreo për badiné con nojàutri! A l’é intrà për profitess-ne ‘d mi, ma mi i l’hai crijà fòrt. ¹⁵Chiel, pen-a ch’a l’ha sentù ch’i aussava la vos e ch’i ciamava agiùt, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi, a l’é scapà e a l’é surtì da ca”. ¹⁶Chila, peui, a l’é butasse davzin ël mantel ëd chiel fin-a che ‘l padron a l’é tornà a ca. ¹⁷Anlora a l’ha contaje l’istessa stòria: “Col servent ebreo che ti ‘t l’has portame a ca, a l’é avzinasse a mi për badineme. ¹⁸Pen-a, contut, ch’i l’hai crijà e i l’hai ciamà, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi e a l’é scapà fòra”. ¹⁹Quand che ‘l padron a l’ha sentù le paròle ‘d soa fomna ch’a-j disìa “Pròpi parèj ch’a l’ha fame tò servent!”, a l’é anviscasse ‘d flin-a. ²⁰Anlora ‘l padron ëd Giusep a l’ha ciapalo e a l’ha falo buté an përzon, andova ch’a-i ero sarà ij përzoné dël rè.

Giusep an përzon

A l’é parèj che Giusep a l’é restà là an përzon.

²¹Ma Nosgnor a l’era con chiel^[3], a l’ha manifestaje soa binvolensa fasendje trové ‘l favor dël comandant ëd la përzon. ²²Parèj, ël comandant ëd la përzon a l’ha dàit an guerna a Giusep tùit ij përzoné ch’a-i ero ant la përzon e lòn ch’a-i era da fé là ‘ndrinta, a lo fasìa chiel. ²³Ël comandant ëd la përzon as ocupava pì ‘d gnente ‘d lòn ch’a-i j’era fidà, përchè Nosgnor a l’era con Giusep e lòn ch’a fasìa, Nosgnor a-j lo fasìa riesse.

Nòte

1. Cfr. At 7:9.
2. Da quand che chiel a l’avìa falo sò mèistr ëd ca e daje l’incombensa ‘d tùit ij sò beni.
3. Cfr. At 7:9.