La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 39
39
[modifiché]Giusep an ca ‘d Potifar
[modifiché]1J’Ismaelita ch’a l’avìo portà Giusep an Egit, a l’han vendulo a n’Egissian për nòm Potifar, ch’a l’era n’òm ëd fiusa dël Faraon e comandant ëd la guardia real. 2Nosgnor a l’era con Giusep[1]. Tut lòn ch’a-j butava man, Giusep a-j riussìa bin e parèj a l’é restà ant la ca ‘d sò padron. 3Sò padron a l’era bin ancorzuss-ne che Nosgnor a l’era con Giusep e che lòn ch’as ancaminava a fé, an soe man Nosgnor a lo fasìa riesse. 4Parèj Giusep a l’era ant le grassie ‘d Potifar e a l’é vnùit esse sò servent përsonal; nen mach lòn, ma a l’ha nominalo fin-a sò mèistr ëd ca e a l’ha fidaje l’aministrassion ëd tùit ij sò beni. 5Da col moment-lì[2], për amor ëd Giusep Nosgnor a l’ha benedì la ca dl’Egissian. La benedission ëd Nosgnor a l’era spantiasse ansima tùit ij sò beni, tant an sla ca che an sla campagna. 6A l’é parèj che Potifar a l’avìa fidà tut a Giusep, e a-j ciamava cont ëd gnente, se nen dël nutriment ch’a mangiava.
Giusep e la fomna ‘d Potifar
[modifiché]Giusep a l’era ‘n giovo bin piantà, ch’a fasìa gòj ëd vëddlo. 7Passà ‘n pòch ëd temp, la fomna ‘d sò padron a l’avìa campà j’euj su Giusep, e a l’ha dije: “Ven a cogete con mi!”. 8Chiel, contut, a l’é arfudasse ‘d felo e a l’ha dit a la fomna ‘d sò padron: “Vëdd, mè sgnor am ciama nen cont ëd lòn ch’a l’é an soa ca e a l’ha dame an man tùit ij sò avèj. 9Chiel istess a conta nen pì che mi an costa ca; a l’ha proibime gnente, se nen ti, përchè ch’it ses soa fomna. Coma ch’i podrìa feje sto gròss dëspresi e pëcchè contra ‘d Nosgnor?” 10E combin che minca dì a në parlèissa a Giusep, chiel a consentìa nen d’andé a cogesse con chila.
11Un dì Giusep a l’é intrà antëcà për fé sò travaj antramentre ch'a-i j’era gnun dj’àutri domesti. 12La fomna a l’ha ambrancalo për ël mantel disendje: “Ven a cogete con mi!”. Giusep a l’é riussì a scapeje e a l’é surtì da la ca, ma sò mantel a l’é restaje ant le man ëd cola fomna. 13Quand che la fomna a l’ha vëddù che Giusep a l’avìa lassaje ‘l mantel an man e ch’a l’era scapà fòra, 14a l’ha ciamà ij sò domesti e a l’ha dije: “Vardé, a l’ha portame ant ëcà n’Ebreo për badiné con nojàutri! A l’é intrà për profitess-ne ‘d mi, ma mi i l’hai crijà fòrt. 15Chiel, pen-a ch’a l’ha sentù ch’i aussava la vos e ch’i ciamava agiùt, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi, a l’é scapà e a l’é surtì da ca”. 16Chila, peui, a l’é butasse davzin ël mantel ëd chiel fin-a che ‘l padron a l’é tornà a ca. 17Anlora a l’ha contaje l’istessa stòria: “Col servent ebreo che ti ‘t l’has portame a ca, a l’é avzinasse a mi për badineme. 18Pen-a, contut, ch’i l’hai crijà e i l’hai ciamà, a l’ha lassà sò mantel dacant ëd mi e a l’é scapà fòra”. 19Quand che ‘l padron a l’ha sentù le paròle ‘d soa fomna ch’a-j disìa “Pròpi parèj ch’a l’ha fame tò servent!”, a l’é anviscasse ‘d flin-a. 20Anlora ‘l padron ëd Giusep a l’ha ciapalo e a l’ha falo buté an përzon, andova ch’a-i ero sarà ij përzoné dël rè.
Giusep an përzon
[modifiché]A l’é parèj che Giusep a l’é restà là an përzon.
21Ma Nosgnor a l’era con chiel[3], a l’ha manifestaje soa binvolensa fasendje trové ‘l favor dël comandant ëd la përzon. 22Parèj, ël comandant ëd la përzon a l’ha dàit an guerna a Giusep tùit ij përzoné ch’a-i ero ant la përzon e lòn ch’a-i era da fé là ‘ndrinta, a lo fasìa chiel. 23Ël comandant ëd la përzon as ocupava pì ‘d gnente ‘d lòn ch’a-i j’era fidà, përchè Nosgnor a l’era con Giusep e lòn ch’a fasìa, Nosgnor a-j lo fasìa riesse.