La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 15
15[modifiché]
Promësse e Aliansa divin-a con Abram[modifiché]
1Dòp ëd costi fàit, Nosgnor a l’ha adressà a Abram costa paròla an vision: “Gnun-e tëmme Abram! I son mi tò scu; toa arcompensa a sarà motobin granda”. 2Ma Abram a l’ha rësponduje: “Nosgnor, mè Dé, còs im daras-to? Mi im në vado sensa fieuj e l’ardità ‘d mia ca a l’é Elieser ëd Damasch”. 3Abram a l’ha seguità a dì: “Varda-lì, it l’has nen dame ‘d fijolansa e un dij mè domesti a sarà mè arditari”. 4E parèj Nosgnor a l’ha rësponduje con ësta paròla: “Nen cost-sì a sarà tò arditari, ma 'n fieul nassù da ti a sarà tò arditari”. 5Peui a l’ha portalo fòra dla tenda e a l’ha dije: “Varda an cél e conta le stèile, s’it ses bon a conteje”, e a l’ha seguità: “Parèj a sarà toa dissendensa”[1]. 6Abram a l’ha donca chërdù a Nosgnor, na fede ch’a l’ha creditàjla coma giustissia[2]. 7Apress a l’ha dije: “Mi i son Nosgnor, ch’a l’ha fate seurte da Ur dij Caldé për dete 'n proprietà sto pais”.
8Ma Abram a l’ha rësponduje: “Nosgnor, mè Dé, coma podrai-ne savèj ch’i l’avrai da ess-ne padron?”. 9Nosgnor a l’ha dije: “Pijme na vailëtta ‘d tre agn, na crava ‘d tre agn, un moton ëd tre agn, na tortola e un colombòt”. 10Antlora Abram a l’é 'ndàit a pijé tute cole bestie, a l’ha dividuje an doi metà e butà na part dë 'dnans a l’àutra; contut, a l’ha nen dividù j’osej. 11J’osej ravass a calavo 'nsima a cole carope, ma Abram a-j parava vìa. 12Antant che ‘l sol a l'era 'n camin a calé, un seugn përfond[3] a l’ha ciapà Abram, e sùbit në sparm ëscur a l’ha tacalo. 13Antlora Nosgnor a l’ha dije a Abram: “A venta ch’it sapie che ij tò dissendent a saran forësté ant un pais ch’a sarà nen ël sò; a saran fàit ës-ciav e a saran crasà për quatsent agn[4]. 14Ma mi i farai giustissia contra la nassion dont a saran ëstàit servitor e a la fin a seurtiran da col pais carià ‘d ròba[5]".
"15Për lòn ch'at rësguarda, ti't meuireras[6] an pas e it n’andras a giontete ai tò antich; it saras sotrà dòp ëd na veciaja gioiosa. 16Ij tò dissendent a 'rtorneran ambelessì apress ëd la quarta generassion, përchè la gramissia dj’Amorita a l’é ancor nen rivà al corm"[7].
17Quand ch’a l’è calaje ‘l sol e a s’é fasse scur top, Abram a l’ha vëddù un forn fumos e tut sùbit un flambò afoà ch’a passava 'n mes a cole bestie ch’a l’ero stàite spartìe. 18An col dì-lì Nosgnor a l’ha fàit costa aleansa con Abram: “A toa dissendensa mi i dago sto pais[8]; dal Fium d’Egit fin-a al Fium gròss, ël fium Eufrate, 19ël pais andoa ch’a stan ij Chenita, ij Chenissita, ij Cadmonita, 20j’Hitita, ij Perisita, ij Refaim, 21j’Amorita, ij Canané, ij Ghirgasita, j’Evita e ij Gebusé".