La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 16
16[modifiché]
La nassensa d’Ismael[modifiché]
1Ora Sarai, la fomna d’Abram, a l’avìa nen daje ‘d masnà. Contut, chila a l’avìa na serventa egissian-a ch’a 's ciamava Agar. 2Sarai a l’ha dije a Abram: “Varda, Nosgnor a l’ha 'mpedime d’avèj ëd masnà.[1] Va donca a cogete con mia serventa, e a peul d'esse ch’it podras avèj ëd fieuj almanch da chila”. Abram a l’ha acetà cola propòsta. 3A l’é parèj che Sarai, la fomna d’Abram, a l’ha daje a Abram për fomna soa serventa egissian-a. Sossì a l’era rivaje des agn apress che Abram a l’era stabilisse ant la tèra ‘d Canan.
4Parèj Abram a l’é cogiasse con chila e Agar a l’é restà an condission. Tutun, quand che Agar a l’é rendusse cont ch’a spetava na masnà, a l’ha 'ncaminà a meprisé soa padron-a Sarai. 5Antlora Sarai a l’ha fàit ‘d lamente a sò marì. A-j disìa: “Se chila am meprisa a l’é tuta colpa toa! Mi midéma i l’hai butate 'n brass a mia serva e quand che chila a l’é ancorzusse dë speté, a l’ha chità ‘d rispeteme. Ch’a sia Nosgnor a mostrene chi ch’a l’ha rason[2]: o ti o mi!”. 6Abram a l’ha rësponduje: “La serva a le bin toa. Faje lòn ch’a të smija giust”. Antlora Sarai a l’ha 'ncaminasse a maltratela motobin, tant che a la fin Agar a l’é scapà da ca. 7A l’é stàit l’àngel ëd Nosgnor a trovela ant ël desert dacant a n’adoss d’eva, për la strà ch’a mnava a Sur. 8L’àngel a l’ha ciamaje: “Agar, serva ‘d Sarai, d’anté ch’it ven-e e anté ch’it vas?”. Chila a l’ha rësponduje: “I son scapà via da Sarai, mia padron-a”. 9Antlora l’àngel a l’ha dije: “Torna da toa padron-a e faje ubidiensa”. 10A lolì l’àngel a l’ha giontà: “It farai avèj motobin ëd dissendent tant che gnun a sarà bon a conteje!”. 11E peui: “It ses an gravidansa e it butras al mond un fieul. It l’avras da deje ‘l nòm d’Ismael (ch’a veul dì ‘Nosgnor a giuta’), përchè Nosgnor a l’ha scotà tò crij d’agiùt. 12Ël fieul ch’it l’avras, a sarà sarvaj, a ausserà ‘l pugn contra tuti e tuti a-j daran contra. Vera che chiel a sarà ‘l nemis ëd tùit ij sò frej[3]”.
13Da col moment anans, Agar a l’avrìa peui dovrà n’àutr nòm për arferisse a Nosgnor ch’a l’avìa parlaje, visadì “Ël Dé ch’am vëdd”, përchè ch’a disìa “Ë- lo ch’i l’hai vëddù per dabon Col ch’am vëdd?”. 14A l’é për lòn che col'adoss d'eva a sarìa peui ciamasse Lacai-Roi (ch’a veul dì “Adoss ëd Col ch’a viv e ch’am vëdd”). As treuva an tra Cades e Bered.
15Parèj Agar a l’ha daje a Abram un fieul, e Abram a l’ha daje ‘l nòm d’Ismael[4]. 16Abram a l’avìa otanteses agn quand ch’a l’era nassuje Ismael.