La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Genesi/Genesi 33
33[modifiché]
Rëscontr con Esaù[modifiché]
1Giacòb a l’ha vëddù che Esaù a-j rivava ancontra con quatsent òm. Antlora a l’ha daje un pòch a pr’ un-a ij fieuj an tra Lea, Rachel e le doe servente; 2a l’ha butà an testa le servente con ij sò fieuj e, darera, Lea con ij sò e, a la fin, Rachel con Giusep. 3Giacòb a l’é passà dë 'dnans a tuti. A l’é prostërnasse set vire fin-a a tèra anans ëd avzinessje al frel. 4Esaù, contut, a l’é coruje ancontra, a l’ha ambrassalo, a l’é campassje a còl, a l’ha basalo. Tùit e doi a pioravo.
5Peui Esaù a l’ha aussà j’euj e a l’ha vëddù le fomne e le masnà, e a l’ha ciamaje: “Chi ch’a son sti-sì ch’a son con ti?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “A son ij fieuj che Nosgnor a l’è piasuje d'acordé a tò servitor”. 6Anlora a son fasse anans le servente con ij sò fieuj e a son prostërnasse. 7Peui a son fasse anans ëdcò Lea e ij sò fieuj e a son prostërnasse. A la fin a son fasse anans Rachel e Giusep, e a son prostërnasse.
8Esaù a l’ha ciamaje ancora: “Còs é-la costa carovan-a ch’i l’hai rëscontrà?”. Giacòb a l’ha rësponduje: “A l’é për trové grassia a j’euj ëd mè signor. 9Esaù a l’ha replicà: “Ëd ròba mi i n’hai già pro, mè frel: ch’a resta për ti lòn ch’a l’é tò. 10Ma Giacòb a l’ha ansistù: “Nò, s’i l’hai trovà grassia ai tò euj, agradiss da mia man ij mè cadò, përchè pròpi për sòn i son ëvnùit a toa presensa, coma ch’as ven a la presensa ‘d Nosgnor, e ti ‘t l’has acetame. 11Aceta, donch, ël present ch’i l’hai portate, përchè Nosgnor con mi a l’é stàit bin generos e i l’hai ëd tut”. A l’é parèj che Giacòb a l’ha tant ansistù che a la fin Esaù a l’ha acetà ij present ëd Giacòb.
Giacòb as separa da Esaù[modifiché]
12Peuj Esaù a l’ha dije: “Gavoma ‘l camp e butomse an viage: mi it companierai”. 13Ma Giacòb a l’ha rësponduje: “Mè signor a sà che le masnà a son dlicà e ch’i l’hai a mè càrich jë strop e le bestie che a pijo ‘l làit; se a së straco ‘dcò mach për un dì, tute le bestie a meuireran. 14Mè signor ch’a passa prima ‘d sò servitor, antant mi 'm bogerai con tut mè còmod, al pass ëd cole bestie ch’an marcio 'dnans e al pass dle masnà, fin-a ch’i riva dacant a mè signor a Seir”. 15Esaù a l’ha dije: “Almanch peuss-ne lassé con ti na part ëd la gent ch’i l’hai con mi?”. A l’ha rësponduje: “Ma përchè? A l’é pro che mè signor a l’abia concedume sò favor”.
16A l’é parèj che an col istess dì Esaù a l’ha arpijà la marcia d’artorn anvers Seir. 17 Giacòb, nopà, a l’é andass-ne a Sucòt, andoa ch’a l’ha fabricà na ca për chiel e a l’ha fàit ëd bënne për lë strop. A l’é për lòn ch’a l’ha ciamà col leu Sucòt (ch’a veul dì “arpar”).
Giacòb a riva a Canan[modifiché]
18Giacòb a l’é rivà san e salv a la sità ‘d Sichem, ch’a l’é ant ël pais ëd Canan, e, quand ch’a l’é tornà da Padan-Aram, e a l’ha butà camp an facia a la sità. 19Peui a l’ha catà dai fieuj ëd Camor, pare ‘d Sichem, për sent pesse d’argent, col tòch ëd campagna[1] andova ch’a l’avìa piantà soa tenda. 20Ambelelì a l’ha drissà n’autar e a l’ha ciamalo “El-Elohe-Israel” (El, Dé d’Israel)[2].