La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 9

←At 8

La Bibia piemontèisa J'At dj'Apòstoj

At 10→

La Bìbia piemontèisa - At 09

J’At dj’apòstoj

9

La conversion ëd Sàul

¹Damentre Sàul, che dë mnasse ‘d mòrt contra ij dissépoj dël Signor a l'era coma s'a-j respirèissa, a l’é andàit a trové ‘l gran sacerdòt. ²A l’ha ciamaje ch’a-j dèissa ‘d letre adressà a le sinagòghe ‘d Damasch con l’arcesta ‘d cooperassion për l’arest ëd qualsëssìa partisan dël Senté^[1] [dij cristian] che lor a l’avèisso trovà. Sàul a vorìa ch’a fusso mnà stacà, tant d’òm che ‘d fomne, a Gerusalem.

³Ora a l’é rivà che, antramente ch’as avzinava a Damasch, tut d’un colp na lus a l’é vnùa dal cél parèj ëd na lòsna tut d’antorn ëd chiel. ⁴A l’ha falo casché për tèra e a l’ha sentì na vos ch’a-j disìa: “Sàul, Sàul, për còs é-lo che ti t’ëm përséguite?”^[2]. ⁵E Sàul a l’a rësponduje: “Chi ses-to, Signor?^[3]”, e la vos a l’ha replicà: “I son Gesù, col che ti’t përséguite! ⁶Ma tirte sù e intra ant la sità: lì at sarà dit lòn ch’it l’has da fé”. ⁷J’òm ch’a lo compagnavo a podìo gnanca pì parlé da la tëmma ch’a l’avìo, përchè a l’avìo bin sentì cola vos, ma vëddù gnun. ⁸Aussand-se da tèra e deurbend j’euj, a l’é ancorzusse ch’a podìa pì nen s-ciairé. Anlora ij sò compagn a l’han ëmnalo për man fin-a a Damasch. ⁹A l’é restà là dël tut bòrgno për tre dì, sensa mangé né bèive.

¹⁰Ora, a j’era a Damasch un dissépol dël Crist për nòm Ananìa. Ant na vision ël Signor a l’ha ciamalo: “Ananìa!”, e chiel a-j rëspond: “I son sì, Signor”. ¹¹E ìl Signor a l’ha dije: “Àuss-te e va ant la contrà ch’as ciama la Via Drita, e serca 'nt la ca ‘d Giuda n’òm ch’i diso Sàul, ch’a l’é ‘d Tarso e ch’a l’é ‘n camin ch’a prega. ¹²Ora, chiel a l’ha vëddù an vision n’òm ch’as ciama Ananìa ch’a intrava e ch’a-j fasìa l’imposission ëd le man përchè a arcuperèissa la vista”. ¹³E Ananìa a l’ha rësponduje: “I l’hai sentì parlé da diversi ëd col òm, e dël mal ch’a l’ha fàit a tò pòpol sant ëd Gerusalem. ¹⁴A l’ha pien podèj dai gran sacerdòt ëd porté vìa gropà tuti coj ch’a invòco tò nòm”. ¹⁵Ma Nosgnor a l’ha dije: “Vaje pura, përchè Sàul a l’é lë strument^[4] ch’i l’hai sernù për porté mè nòm dë 'dnans a le nassion e ai sò rè, e ai fieuj d’Israel. ¹⁶I-j mostrerai vàire ch’a l’avrà da patì për mè nòm”.

¹⁷Ananìa, donca, a l’é andass-ne e a l’é intrà ant la ca, a l’ha faje l’imposission dle man, e a l’ha dije: “Sàul, mè frel, ël Signor Gesù, ch’a l’é comparite ant la stra da doa ch’it ven-e, a l’ha mandame përchè ti ‘t peussa arcuperé la vista e sie ampinì dlë Spirit Sant”. ¹⁸E sùbit a l’é cascaje dai sò euj coma dë scaje e an sël moment a l’ha arcuperà la vista. Peui a l’é aussasse e a l’é stàit batesà. ¹⁹Pì tard a l’ha mangià e a l’ha torna pijà le fòrse.

Sàul a prédica a Damasch

²⁰Sàul a l’é stàit cheich dì con ij dissépoj ch’a j’ero a Damasch. E tut sùbit a l’ha comensà a prediché ant le sinagòghe che ‘l Crist a l’era ‘l Fieul ëd Nosgnor. ²¹Tuti coj ch’a lo sentìo a l’ero scasi fòra ‘d lor, e a disìo: “È-lo nen chiel ch’a vorìa dëstruve a Gerusalem tuti coj ch’a invòco ‘l nòm dël Signor e ch’a l’é vnù sì a pòsta për ëmneje gropà ai gran sacerdòt?”. ²²La predicassion ëd Sàul a vnisìa sëmper ëd pì coragiosa^[5] e a confondìa ij Giudé ch’a stasìo a Damasch, dasand ëd preuve che Gesù a l’era ‘l Mëssìa.

²³Ora, nen tant temp apress, ij Giudé a l’han cospirà ansema për felo meuire, ²⁴A goernavo le pòrte dla sità dì e neuit për podèjlo ciapé e masselo, ma Sàul a l’é vnùit a savèj ëd cole insidie. ²⁵Anlora, ëd neuit, cheidun dj’àutri dissépoj a l’han falo calé giù da la muraja andrinta a na gran cavagna^[6].

Sàul a riva a Gerusalem

²⁶Cand che Sàul a l’é rivà a Gerusalem, a sercava d’ancontré ij dissépoj, ma tùit a l’avìo tëmma ‘d chiel. Lor a vorìo nen chërdje che Sàul a fussa dventà përdabon un dissépol ëd Gesù. ²⁷Anlora Bàrnaba a l’ha mnalo a j’apòstoj e a l’ha contaje com a l’avìa vëddù për strà ‘l Signor ch’a l’avìa parlaje, e com ch’a l’avìa parlà franch a Damasch ant ël nòm ëd Gesù. ²⁸Parèj Sàul a l’é stàit con ij dissépoj, e a predicava con valentìsa^[7] an nòm dël Signor. ²⁹A parlava e a discutìa con ëd Giudé ‘d lenga greca, ma lor a cercavo ‘d felo massé. ³⁰Cora ch’ij frej a l’han savùlo, a l’han ëmnalo fin-a a Cesarea e a l’han mandalo a Tarso.

³¹La cesa a vivìa an pas për tuta la Giudea, la Galilèa e la Samarìa, a vnisìa pì fòrta e ij chërdent a vivìo ant ël timor ëd Nosgnor e, con ël confòrt dlë Spirit Sant, a chërsìa ‘dcò ‘d nùmer.

Pero a varìss n’òm ch’a l’avìa na paralisìa

³²A l’é rivà che, antramentre che Pero a passava da leugh a leugh, a l’é calà a fé visita ai mèmber dël pòpol sant ch’a stasìo a Lidda. ³³Ansilì a l’ha trovà n’òm ch’as ciamava Enèa e che da eut agn a stasìa cogià përchè a l’avìa na paralisìa. ³⁴Pero a l’ha dije: “Enèa, Gesù Crist at varìss. Àuss-te an pé e anròla toa steuja”, e ‘d colp col òm a l’é tirasse an pé. ³⁵Tuti coj ch’a stasìo a Lidda e a Sarona a l’han vëddulo e a son convertisse al Signor.

Pero a fà artorné na fomna a la vita

³⁶Ora a j’era a Joppa na fomna ch’a l’era dissépola dël Signor e ch’as ciamava Tabita, ch’a veul dì an grech Dorcas^[8]. Costa fomna a fasìa motobin ëd bon-e euvre e ‘d limòsne. ³⁷A l’é rivà an coj dì lì ch’a l’é vnùa malàvia e a l’é mòrta. Cand ch’a l’han lavà sò còrp, a l’han butalo ant na stansia al prim pian ëd la ca.

³⁸Dal moment che Lidda a l’era davzin ëd Joppa, ij dissépoj a l’han savù che Pero a l’era a Lidda. Parèj a l’han mandà doi òm da chiel, pregandlo ch’a tardèissa nen d’andeje a trové. ³⁹Pero a l’é ausasse e a l’é venuss-ne con lor. Rivà ch’a l’é stàit, a l’han ëmnalo ant la stansia al prim pian. Tute le vìdoe a son presentasse a chiel an piorand e a-j mostravo le veste e le vestimente ch’a fasìa Dorcas cand ch’a l’era ansema a loràutre. ⁴⁰Ma Pero, avendje fàit seurte tuti, a l’é butasse an ginojon e a l’ha pregà. Peui, virand-se vers ël còrp, a l’ha dit: “Tabita, àuss-te!” E Tabita a l’ha dovertà j’euj, a l’ha vëddù Pero e a l’é astasse. ⁴¹Pero a l’ha daje la man e a l’ha fàita sté drita; peui a l’hà ciamà le vidue e j’àutri mèmber dël pòpol sant e a l’ha presentajla viva. ⁴²Lolì a l’é savusse për tut Joppa e diversi a l’han chërdù al Signor. ⁴³Pero a l’é peui restà vàire dì a Joppa ant la ca d’un tal Simon, n’afaitor.

Nòte

1. Séntè o Vìa a l’é la manera che antlora as arfavo ai dissépoj ëd Gesù Crist, ij cristian.
2. Apress “përséguite” ël Textus Receptus a gionta: “A l’é dur për ti d’arvirete contra j’ujon.  E chiel, tut tërmoland e sbaruà, a l’ha dije: “Signor còsa veus-to ch’i fassa?”. Gnun testimoni grech a buta ambelessì cole paròle. A son ëstàite ciapà da 26:14 e 22:10 e as treuvo sì ant ij còdes dla Vulgata. Costa gionta a l’é peui stàita butà ant ël Textus Receptus cand che Erasmo a l’ha voltalo dal latin an grech e anfilalo an soa prima edission del Testament Neuv Grech (Basilea 1516).
3. Sàul a savìa nen se cola gran vos a vnissa da Dé o da n'àngel, o chi ch'a l'era ch'a-j parlava. Tut lòn ch'a savìa a l'era che cola vos a l'era da na potensa dzoruman-a, da sì 'l motiv che chiel a-j s'adressa con ël termin "Signor". Sàul a conòssia né la person-a né la vos dël Crist.
4. Let. “vas”.
5. O “a l’avìa sèmper pì ëd potensa”.
6. Cfr. 2 Corint 11:32-33.
7. O “sensa gena”.
8. An nòstra lenga: Gasèla,