La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/At/At 14
J’At dj’apòstoj[modifiché]
14[modifiché]
Pàul e Bàrnaba a Icònia[modifiché]
1L’istess a l’é capitaje a Icònia, Pàul e Bàrnaba a son intrà ant la sinagòga dij Giudé e a l’han predicaje ‘d tal manera che na gran quantità d Giudé e ‘d grech a son convertisse a la fede[1]. 2Tutun, ij Giudé ch’a j’ero nen convertisse a l’han ansigà ij pagan e a n’han anvelenaje la ment[2] contra ij frej. 3Malgré tut lòn, Pàul e Bàrnaba a son fërmasse lì ampess, parland dësgagià e con ardiëssa për ël Signor. Nosgnor a confermava la paròla ‘d soa grassia che lor a predicavo acordandje ‘d fé ‘d miracoj e ‘d prodis. 4Ma la gent ëd la sità a l’era dividusse: j’un a l’ero da la part dij Giudé, e j’àutri da la part dj’apòstoj. 5Com a sarìa fasse na solevassion tant dij pagan che dij Giudé con ij sò dirigent për fé ‘d mal a j’apòstoj e masseje a prassà, 6cand che Pàul e Bàrnaba a l’han savulo, a son ëscapass-ne ant la Licaònia, ant le sità ‘d Listra, Derbe e an cola region-lì. 7Edcò ansilà a l’han nunsiaje la bon-a neuva.
Pàul e Bàrnaba a Listra[modifiché]
8Ora, a-i era a Listra n’òm ch’a l’era stropià da la nassensa e ch’a podìa nen dovré ij sò pé; parèj a l’avìa mai marcià. 9A l’era astà e a stasìa a sente Pàul ch’a predicava. Pàul a lo beicava e a l’é rendusse cont che col òm a l’avìa ‘d fede për esse varì. 10Anlora Pàul a l’ha dije a àuta vos: “Àuss-te sù drit an pé!”. Col òm a l’é aussasse fasand un sàut e a l’é butasse a marcé. 11La gent ch’a l’era lì radunà, cand ch’a l’han vëddù lòn che Pàul a l’avìa fàit, a son butasse a crijé ant la lenga dla Licaònia: “Sti sì a son ëd dio an forma uman-a!”. 12A disìo che Barnaba a l’era Giòve, e Pàul Mercuri, përché a l’era chiel ch’a-j parlava. 13A l’é fin-a rivaje che ‘l sacerdòt dël templi 'd Giòve, ch’a-i era pròpi fòra dla sità, a l’é presentasse a le pòrte dla sità companià da motobin ëd gent con ëd vailèt e ‘d ghirlande, për smonje ‘d sacrifissi. 14Cand che j’apòstoj Bàrnaba e Pàul a l’han savù lòn, a l’han s-ciancasse le vestimente da lë sburdiment e a son campasse an mes a la furfa an crijand: 15“Lòn chi feve mai! Nojàutri i soma dj’òm tanme vojàutri! I soma vnù për nunsieve la bon-a neuva ch’i l’abie da convertive da cole divinità fàusse al Dé ch’a viv, col ch’a l’ha fàit ël cél, la tèra, ël mar e tute le còse ch’a-i son. 16Chiel, ant le generassion passà, a l’ha përmëttù che tute le nassion a marcèisso ant ij sò senté ‘d lor, 17bin ch’a sia nen lassasse sensa testimoniansa. A l’ha fave dël bin dasend-ve ‘d pieuva dal cél, dë stagion drue, procurand-ve an bondansa da mangé e ampinienda ‘d contentëssa ij vòst cheur”. 18Fin-a disand cole còse-lì, a pen-a ch’a podìo impedìje al pòpol dë smon-je ‘d sacrifissi.
19Anlora a son rivà chèich Giudé da Antiòchia e da Icònia e a son riussì a vaniesse la gent an sò favor tant ch'a l'han lapidà Pàul e a l’han rablalo fòra dla sità chërdend ch’a fussa mòrt. 20Ma cand che ij dissépoj a son radunasse d’antorn ëd chiel, Pàul a l’é aussasse an pé e a l’é torna intrà ant la sità. L’indoman, contut, a l’é andass-ne con Bàrnaba a Derbe.
Artorn a Antiòchia ‘d Siria[modifiché]
21Dòp ch’a l’han nunsià la bon-a neuva a la sità ‘d Derbe e d’avèje fàit motobin ëd dissépoj, Pàul e Bàrnaba a son tornà a Listra, a Icònia e a Antiòchia ‘d Pisìdia. 22A l’han fait coragi ai dissépoj e a l’han esortaje a ten-e dur ant la fede. A-j disìo: “Për intré ant ël Regn ëd Nosgnor a-i é da passé për motobin ëd tribulassion”. 23Pàul e Bàrnaba, peui, për la presidensa ‘d ciaschëdun-a cesa a l’han nominaje dj’ansian e, apress d’avèj fàit ëd preghiere compagnà ‘d digiun, a l’han arcomandaje al Signor, col ch’a l’avìo fidass-ne[3]. 24Peui, avend travërsà la Pisidia a son rivà an Panfilia. 25A Perga a l’han nunsiaje la paròla, peui a son calà a Attalìa. 26Da lì a l’han navigà fin-a a Antiòchia, ël leugh da ‘ndoa ch’a j’ero partì. Ambelelà ij chërdent a l’avìo fidaje a la grassia ‘d Nosgnor përchè lor a compisso l’euvra ch’a l’avìo da fé. 27Cand ch’a son rivaje, a l’han radunà la comunità cristian-a e a l’han contaje tut lòn che Nosgnor a l’avìa fàit për ël mojen ëd lor dòi e coma ch’a l’avìa dovertà ai pagan la pòrta dla fede. 28A son peui fërmasse ansilì për ampess ansema ai dissépoj.