Luis Olivé
Luis Olivé[modifiché]
Luis Olivé(1909-1996): nà a la Vila dë Stlon, a l’ha passà scasi tuta soa vita an gir për ël mond, anté ch’a lo portava soa profession ëd giornalista e anté ch’a l’ha conossù na bela partìa d’anteletuaj e dë scritor (Federico Garcìa Lorca, Jean Cocteau, Ezra Pound e d’àutri), e peui a Roma, anté ch’a l’é mòrt dël 1996 e anté ch’a l’ha fondà n’arvista (Ël Tòr - Arvista lìbera dij Piemontèis, surtìa belavans mach dal’45 al ’47 pì ’n nùmer dël’48). Prosador e poeta, a l’é ansema a Pacòt ël pì grand ëscritor piemontèis dël sécol. An soa poesìa i vëddoma n’ëspìrit universal che, combin ch’as fonga ’nt la tradission nòstra, a sà butesse aranda dj’esempi ij pì grand ëd la poesìa mondial. Soe euvre le pì avosà a son L'Aeropoema dl’élica piemontèisa (1939), Roma andalusa (1945), Ij faunet (1955), Reverìe (1953-1959), Rondò dle Masche (1971), tre volum ëd pròse lìriche e polémiche (Ël sangh dël Tòr, Cartabel e Càuss al vent; 1924-1970) e, da ùltim, Romanzìe (1983).
Sagi[modifiché]
Bibliografìa[modifiché]
- Roma Andalusa – Calandri – Morëtta ’d Coni – 1947
- Ij faunèt – Il Delfino – Roma – 1955
- Epicedion sij mè dodes gat mòrt – Ca Editris Liguria – 1956
- Rondò dle masche – L’Alcyone – Roma – 1971
- Romanzìe – Ca dë Studi Piemontèis – Turin – 1983