Luis Olivé/El bal dle lusentele
El bal dle lusentele
[modifiché]El senté scur l’è tut fiorì dë stèile
- ël senté creus da mira a mia ciabota -
dë stèilin-e ch’a danso una gavòta
sui fii dl’ombra e ij fij brun dle mie parpèile.
Oh, l’armonia ‘d cost bal ëd lusentele
ch’a s’ancrósio, a s’anlijo, a së slontan-o
për ritorné ant un vòl ch’a dësdavan-o
an tanti sercc dë scume e d’onde e ‘d vele!
A l’è tut n’arabesch ëd pontin verd
sempre cangiant slë sfond dë vlu dla seira:
una scritura d’euj sla ròca neira
na procession d’avemarie ch’as perd…
Ch’as perd andrinta un gorgh ëd poesia
con dë sbarbaj d’argent ëd luminaria.
Come ij basin d’amor ch’as pèrdo ant l’aria.
Come perle ‘d rosà ‘n sla fior passìa
dl’anima mia.
Monserà dël Borgh San Dalmass, 13-7-1955