Luis Olivé/Neuit a La Vila
Neuit a la vila[modifiché]
CHOPIN. «Nocturne en mi bèmol».
Canta, côn tut l’argent ëd la tôa góla
candìa – ch’a sa la goi ëd la mia man ;
canta che la canssôn a vola sôla,
côme n’ala ‘d cardlin, lôntan lôntan.
E se la neuit a cala e s’as fa sôla
l’ànima ‘nt ël silensi d’ij rian,
canta, che la tôa vôs a la cônssôla
e ‘l cheur – ch’a scôta – a sangiutis pì pian.
Dal cel a pendô ij rapôlin dle steile
madure a la vendumia ‘d nostr amôr
e l’ômbra, ‘ntôrn, l’è un frissônè ‘d parpèile…
L’ultima nota a s-ciod côme ‘na fiôr;
mentre le peñe a deurmô sôt le steile
e ij seugn côn le sperasse a fan l’amôr!
Vilastlôn, 1931.