Luis Olivé/Ël sanssué dël Pasch
Ël sanssué dël Pasch
[modifiché]Larga, da ‘n slë stradon, l’è la dësteisa
dla campagna cha slòira ‘d gnun laoror
da setssent agn l’ha pi nen faje onor.
Babi e moschin respiro l’aria peisa.
Dal Brich a Borgo, an là fina ai neivor,
nen una baucia ‘d gran, na fèrla drita,
ma ‘d tampe piene d’eva e ‘d lësche an fior,
dont la sanssùa a regna an mes dla nita.
D’istà në strop ëd feje a va broté
dontrè fij d’erba nisra dël rivass
e, ‘n pòch pi leugn, un cavalin pia ‘l giass.
Ma ‘l Mento – vej! – tut l’ann l’ha so da fé:
baston e tasca, an giù fina ai polpass,
l’è la gòi dle sanssùe di paciass!
Armanach piemontèis, 1933