Vai al contenuto

Milo Bré

Da Wikisource.

Artorn a la tàula


Milo Bré

Nà a Druent ai 4 ëd mars dël 1926, a l’età ‘d sinch ani a perd sò pare e a set ani a l’é obligà ‘d lassé soa mare e soe seure për ël colege. (…) A l’ha ancaminà a scrive an piemontèis ancoragià da Nino Còsta dël 1944. Dòp ij primi pressios consej ëd Luigi Olivero a pùblica s’Ël Tòr soa prima poesìa. Dël 1946 a conòss Pinin Pacòt e j’amis dla Companìa dij Brandé. A la mòrt ëd Pacòt a pija ‘l testimòni dla bataja për la literatura piemontèisa e a lo pòrta an s’un pian ëd militansa për l’arvangia ‘d tuta la sivilisassion ch’a s’esprim an lenga piemontèisa. Autor ëd la prima gramàtica piemontèisa ëd concession moderna (1967) e ‘d doi vocabolari (1976 e 1982), a l’é stàit ël prim a buté sù ‘d cors ëd lenga piemontèisa e a porté cost ansëgnament ant la scòla, an dasandje a nòsta lenga jë strument didàtich ëd base. Prim ëdcò a porté ‘l mëssagi dla richëssa dla lenga e dla literatura piemontèisa ant la radio e ant le television locaj, a l’é ‘dcò autor ëd na Storia della Letteratura Piemontese an tre volum (1981, 1982 e 1983) ch’a l’ha spantià la conossensa ‘d vàire dij nòsti scritor ch’a j’ero giumai dësmentià. Antra soe euvre i arcordoma Spluve (1949), Stèile… steilin-e (1956), L’ànima mia a s’anandia (1967), Bin a la tèra (1977), Ma ‘l sol doman a ven (1986), ...E a l’é torna l’alba!... (1992), Breviari dl’Ànima (1995), An brass al sol (1996), Vos ëd l’etern present (2003) e le pròse Conte, fàule e legende piemontèise (1977) e La bela stagion – Amor polid (1987). Ël Magìster Camillo Brero a l’ha chitane ai 10 ëd gené dël 2018.


Milo Bré

[modifiché]

Da "Le fàule pì bele"

[modifiché]

Registrassion

[modifiché]