Milo Bré/Matin sla borgà mòrta

Matin sla borgà mòrta[modifiché]

Quaidun sangiuta, a l’alba, sla borgà
quand che dal cel j’ùltime stèile smòrte
a casco, coma ‘d fior, sle bàite mòrte
abandonà ‘n cò dla piarda brusà…

Ij cop ëd pera a l’han ‘d rifless d’argent
e a smijo dë spluve, ant la matin, che a luso,
ùltime arlichie, che pian pian a bruso,
d’un temp che ormai l’é sënner ant ël vent.

E ant ël silensi grev, pen-a l’é di,
ansema al vòl ëspers dij primi osej,
ritorno giù dal cel ij nòstri Vej
coma portà dal pior dl’eva dël ri…

E tuti an fila a passo a un a un
për ij senté che a san odor d’arciuss,
con tuti ij ragg dël sol tabusso a j’uss
dle bàite frèide come tombe ‘d gnun.

Procission Santa, sensa “Miserere”
a va mineuja tra ij fornej dëstiss,
come un arcòrd ëd vita che a svaniss,
fiama d’amor su ‘n monument ëd pere…

Ma quand, d’an fond dla val, la vos lontan-a
d’una ciòca ven dì l’Ave Maria,
e gnun da la borgà dis “Così sia”…
…në s-cionf ëd pior a nija ant la fontan-a.