La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 17

←Luca 16

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 18→

Luca

La Bìbia piemontèisa - Luca 17

17

Dutrin-a an sël përdon e la fede

¹Gesù a l’ha dije ai sò dissépoj: “Purtròp a-i sarà sèmper cheidun ch’a farà tombé d’àutri an pecà^[1], ma maleur a chi a-j fà tombé! ²A sarìa mej për chiel ch’a-j butèisso na pera da mulin antorn al còl e ch’a lo campèisso ant ël mar che ‘d fé tombé^[2] un dë sti cit-sì. ³Sté a l’avàit! Se tò frel cristian a comët un pecà contra ‘d ti, arpròcc-lo, e s’as na pentiss, përdonjë^[3]. ⁴S’a comët col pecà set vire ‘l dì, e set vire ‘l dì a artorna për dite: “Im në ringreto”, ti ‘t l’has da përdonelo”.

⁵Anlora j’apòstoj a l’han dije al Signor: “Fà chërse nòstra fede^[4]!”. ⁶E ‘l Signor a l’ha dije: “S’i l’avèisse na fede pcita tanme na grana dë smens ëd senëvra, a sarìa assé për dì a col moré: ‘Dësreis-te e vate a piantete ant ël mar’ e col èrbo av ubidrìa!”.

⁷“Chi é-lo col ëd vojàutri che s’a l’ha un sërvent a lavoré o a pasturé jë strop, e ch’a-j disa sùbit  cand che chiel a torna dai camp: ‘Ven sì e mangioma ansema’? ⁸Nò, a-j dirà pitòst: ‘Pront-me 'l disné: but-te adòss ël faudal për servìme e date da fé fin-a ch’i l’àbia mangià e beivù mi. Apress ëd lòn it mangeras e it beivras ti”! ⁹Përchè ‘d lòn, ha-lo salacad d’obligassion a col sërvent për avèj fàit lòn ch’a l’avìa comandaje? I chërdo che ‘d nò. ¹⁰Parèj, vojàutri l’istess, cand ch’i l’avreve fàit tut lòn che Nosgnor a l’ha comandave, dì: ‘I soma ‘d sërvidor ch’a mérito gnun-e làude: i l’oma mach fàit lòn ch’i l’avìo da fé^[5]’.

Gesù a variss des lebros

¹¹Mentre ch’a l’era an marcia vers Gerusalem, Gesù a l’é rivà al confin tra la Galilèa e la Samarìa. ¹²Coma ch’a intrava ant na borgià, des òm ch’a j’ero ‘d lebros a-j son vnùje a l’ancontr, a son fërmasse a na certa distansa da chiel ¹³e a son butasse a crijé: “Gesù, magìster, àbie ‘d compassion ëd nojàutri!”. ¹⁴E tòst ch’a l’ha vëdduje, a l’ha dije: “Andé a feve vëdde dai sacerdòt^[6]”. E a l’é rivà che damentre ch’as n’andasìo a son ëstàit purificà da la lebra. ¹⁵Contut, un ëd lor, an rendend-se cont d’esse stàit varì, a l’é tornà andré e, a àuta vos, a dasìa glòria a Nosgnor. ¹⁶A l’é prostërnasse ai pé ‘d Gesù con la front a tèra e a-j disìa mersì për lòn che Gesù a l’avìa faje. Col òm a l’era da la Samarìa. ¹⁷Gesù a l’ha dije: “Ij des son-ne pa stàit tuti purificà? E j’àutri neuv dova son-ne? ¹⁸A l’é staje mach ësto foresté ch’a sìa tornà për dé glòria a Nosgnor?” ¹⁹Anlora a l’ha dije: “Àuss-te e va pura, toa fede a l’ha salvate!”.

La vnùa dël Regn

²⁰Ij Farisé a l’han ciamaje a Gesù cand ch’a sarìa vnùit ël Regn ëd Nosgnor. Chiel a l’ha rësponduje: “Ël Regn ëd Nosgnor a vnirà nen ant un un moment ch’as peuda prevëdde^[7], ²¹E gnanca as podrà dì: ‘Vardé, a l’é sì’ opura ‘Vardé, a l’é là’, përchè ‘l Regn ëd Nosgnor a l’é già an mes ëd vojàutri”.

²²A l’ha ‘dcò dije ai sò dissépoj: “A-i vnirà ‘l temp ch’i l’avreve anvìa ‘d vëdde un-a sola dle giornà dël Fieul ëd l’Òm, ma i la vëdreve nen. ²³Av diràn: ‘Vardé, a l’é sì’, opura: ‘Vardé, a l’é là’, ma andeje nen, andeje pa dapress. ²⁴Përchè l’istess che lë sludi a bërlusa e splendriss d’un cap a l’àutr dël cel, parèj a sarà ‘l Fieul ëd l’Òm cand ch’a vnirà sò dì. ²⁵Ma, anans ëd lòn chiel a l’avrà tant da patì, e la gent ëd costa generassion^[8] a l’ha da arfudelo.

²⁶Ij dì dl’artorn dël Fieul ëd l’Òm a saran parèj ëd coj ëd Noè^[9]: ²⁷An coj dì là as mangiava e as beivìa; as piava mojé e marì, fin-a al dì midem che Noè a l’é intrà ant l’arca^[10] e ‘l diluvi a l’é rivà e a l’ha faje meuire tuti. ²⁸L’istess a l’era capità ant ij dì ‘d Lòt^[11]: as mangiava e as beivìa, as catava e as vendìa; as piantava e as fabricava; ²⁹ma ‘l dì che Lòt a l’é seurtì da Sòdoma, a l’é vnuje giù na pieuva ‘d feu e ‘d sorfo dal cel, e tùit a son mòrt. ³⁰A n’a sarà l’istess ant ël dì che ‘l Fieul ëd l’Òm as arvelerà. ³¹Ant col dì-lì, col ch’a sarà an sla trassa dla ca, ch’a cala nen giù antëcà për fé le valise; col ch’a sarà ai camp ch’a torna ‘dcò nen a ca për lòn ch’a l’é restaje andré^[12]. ³²Arcordeve dla fomna ‘d Lòt^[13]! ³³Chionque a sercrà ‘d salvé soa vita, a la perdrà; e chionque a la perdrà, a la goernarà^[14]. ³⁴Iv diso che an cola neuit a-i saran dòi ant l’istess let: un a sarà pijà e l’àutr lassà. ³⁵A-i sarà doe fomne ch’a meulo ansema la farin-a; un-a a sarà pijà e l’àutra lassà”.

³⁶Anlora a l’han ciamaje: “Doa sarà-lo ch’a vnirà, Signor?” E chiel a l’ha rësponduje: “Doa ch’a-i sarà ‘l cadàver, là ‘dcò as sambleran ij voltor^[15]”.

Nòte

1. O “A-i saran sèmper ëd pere d’antrap, ma maleur a chi a-j le buta ‘d propòsit”, “a-i saran sèmper dë scàndoj, ma maleur a col ch’a-j càusa”, “a-i sarà sèmper ëd tentassion a pëcché”.
2. O “scandalisé”.
3. Cfr. Maté 18:15.
4. O “Aument-ne nòstra fej”.
5. O “servidor inùtil”.
6. Cfr. Levìtich 14:1-32.
7. O “strologhé”, previsibil, con ëd segn ch’as peuda arconòsse.
8. O “nassion”.
9. Cfr. Genesi 6:5-8.
10. Cfr. Genesi 7:6-24.
11. Cfr. Genesi 18:20-19:25.
12. Cfr. Maté 24:17-18; March 13:15-16.
13. Cfr. Genesi 19:26.
14. Cfr. Maté 10:39; 16:25; March 8:35; Luca 9:24; Gioann 12:25.
15. ...pròpi coma na volà ‘d voltor as sambla dantorn a ‘n cadàver, parèj sti segn a daran a conòsse che la fin a l’é vsin-a.