La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 16

←Luca 15

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 17→

La Bìbia piemontèisa - Luca 16

Luca

16

Paràbola dl’ecònomo furb

¹Gesù a-j disìa ‘dcò ai sò dissépoj: “A-i era në sgnor ch’a l’avìa n’ecònomo ch’a l’era stàit acusà dë 'dnans a chiel ëd malvërsé ij sò beni. ²A l’ha mandalo a ciamé e a l’ha dije: “Còs é-lo ch'i sento dì ‘d ti? Rend-me cont ëd toa aministrassion përchè da ora anans ti't l’avras pì nen ël mainagi dij mè beni. ³Anlora l’ecònomo a l’ha pensà: “Còsa farai-ne adess, da già che mè padron am leva l’aministrassion? A sapé i son pa bon, e i l’hai onta ‘d ciamé la limòsna. ⁴I sai lòn ch’i l’hai da fé përchè ch’a-i sia cheidun ch’a m’arsèiva ant soa ca cand ch’am sarà levà l’aministrassion”. ⁵Anlora a l’a ciamà ciaschëdun dij debitor ëd sò padron, e a l’ha dije al prim: ‘Vàire deuves-to a mè padron?’. ⁶Col-lì a l’ha rësponduje: ‘Sent mzure d’euli’. E a l’ha dije: ‘Pija tò òbligh e march-ne mach sinquanta’. ⁷Peui a l’ha dije a n’àutr: ‘E ti, vàire ch’it jë deuves-to?’. A l’ha rësponduje: ‘Sent sach ëd forment’. E a l’ha dije: ‘Pija tò òbligh e march-ne mach otanta’. ⁸Lë sgnor, sò padron, a l’ha avù parèj da feje l’elògi al ecònomo, përchè a l’era stàit furb. A l’é pròpi vera che ij fieuj dë sto mond, cand ch’a l’han da traté con le ròbe dë sto mond, a son pì furb ch’ij fieuj dla lus. ⁹E mi ‘dcò iv diso: ‘Dovré lë richësse dë sto mond për feve dj’amis, parèj che cand ch’a ven-o a manché, i sie arseivù an d’abitassion eterne.

¹⁰Col ch’a l’é fidel an còse pcite, a sarà fidel ëdcò an còse grande; e col ch’a ambròja an còse pcite, a ambrojarà ‘dcò ant le grande. ¹¹Se dònca i seve nen ëstàit fidej ant ël meinagi dle còse dë sto mond, chi é-lo ch’a podrà fidesse ‘d vojàutri con le richësse dël cel^[1]? ¹²E se an lòn ch’a l’é dj’àutri i seve nen ëstàit fidej, chi é-lo ch’av darà lòn ch’a l’é vòst?

¹³Gnun servidor a peul serve dòi padron, përchè i l’avreve un an ghignon e a l’àutr a-j vorereve bin; o a un i sareve dedicà e l’àutr i lo dëspresiereve. I peude nen serve Nosgnor e ij sòld ant l’istess temp^[2].

Ij Farisé e ij sòld

¹⁴Ij Farisé, ch’a j’ero motobin tacà ai sòld, an sentend ësti discors as na sbefiavo ‘d Gesù. ¹⁵Anlora chiel a l’ha dije: “Vojàutri i seve coj che dë 'dnans a la gent iv feve passé për ëd gent giusta, ma Nosgnor a conòss vòst cheur. Lòn ch’a l’é apressià da la gent, Nosgnor a lo detesta.

La Lege e ‘l Regn ëd Nosgnor

¹⁶La Lege e ij Profeta a l’han durà fin-a a Gioann; da col temp-lì a l’é nunsià la Bon-a Neuva dël Regn ëd Nosgnor, e tùit a së sfòrso d’intreje^[3]. ¹⁷Contut, a l’é pì fàcil ch’a dësparisso ij cej e la téra che un sol pont ëd la Lege a ven-a a esse cassà^[4]. ¹⁸Për esempi, col ch’a fà divòrsi da soa fomna e ch’a na marida n’àutra, a comët n’adulteri, e chi ch’as marida con na fomna divorsià^[5] a comët n’adulteri^[6]”.

La paràbola dlë sgnor e ‘d Lasàr

¹⁹Gesù a l’ha dit: “Ora a-i era në sgnor^[7] ch’a së vestìa ‘d pórpora e ‘d lin fin, e che tùit ij dì as dava a la bela vita. ²⁰A-i era ‘dcò un pòver, për nòm Lasàr, ch’a stava cogià a la pòrta dla cà dlë sgnor e ch’a l’avìa tut ël còrp pien ëd piaghe. ²¹Ël pòver a l’avrìa tant vorsù pasiesse la fam mach con j’avans ch’a cascavo da la tàula dlë sgnor; e fin-a ij can a vnisìo a bërlicheje le piaghe. ²²A l’é rivà che ‘l pòver a l’é mòrt, e a l’é stàit portà da j’àngej dacant^[8] a Abraham. Ëdcò lë sgnor a l’é mòrt e a l’é stàit sotrà. ²³Cand ch’a l’é rivà ant ël leugh dij mòrt^[9], an mes ai torment, a l’ha aussà lë sguard e a l’ha vëddù da leugn Abraham, con Lasàr ch’a jë stava dacant. ²⁴Lë sgnor, anlora a l’ha crijà: ‘Pare Abraham, àbie compassion ëd mi e manda Lasàr, ch’a bagna almanch la ponta ‘d sò dil ant l’eva, e ch’a ven-a a rinfrëscheme la lenga, përchè i patisso an manera afrosa an mes a coste fiame!’. ²⁵Abraham a l’ha rësponduje: ‘Mè fieul, arcòrd-te che, an toa vita at son tocate già d’ògni sòrt ëd beni, mentre che Lasàr a l’ha mach arseivù ‘d mal. Contut, adess chiel a l’é consolà, e ti ‘t ses tormentà an manera afrosa. ²⁶Pì ‘d lòn, a-i é ‘n gran abim an tra nojàutri e vojàutri, ëd manera che coj ch’a vorìo passé da sì a lì con vojàutri a peudo nen; nì da lì passé ansissì’. ²⁷Anlora lë sgnor a l’ha dit: “It prego, donca, pare Abraham, ëd mandelo a ca ‘d mè pare, ²⁸përchè ch’i l’hai sinch frej e ch’a-j renda testimoniansa dlë stat andoa ch’i son; për tëmma ch’a ven-o ‘dcò lor an ës leugh ëd torment!’. ²⁹Abraham a l’ha rësponduje: “Già lor a l’han Mosè e ij profeta: ch’a jë ëscoto e a saran salv!’. ³⁰Lë sgnor a l’ha replicà: ‘Nò, pare Abraham, ma se cheidun dai mòrt a va da lor, as arpentiran!’. ³¹E Abraham a l’ha dije: “S’a scoto nen Mosè e ij profeta, as lasseran nen convince ‘d sicur gnanca da ‘n mòrt ch’a arsussita!’”.

Nòte

1. O “con ij beni genit”.
2. Cfr. Maté 6:24.
3. Cfr. Maté 11:12-13.
4. Cfr. Maté 5:18.
5. O “arpudià”.
6. Cfr. Maté 5:32; 1 Corint 7:10-11.
7. O “n’òm rich”.
8. O “an sen”.
9. O “ant l’infern”.