La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 15

←Luca 14

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 16→

Luca

La Bìbia piemontèisa - Luca 15

15

¹An col temp-lì, ëd gablé e d'àutra gent parìja ch’a l’avìa nen na bon-a 'rputassion^[1] as avzinavo tùit a Gesù për sente lòn che chiel a l’avìa da dì. ²Ma ij Farisé e ij magìster ëd la Lege a ciosionavo, disand: “Chiel-sì a arsèiv ëd gent ëd cativa riputassion e a disna 'nsema a lor^[2]”.

Paràbola dla fèja përdùa

³Parèj Gesù a l’ha contaje costa paràbola: ⁴“Chi é-lo col òm an tra ‘d vojàutri ch’a l’abia sent fèje e che s’a na perd un-a, a lassa nen le novantaneuv ant ël desert, për andé a serché cola ch’a l’é përdùa, fintant ch' a l’artreuva? ⁵Artrovala ch’a l’ha, as la buta an sle spale tut alégher, ⁶e, tornà an soa ca, a ciama j’amis e j’avzin, an disand: ‘Arlegreve con mi, përch’ i l’hai artrovà na mia fèja ch’a l’era përdusse?’ ⁷Iv diso ch’a-i sarà pì ‘d gòj an cel për un sol pecador ch’a ven-a a pentisse, che për novanteneuv giust ch’a l’han nen da manca ‘d pentiment.

Paràbola dla monèja përdùa

⁸Opura, chi é-la cola fomna che s’a l’ha des moneje d’argent, s’a na perd un-a, a visca nen ël ciàir, e ch’a ramassa la ca da bin^[3] fin-a a tant ch’a l’artreuva? ⁹E che, apress d’avèjla trovà, a ciama j’amise e j’avzin-e, an disandje: “Arlegreve con mi, ch'i l’hai trovà la monèja ch’i l’avìa përdù. ¹⁰Parèj iv diso ch’a-i é ‘d gòj an tra j’àngej ëd Nosgnor për un sol pecator ch’a ven a pentisse”.

Paràbola dël fieul përdù

¹¹Gesù a l’ha ‘dcò dije: “N’òm a l’avìa doi fieuj. ¹²E ‘l pì giovo a l’ha dit a sò pare: “Pare, dame la part dël patrimòni^[4] ch’am toca”, e chiel a l’ha fàit le spartingaje. ¹³Pòch dì dòp, rabastà ch’a l’avìa tut, ël fieul pì giovo a l’é partì për un pais lontan, e lì a l’ha sgairà tute soe sostanse^[5] an vivend da sfardà^[6]. ¹⁴Apress ch’a l’avìa spendù tut, an col pais a l’é rivaje na gran carëstìa e chiel a l’ha comensà a esse ant l’arzigh ëd meuire ‘d fam^[7]. ¹⁵Anlora a l’é andass-ne vìa e a l’é butasse al sërvissi d’un dj’abitant dël pais, ch’a l’ha mandalo ant ij sò camp a pasturé ij crin. ¹⁶E col fieul a l’avrìa bin vorsù gavesse la fam con ij carubi ch’ij crin a mangiavo, ma gnun a-i na dasìa.

¹⁷Anlora a l’é arpijasse e a l’ha dit: ‘Vàire salarià i é-lo ant la ca ‘d mè pare ch’a l’han ëd pan an bondansa e mi i son sì a meuire 'd fam! ¹⁸I farai parèj: i andrai da mè pare, e i-j dirai: ‘Pare, i l’hai pecà contra ‘l cel e contra ‘d ti. ¹⁹I son pì nen degn d’esse ciamà tò fieul; tratme parèj d’un dij tò garson”. ²⁰A l’é donca partì e a l’é ancaminasse vers sò pare; e coma ch’a l’era ancora da leugn, sò pare a l’ha vëddulo e a l’é stàit pijà da la compassion, a l’é coruje ancontra, a l’é campassje a còl e a l’ha basalo. ²¹Ma ‘l fieul a l’ha dije: “Pare, i l’hai pecà contra ‘l cel e contra ‘d ti, e i son pì nen degn d’esse ciamà tò fieul. ²²Ma ‘l pare a l’ha dije ai sò servitor: ‘Porté sì la vesta la pì bela e butèjla adòss; butèje n’anel al dil e ‘d sàndole ai pé. ²³E mneme l vitel a l'angrass e felo massé: mangioma e foma festa. ²⁴Përchè cost mè fieul a l’era mòrt, e a l’é tornà a la vita; i l’avio përdulo e i l’oma artrovalo’. E a l’han comensà a fé festa.

²⁵Ora, sò fieul pì grand^[8] a l’era ‘nt ij camp a travajé; e com a tornava e ch’a l’era davzin a la ca, a l’ha sentì canté e balé. ²⁶A l’ha ciamà a un dij sò servidor còs ch’a-j rivèissa. ²⁷E col servidor a l’ha rësponduje: ‘A l’é artornà tò frel, e tò pare a l’ha fàit massé ‘l vitel a l'angrass. I foma na gran festa përché tò frel a l’é tornà san e salv’. ²⁸Ma a chiel a l’é montaje la flin-a e a vorìa nen intré, bele se sò pare a lo preghèissa ‘d ven-e 'ndrinta. ²⁹Ma chiel a l’ha rësponduje a sò pare: ‘Ma varda ‘n pò, a fà vàire agn ch’i son a tò servissi e mai i son andàit contra a lòn ch i’t ëm comandave. E ti ‘t l’has mai dame gnanca ‘n cravòt për fé festa con ij mè amis. ³⁰Ma adess che stossì, tò fieul, ch’a l’ha dàit fond a toe sostanse con le gindre, a l’é artornà, për chiel it l’has massà ‘l vitel a l'angrass’. ³¹E ‘l pare a l’ha rësponduje: ‘Varda, mè car fieul, ti ‘t ses sèmper ëstàit con mi, e tut lòn cha l’é mè a l’é tò.³²Ora a ventava pròpi fé festa e arlegresse, përchè cost tò frel, a l’era mòrt e a l’é tornà a la vita; a l’era përdù, e i l’oma artrovalo’”.

Nòte

1. O “jë scriba”.
2. Cfr. Luca 5:29-30.
3. O “con diligensa”.
4. O “ardità”.
5. O “dàit fond a soa fortun-a”.
6. O “con na vita dësbaucià”.
7. O “ant la miseria”, “a trovesse ant le bzogn”.
8.  O “prim-génit”.