La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 5

←Luca 4

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 6→

Luca

La Bìbia piemontèisa - Luca 05

5

Ij prim dissépoj ëd Gesù

¹Na vira, damentre che Gesù a predicava la Paròla 'd Nosgnor an sla riva dël lagh ëd Genesaret^[1], tanta a l'era la gent ch'as carcava dantorn ëd chiel che a l'era malfé 'd fesse sente da tuti. ²Anlora, Gesù, a l'ha armarcà ch'a-i ero là doe barche veuide. Ij pëscador ch'a-j dovravo a l'ero a tera un pò pì an là për netiè soe rèit. ³Parèj Gesù a l’é montà ant un-a ‘d cole barche, ch’a l’era ‘d Simon, e a l’ha ciamaje ch’a së slontanèisso un pò da la riva. Peui, ansetass-je, Gesù a l’ha seguità a dotriné la gent da la barca^[2].

⁴Cand ch’a l’ha avù terminà ‘d parlé, Gesù a dis a Simon: “Adess andoma pì an là, doa che l'eva a l'é pì përfonda, e fà calé toe rej për pësché^[3]. ⁵Ma Simon a l’ha dije: “Magìster, i l’oma già travajà tuta la neuit, e i l’oma ciapà pròpi gnente; contut, s’it ses pròpi ti a dimlo, a va bin, i farài torna calé le rèit^[4]”. ⁶Fàit ch’a l’ha avùlo, a l’han pëscà na tal granda quantità ‘d pess, che le rèit fin-a a së s-ciancavo^[5]! ⁷E a l’han fàit segn ai sò compagn dl’àutra barca ëd ven-e a giuteje. Cand ch’a-i son ëvnùit, a l’han ampinì le doe barche ‘d pess, tant che scasi a fongavo^[6].

⁸Cand che Simon Pero a l’ha vëddù lòn ch'a l'era capità, a l’é campasse dë 'dnans a Gesù ai sò ginoj e a l’ha dije: “Signor, slontante da mi, ch’i son un pecador!”. ⁹An vëdenda na pësca coma cola-lì, chiel e tuti coj ch’a-j ero ansem a chiel a son restà sbërlondì; ¹⁰e l’istess a l'é capità a Giaco e Gioann, fieuj ëd Zebedé, ch’a j’ero ‘d compagn ëd Simon. Anlora Gesù a dis a Simon: “Àbie nen tëmma, d’ora anans ti ‘t saras pëscador ëd gent viva^[7]!”. ¹¹A l’han peui fàit artorné le barche a tèra, a l’han chità tut e a son andaje dapress a Gesù.

Gesù a variss n’òm da la lebra

¹²N’àutra vira, Gesù as trovava ant na borgià andoa ch’a-i era n’òm malà grev ëd lebra. Cost òm, cand ch’a l’ha vëddù Gesù, a l’é prostërnasse dë 'dnans ëd chiel e a l’ha pregalo con ëste paròle: “Signor, s’it veule, it peude varime e rendme pur”. ¹³Gesù, anlora, a l’ha sporzù la man, a l’ha tocalo e a l’ha dije: “I lo veuj: sie vari!”, e tut sùbit la lebra a l’é dësparije. ¹⁴Gesù a l’ha comandaje ‘d dijlo a gnun, e a l’ha giontà: “Va e fate vëdde dal sacerdòt, e smon-a për toa purificassion lòn che Mosè a l’ha prescrivù për servije ‘d testimoniansa^[8]”.

¹⁵L’arnomansa ‘d Gesù a së spantiava ‘d pì an pì, tant che motobin ëd gent as ambaronava për podèjlo sente e për esse varì da soe maladìe da chiel. ¹⁶Chiel, contut as tnìsìa da banda an ëd leugh solitari^[9], për preghé.

Varision ëd n’òm paralisà

¹⁷Ora a l’é rivà che, un dì che Gesù a dotrinava, 'd Farisé e ‘d magìster ëd la Lege a son ëvnù da tùit ij paisòt dla Galilèa e dla Giudèa e da Gerusalem e a l’ero astasse për stelo a sente. La potensa ‘d varision dël Signor a l’era granda.

¹⁸A son ëdcò rivà dj’òm ch’a portavo an sna sivera n’òm ch’a l’era paralisà, e a sercavo ‘d portelo antëca e ‘d butelo dë 'dnans a Gesù. ¹⁹Ma trovand pa da che part a l’avrìo podù fèjlo intré për motiv ëd la furfa, a son montà an sla ca, e a l’han calalo giù për ij cop, ansema a la sivera, ant ël pì bel mes ëdnans a Gesù. ²⁰Gesù, cand ch’a l’ha vëddù la fede 'd cola gent, a l’ha dije a l’òm: “Òm, ij tò pecà at son përdonà!”.

²¹Ij magister ëd la Lege e ij Farisé a l’han comensà a pensé: “Chi é-lo stossì ch’a dis ëd bëstëmmie? Chi ch’a peul përdoné ij pecà, sëdësnò Nosgnor?”. ²²Gesù, ch’a conossìa ij pensé ‘d lor, a-j réplica: “Còsa ch’a l’é lòn ch’i pense an vòstri cheur? ²³Còsa é-lo ‘d pi belfé: dì ‘Ij tò pecà at son përdonà”, o ‘d dì: ‘Àuss-te e marcia’?” ²⁴Ora, për ch’i sàpie che ‘l Fieul ëd l’Òm a l’ha l’autorità an sla tèra ‘d përdoné ij pecà”, a dis al paralìtich, “It diso, àuss-te, cariete toa sivera an sle spale e vatne a toa ca!”. ²⁵E ‘d colp, essend-se aussà an presensa ‘d lor, col òm a l’é cariasse dla sivera andoa ch’a l’era stàit cogià, e a l’é andass-ne a soa ca, dasend la glòria a Nosgnor. ²⁶Tuti a na son pròpi restà stupì e a dasìo glòria a Nosgnor. Del tut ësburdì, a disìo: “Për sicur i l’avoma vëddù ancheuj ëd ròbe ch’i l’avrìo mai ëspetasse”.

La vocassion ëd Levi (Maté)

²⁷Apress ëd lòn, Gesù a l’é seurtì e a l’ha vëddù un gablé ch’a l’avìa për nòm Levi, astà al leugh dël pedagi, e a l’ha dije: “Venme dapress”. ²⁸E chiel, an chitand tut, a l’é levasse e a l’é andaje dapress.

²⁹Pì tard, Levi a l’ha prontà un gran festin an onor ëd Gesù a soa ca. A-i son ëvnùije ‘dcò tanti gablé ch’a l’ero colega ‘d Levi ansem a d’àutra gent e a son butasse a tàula tùit ansema. ³⁰Ij magister ëd la Lege 'd col pais là e ij Farisé a ciosionavo contra ij dissépoj ëd Gesù e a disìo: “Për che motiv é-lo ch’i mange e ch’i bèive ansema a ‘d gablé e a ‘d gent ëd cativa arputassion^[10]?”. ³¹Ma Gesù a l’ha rësponduje: “Coj ch’a son an salute a l’han nen da manca dël médich, ma coj ch’a stan mal. ³²Mi i son nen ëvnùit a ciamé al pentiment dij giust, ma dij pecador”.

Na discussion an sël digiun

³³A l’han dije ‘dcò: “Për che motiv é-lo ch’ij dissépoj ëd Gioann a fan soens ëd digiun e ‘d preghiere, e l’istess a fan coj dij Farisé; ma ij tò a mangio e a bèivo?”. ³⁴Gesù a l’ha replicaje: “É-lo ch’i peude féje fé ‘d digiun a j’amis ëd lë spos, mentre che lë spos a l’é ansem a lor? ³⁵Ij temp a vniran che lë spos a-j sarà gavà; antlora a faran digiun ant coj dì-lì”.

³⁶Peui a l’ha proponuje ‘dcò na paràbola: “A-i é gnun ch’a s-cianca ‘n tòch dë stòfa da ‘n vestì neuv e a lo deuvra tanme ‘n tacon për un vestì vej. Për lòn ël vestì neuv a sarìa ruinà, e ‘l neuv tacon a andrìa gnanca bin për ël vestì vej.

³⁷Dl’istessa manera, gnun a buta ‘d vin neuv andrinta a ‘d botaj vej: s’as fasèissa parèj, ël vin neuv a farìa sauté ij botaj, a andarìa an malora e ij botaj a sarìo përdù. ³⁸Ma ‘l vin neuv a deuv esse butà andrinta a ‘d botaj neuv, parèj che tùit e doi as goerno. ³⁹Ma a-i é gnun ch’a bèiva ‘d vin vej ch’a veuia sùbit ëd col neuv, përchè a dis: ‘Ël vej a l’é mej’”.

Nòte

1. O “Mar ëd Galilèa”.
2. 5:1-3 cfr. Maté 13:1-2; March 3:9-10; 4:1.
3. Cfr. Gioann 21:3.
4. Cfr. Gioann 21:3.
5. Cfr. Gioann 21:6.
6. Cfr. Gioann 21:6.
7. Ambelessì, ël grech për "ciapé" a veul ëdcò "ciapé viv" "tnì an vita", "risparmié"!. L'alusion sì a l'é a la salvassion, "ciapé viv" "tnì an vita", "risparmié"!. L'alusion sì a l'é a la salvassion, ël riscat dal pecà.ël riscat dal pecà.
8. Cfr. Levitich 14:1-32.
9. O “at ël desert”.
10. O “ëd pecador”. Cfr. Luca 15:1-2.