La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 13

←Luca 12

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 14→

Luca

13

La Bìbia piemontèisa - Luca 13

Esortassion a la conversion

¹A l’era ‘dcò an col temp-là^[1] che cheidun dij present a l’ha contaje a Gesù lòn ch’a l’era capità, che Pilàt a l’avìa fàit massé dij Galilé ch’a j’ero rivà për smon-e ‘d sacrifissi al Templi, tant che ‘l sangh ëd lor a l’era mes-ciasse a col dij sacrifissi. ²E Gesù a l’ha replicaje: “Chërdeve che coj Galilé a fusso pì pecador che tuti j’àutri Galilé, përchè ch’a l’han patì ‘d còse parìje?”. ³Sicur che ‘d nò! Ëdcò vojàutri, s’iv pentisse nen dij vòstri pecà, i andreve drit a la përdission^[2] ëd l’istessa manera. ⁴Opura, é-lo ch’i chërde che coj disdeut ch’a l’é tombaje a còl la tor ëd Siloe, e ch’a l’ha massaje, a fusso pì colpèivoj che tùit j’abitant ëd Gerusalem? ⁵Nò, ch’iv diso; ma s’iv pentisse nen, i andreve drit a la përdission ëd l’istessa manera”.

Paràbola dël fié stéril

⁶Peui Gesù a l’ha contaje costa paràbola: “A-i era un ch’a l’avìa un fié piantà an soa vigna, e ch’a l’é vnùit a sercheje ‘d frut, ma ch'a l’ha nen trovajne. ⁷E a l’ha dit al vignolant: “Varda, a-i é tre agn ch’i ven-o a sërché ‘d frut da cost fié, e i na trovo pa. Tàjlo, përchè l’avrìa-lo da ocupé la tèra për gnente?”. ⁸E ‘l vignolant a-j rëspond: “Signor, lass-lo ancora për cost’ann-sì, fin-a ch’i l’àbia dëscaussalo e ch’i l’àbia butaje ‘d drugia. ⁹E s’a fà ‘d frut, it lo lasseras, sëdësnò, dòp, falo pura tajé”.

Varision ëd na fomna andiavlà

¹⁰A l’era ‘n dì ‘d Saba e Gesù a dotrinava ant na sinagòga. ¹¹A-i era là na fomna ch’a l’era ampossessà da ‘n demòni ch’a la rendìa malavia da disdeut agn; a l’era andërnà e a podìa nen drissé la schin-a. ¹²Cand che Gesù a l’ha vëddula a l’ha ciamala e a l’ha dije: “Cara fomna, ch’it sie liberà da toa maladìa”. ¹³E a l’ha faje l’imposission ëd le man, e ant col moment midem la fomna a l’é tornà a drissesse e a dasìa glòria a Nosgnor. ¹⁴Ma ‘l cap ëd la sinagòga, indignà ‘d lòn che Gesù a l’avìa fàit, visadì na varision ant un dì ‘d Saba, pijand la paròla a l’ha dit a l’adunansa: “A-i é ses dì për travajé. Ven donca an coj dì-lì për feve varì, e nen ant un dì ‘d Saba!^[3]”. ¹⁵Ël Signor a l’ha rësponduje: “Ipòcrita ch’i seve! É-lo nen vera che, bele s’a l’é ‘n dì ‘d Saba, vojàutri dëstache ‘l beu e ‘l borich da la grëppia për ëmneje a bèive? ¹⁶Forse ch’a podìa nen, costa cara fomna, na fija d’Abraham, che Sàtana a l'avìa tnula an sogession për disdeut agn, ess-ne liberà bele s’a l’é ‘n dì ‘d Saba?”. ¹⁷Damentre ch’a disìa ste còse, tùit ij sò aversari a l’ero vërgognass-ne, ma la gent as arlegrava ‘d tute le còse gloriose che Gesù a fasìa.

Paràbola dla smens ëd senëvra

¹⁸Gesù a disìa: “A còsa podrìa-lo smijé ‘l Regn ëd Nosgnor? A còsa avrai-ne da paragonelo? ¹⁹A smija a na gran-a dë smens ëd senëvra che n’òm a l’ha sëmnà an sò vërzé, ch’a l’é chërsù e ch’a l’é dventà n’erbo grand, ëd tal manera che j’osej dël cél a fasìo ij sò nì ant ij sò branch.

Parabola dl’alvà

²⁰Gesù a l’ha ‘ncora dit: “A còsa avrai-ne da paragonè ‘l Regn ëd Nosgnor? ²¹A smija a l’alvà che na fomna a l’ha pijà e ch’a l’ha butala an mes a tre mzure ‘d farin-a, fin-a ch’a la pasta a l’é stàita tuta fërmentà.

L’intrada dël Regn ëd Dé

²²Dòp ëd lòn Gesù as n’andasìa për le sità e për le borgià e a dotrinava, sèmpre con la precisa intension ëd rivé a Gerusalem. ²³E cheidun a l’ha ciamaje: “Signor, é-lo mach pòca gent ch’a sarà salvà?” ²⁴E chiel a l’ha dije: “Sforseve d’intré da la pòrta strèita, përchè iv diso che diversi a voreran intreje e a podran nen. ²⁵Apress che ‘l padron ëd cà a sarà alvasse e ch’a l’avrà sarà la pòrta, vojàutri ch’i stareve fòra iv butreve a tabussé a la pòrta, disand: “Signor! Signor! Deurbene!” e chiel av rëspondrà: “I sai nen ch’i sìe o da ‘ndoa ch’i seve!”. ²⁶Antlora i butreve a dije: “I l’oma mangià e beivù an toa presensa, e ti ‘t l’has dotrinà an nòstre contrà”. ²⁷Ma chiel av rëspondrà^[4]: “Iv diso ch’i sai nen ch’i sie e da ‘ndoa ch’i seve; artireve da mi, tuti vojàutri chi l’eve fàit dël mal vòst mësté!”. ²⁸Lì a-i sarà ‘d pior e ‘d rabia^[5] cand ch'i vëdreve Abraham, Isàch e Giacòb e tùit ij profeta ant ël Regn ëd Dé e vojàutri ch’i sareve campane fòra. ²⁹A-i na vniran ëdcò da Orient e da Ossident, e dal Setentrion e dal Mesdì, ch’a saran a tàula ant ël Regn ëd Nosgnor^[6]. ³⁰E armarché bin sossì: coj ch’a son j’ùltim a saran ij prim e coj ch’a son ij prim a saran j’ùltim"^[7].

Eròd a veul fé massé Gesù

³¹An col istess moment, cheich Farisé e son vnù da chiel e a l’han dije: “Artirte e vatne vìa da sì, përchè Eròd a veul fete massé!”. ³²E chiel a l’ha rësponduje: “Andé a dì a cola vòlp che i seguitrai a taparé ‘d demòni e a fé ‘d varision ancheuj e doman, e che ‘l ters dì i compirai mè propòsit. ³³Éh, ancheuj, doman e ‘l dì dòp a venta ch’i séguito mè senté, përchè a peul nen andé ch’ un profeta a meuira fòra ‘d Gerusalem!”.

Lamenta dzora Gerusalem

³⁴“Ò Gerusalem, Gerusalem, ch’it masse ij profeta e ch’it prasse a mòrt coj ch’at son mandà; vàire 'd vire ch’i l’hai vorsù raduné ij tò fieuj^[8] coma ch’a fà na ciossa con ij sò pipì sota soe ale, ma i l’eve nen vorsulo. ³⁵E ora vardé lòn ch’av càpita: vòstra ca a va resté bandonà. Iv diso an vrità ch’im vëdreve pì nen fin-a ch’a rivrà 'l temp ch’i direve: Ch’a sia benedì col ch’a ven an nòm ëd Nosgnor!^[9]”.

Nòte

1. O “An col istess temp”.
2. O “av capiterà l’istess”. Ambelessì Gesù a parla dla perdission eterna, nen d’esse massà parèj ëd coj Galilé.
3. Cfr. Surtia 20:9-10; Deuteronòmi 5:13-14.
4. Cfr. Salm 6:8.
5. O “schërziné ‘d dent”. Cfr. Maté 22:13; 25:30.
6. 13:28-29, cfr. Maté 8:11-12.
7. Cfr. Maté 19:30; 20:16; March 10:31.
8. O “toe masnà”.
9. Cfr. Salm 118:26.