La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Maté/Maté 19

←Maté 18

La Bibia piemontèisa Maté

Maté 20→

19

Maridesse o maridesse nen

¹Quand che Gesù a l’ha finì sti discors, a l’é andass-ne da la Galilea e a l’é rivà ant ël teritori dla Giudea, da l’àutra banda dël Giordan. ²Motobin ëd gent a j’andasìa dapress, e lì a l’ha varì ij sò malavi.

³Antlora a son rivaje ‘d Farisé për butelo a la preuva, e a l’han dije: “É-lo consentì a n’òm ëd fé divòrsi da soa fomna për dij motiv qualsissìa?”. ⁴A l’ha rëspoduje: “Eve nen lesù che col ch’a l’ha faje dal prinsipi, a l’ha fàit un òm e na fomna? ⁵E ch’a l’ha dit: ‘për col motiv-lì l’òm a chiterà sò pare e soa mare, e as butrà ansem a soa fomna, e ij doi a vniran na carn sola?’ ⁶Ëd conseguensa, coj-lì a son pì nen doi, ma na carn sola. Siché, donca, lòn che Nosgnor a l’ha unì, a venta nen che l’òm a lo separa”. ⁷A l’han dije: “Përchè, donca, Mosè ha-lo comandà che, se ‘l marì a veul divorsiesse, ch’a daga a soa fomna un document ëd divòrsi?”. ⁸Gesù a-j rëspond: “A l’é  për motiv ch’i l’eve ‘l cheur dur, che Mosè a l’ha dave licensa ‘d divorsieve da vòstra fomna, ma da prima le còse a andasìo pa parèj. ⁹E mi iv diso che chionque a fà divòrsi da soa fomna e ch’as marida con n’àutra, a comët n’adulteri - fòra dël cas che soa fomna a l’é nen staje fedel, [e che col ch’a l’é maridasse con na fomna divorsià, a fà n’adulteri].

¹⁰Antlora ij sò dissépoj a l’han dije: “Se la situassion an tra n’òm e soa fomna a l’é parèj, a conven nen ëd maridesse!”.

¹¹Gesù a-j rëspond: “A peudo comprende^[1] sossì mach coj che Nosgnor a-j lo conced, ma pa nen tuti. ¹²A-i na j’é ‘d coj ch’as marido nen përchè ch’a son da la nassita coma d’eunuch, e a-i na j’é ch’a son d’eunuch përchè parèj a son ëstàit rendù da j’òm; e a-i na j’é ‘dcò ‘d coj ch’a son fasse eunuch da lor istess për càusa dël Regn dël cél. Chi ch’a peul antende sossì, ch’a lo antenda.

Gesù e le masnà

¹³Antlora a l’han presentaje a Gesù ‘d masnà përchè a-j benedièissa^[2] e ch’a preghèissa për lor, ma ij dissépoj a jë slontanavo^[3]. ¹⁴E Gesù a-j dis: “Lassé che le masnà a ven-o da mi, proibìjlo nen, përchè ‘l Regn dël cél a l’é ‘d coj ch’a jë smijo. ¹⁵E avendje fàit l’imposission dle man, a l’é partiss-ne da lì.

Ël giovo ch’a l’era në sgnor

¹⁶Na vira quajdun a l’é andàit a trové Gesù e a l’ha ciamaje: “Magister, che ‘d bon-e euvre é-lo ch’i l’hai da fé për oten-e la vita eterna?”. ¹⁷A l’ha rësponduje: “Përchè ch’it më ciames ëd lòn ch’a l’é bon. A-i é mach un ch’a l’é bon. Contut, s’it veules intré ant la vita eterna, scota lòn ch’at diso ij comandament”. ¹⁸A-j dis: “Che ‘d comandament?”. Gesù a-j rëspond: “It massëras nen; it faras nen d’adulteri; it roberas nen; it rendëras nen testimoniansa fàussa; ¹⁹rendje onor a tò pare e toa mare, e it voreras bin a tò pròssim com a ti istess”. ²⁰E col òm, ch’a l’era giovo, a l’ha rësponduje: “Tut lolì i l’hai bin praticalo. Còsa ma manca-lo ancora?”. ²¹Gesù a-j dis: “S’it veules la përfession, va, e vend tut lòn ch’it l’has e dajlo ai póver, e it t’avras un tesòr ant ël cél, e peui ven, venme dapress”. ²²Quand che sto giovo a l’ha sentì ste paròle, a l’é andass-ne vìa bin malinconios, për motiv ch’a l’avìa ‘d gran’ beni.

²³Antlora Gesù a l’ha dit ai sò dissépoj: “An vrità iv diso che un ch’a sìa rich a l’é pitòst malfé ch’a-j intra ant ël Regn dël cél. ²⁴Iv lo diso ancora: a l’é pì belfé che ‘n gamel a passa për ël përtus ëd n’agùcia, che n’é pa che në sgnor a intra ant ël Regn ëd Nosgnor”. ²⁵Ij dissépoj, quand ch’a l’han sentì coste paròle, a son stupiss-ne motobin e a l’han dit: “S’a l’é parèj, chi podrìa mai salvesse?”. ²⁶E Gesù, vardandje, a-j dis: “Da la mira uman-a lolì a l’é nen possibil, ma për Nosgnor tut a l’é possibil”.

²⁷Antlora Pero a l’ha dije: “Varda, nojàutri i l’avoma chità tut e i soma andate dapress. Lòn ch’i arseivroma noi?^[4]” ²⁸Gesù a-j dis: “In vrità iv diso: quand ch’a nassrà ‘l mond neuv e ‘l Fieul ëd l’Òm a sarà assetasse an sò tròno glorios, vojàutri ch’i seve vnime dapress, i sareve ‘dcò assetà sù dódes tròno për giudiché le dódes tribù d’Israel. ²⁹E chionque a l’avrà chità o ca, o frej, o seur, o pare, o mare, o fomna, o masnà, o tère, për càusa ‘d mè nòm, a n’arseivrà sent vòte tant, e a sarà ardité dla vita eterna. ³⁰Ma diversi ch’a son ij prim, a saran j’ùltim, e j’ùltim a saran ij prim”.

Nòte

1. O “aceté”.
2. Let. “a-j imponèissa le man”.
3. O “arprociavo”.
4. O “Còsa sarà-lo donca ëd noi?””