La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Maté/Maté 22

←Maté 21

La Bibia piemontèisa Maté

Maté 23→

Maté

22

Paràbola dla festa 'd nòsse

¹Anlora Gesù, na vòlta 'd pì, a l'ha parlaje con ëd paràbole e a l'ha dit: ²"Ël Regn ëd Nosgnor Dé a smija 'n rè ch'a l'ha dàit na festa 'd nòsse për sò fieul. ³A l'ha mandà ij sò servitor për feje andé a ciamé coj ch'a l'ero stàit anvità a le nòsse^[1], ma coj-là a l'han nen pròpi vorsuje ven-e. ⁴Ancora a l'ha mandà dj'àutri servitor, an disand: 'Dì a coj ch'a son stàit anvità: ‘Vardé! La festa ch'i l'hai preparà për voi a l'é pronta. Ij mè tòr e mie bestie a l'angrass a son stàite maslà e tut a l'é pront. Vnì a la festa 'd nòsse!". ⁵Lor, nopà, a l'han fàit finta 'd gnente^[2] e a son andasne via, chi a soa cassin-a, chi a sò negòssi. ⁶D'àutri a l'han fin-a ciapà ij sò servitor, a l'han strapassaje e peui massaje. ⁷Quand che 'l rè a l'ha sentù lòn a l'é montaje la flin-a e a l'ha mandà ij sò soldà për buté a mòrt coj sassin e për dé feu^[3] a soe sità.

⁸Peui a dis ai sò servitor: 'Eh bin! La  festa 'd nòsse a l'é pronta, ma j'anvità a na j'ero nen degn. ⁹Andé, donca, për le stra^[4] e anvité a la festa 'd nòsse tuti coj ch'i-i trovreve. ¹⁰Anlora coj servitor a son andàit për le stra e a l'han butà 'nsema tuti coj ch'a-i trovavo, bon e gram, parèj che la sala dla festa a l'é stàita a la fin pien-a 'd gent.

¹¹Ël rè, peui, a l'é intrà për vëdde coj ch'a l'ero a tàula e a l'ha 'rmarcà n'òm ch'a l'avìa nen butasse adòss la vestimenta 'd nòsse ch’a l’era d’ordinansa. ¹²E a l'ha dije: 'Brav òm, coma ses-to intrà 'mbelessì sensa avèj la vestimenta ch’a l’é prescrivùa?' e col-lì a l'é restà sensa paròle^[5]. ¹³Anlora 'l rè a dis ai sò servitor: 'Gropelo man e pé, portelo via e campelo fòra 'nt ël top, anté ch'a-i sarà da pioré e da argrigné ij dent!'. ¹⁴A l'é parèj che coj ch'a son ciamà a son bin tanti, ma pòchi a son ij sernù".

Paghé le taje a lë stat

¹⁵Antlora i Farisé a son andass-ne e a son consultasse an tra ‘d lor për podèj ciapé Gesù an fala con soe istesse paròle. ¹⁶E a l'han mandaje ij dissépoj che lor a l’avìo ansema a dj'erodian ch'a l'han dije: "Signor, i savoma che ti 't ses sincer, ch'it mostre la stra 'd Nosgnor an vrità, e ch'it dise le còse nete e ciàire^[6] sensa vardé an facia gnun^[7]. ¹⁷Disne donca, còsa na dises-to 'd sossì: 'É-lo giust^[8] dé 'l tribut a l'imperator^[9]?". ¹⁸E Gesù, ch'a l'era rendusse cont ëd j'intension grame ch'a l'avìo, a l'ha rësponduje: "Gent fàussa ch'i seve^[10]! Përchè i veule buteme a la preuva? ¹⁹Mostreme la moneda ch'a serv për paghé le taje!", e a l'han sporzuje 'n dné. ²⁰E a l'ha dije: "Ëd chi ch'a l'é sta facia e sta scrita 'mbelessì^[11]?". ²¹A l'han rësponduje: "Ëd l'imperator!". Anlora Gesù a-j dis: "Donca, rende a l'imperator lòn ch'a l'é ‘d chiel, e a Nosgnor lòn ch'a l'é 'd Nosgnor". ²²Quand ch’a l’han sentù lòn, a son restà sbalordì e, an chitand-lo, a son andass-ne via.

Le mariage e l'arsurression

²³L'istèss di ij Sadducé, ch' a diso ch' a-i sarà ‘d pianta gnun-a 'rsurression, a son vnù da Chiel e a l'han ciamaje: ²⁴"Signor, Mosè a l'ha dit: Se quejdun a ven a meure sens' avej avù 'd masnà, che sò frel a l’ha da mariene la vidua e a darà 'd masnà a sò frel. ²⁵Ora a-i era tra noi set frej. Ël pì vej a l'é mariasse, e peui a l'é mòrt, e sicoma ch'a l'avìa gnune masnà, a l'ha lassà soa fomna a sò frel. ²⁶L'istèss a l'é rivaje a lë scond, e peui al ters, fin-a a col ch'a fà set. ²⁷E apress ëd lor, ëdcò cola fomna a l'é mòrta. ²⁸A l'arsurression, donca, chi fra 'd lor, sarà-lo considerà sò marì? Përchè tùit a l'han avula?". ²⁹Ma Gesù a-j rispond: "Ël rasonament ch'i feve a l'é sbalià^[12] përchè i comprende nen le Scriture, e gnanca la potensa ëd Nosgnor. ³⁰A l'arsurression ël mariagi a-i sarà pi nen^[13], ma un a sarà tanme j'àngej 'd Nosgnor ant ël cél. ³¹E al rësguard dl'arsurression dij mòrt, l'eve nen lesù lòn che Nosgnor a l'ha dive: ³²'I son ël Dé d'Abraam, ël Dé d'Isaac, e 'l Dé 'd Giacòb?' Siché Nosgnor a l'é nen ël Dé dij mòrt, ma dij viv!". ³³Quand che 'l pòpol a l'ha sentù lolì, a l'é maravijasse dla dotrin-a ‘d Gesù.

Ël comandament pì grand

³⁴Quand ij Farisé a l’han sentì ch’a l’avìa sarà la boca ai Sadducé, a son radunasse con l’istessa intension. ³⁵E un ëd lor, ch’a l’era ‘n dotor ëd la Lej, për butelo a la preuva, a l’ha ciamaje: ³⁶“Magister, col ch’a l’é 'l pì grand dij comandament ëd la Lej?”. ³⁷Gesù a-j dis: “Vorèj bin a Nosgnor, tò De, ëd tut tò cheur, ëd tuta toa ànima, e ‘d tuta toa ment. ³⁸Sto-sì a l’é 'l prim e 'l pi grand comandament ch’a-i sia. ³⁹Lë scond, parèj ëd col-là, a l’é: Vorèj bin a tò pròssim coma a ti medesim. ⁴⁰Da sti doi a ven-o tuti j’àutri comandament^[14]”.

Ël Messìa: Fieul ëd David e Signor

⁴¹Dàit che ij Farisé a l'ero radunasse, Gesù ha l'ha proponuje na question: ⁴²"Còs i na dise dël Crist? Ëd chi élo ‘l fieul?". A l'han rësponduje: "A l’é ‘l fieul ëd Dàvid". ⁴³E a-j réplica: "Anlora, còm é-lo, donca, che Dàvid, an parland për lë Spìrit, a lo ciama sò Sgnor, an disand: ⁴⁴'Nosgnor a l'ha dit a mè Sgnor: 'Anset-te a mia drita, fin-a a tant ch'i l'abia butà ij tò nemis coma në scagn për ij tò pé'. ⁴⁵Se donca Dàvid a lo ciama sò Sgnor, com é-lo ch'a podrìa esse sò fieul? ⁴⁶E gnun a podìa pì nen replicheje na sola paròla, e da col di là gnun a l'é pi ancalasse a feje 'd question.

Nòte

1. O "al disné gross".
2. O "A l'han tenune an gnun cont", a-i ero indifferent.
3. O "brusé".
4. O "le crosiere dle strà".
5. O "mut".
6. O "coma ch'a son".
7. O "sensa fé 'd parsialità".
8. O "E-lo consentì", "Dovoma o nò", conforma la Lej 'd Nosgnor.
9. O "a Cesar". Ël tribut a l'era na taja, n'impòsta procapite che tùit j'òm dl'imperi ch'a l'ero nen sitadin 'd Roma, a dovio paghé (sensa consideré soa intrada).
10. O "ipòcrita".
11. O " lòn ch'a l'é scrit a l'antorn".
12. O "I feve n'eror".
13. O "as pìja e as dà pi nen ëd fomne an mariage".
14. Lét: "tuta la Lege e ij Profeta".