Document dla fej cristian-a/La Stra dël Pelerin/Capìtol 17

Artorn

---

Prima pàgina

La stra dël pelerin

Capìtol: 1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16 - 17 - 18 - 19 - 20 - 21 - 22 - 23 - 24 - 25 - 26 -

17. Ël Prà dl’Arlass e ‘l Pra dla Scursa

Peui i l’hai vëddù che, an marciand për cola stra, lor a son rivà a ‘n fium, che Rè David a ciamava “la rivera ‘d Dé^[1]” e che l’apòstol Gioann a ciamava ‘l “fium d’eva dla vita^[2]”.

Ore, ‘l senté a compagnava la sponda dël fium. A l’era lì, donch, aranda dël fium, che Cristian e sò compagn adess a marciavo, e a n’avìo gran’ piasì. Mincatant a beivìo ‘dcò da l’eva dël fium e lolì a-j dasìa na sodisfassion granda ch’a ‘rviscolava sò spirit ëd lor. Dëdsà e dëdlà dël fium a-i era d’erbo verd ch’a portavo minca sòrt ëd fruta e lolì a-j dasìa ‘dcò ‘d bon mangé tant da ess-ne arpatà. Pì ancora ‘d lòn, le feuje dj’erbo a l’ero ‘dcò curative^[3]. A j’ero bon-e për prevnì ‘d maladìe e d’àutri incòmod che mincatant a càpito ai Pelerin coma lor ch’a l’han da viagé tant. Sù tut’ e doe le sponde dël fium a-j ero dij bej pra ch’a restavo verd për tut l’ann e tut trapuntà ‘d bej liri. An cost pra lor a son cogiasse për deurme e arposesse, përchè ambelelì gnun perìcol a l’avrìa podù pijeje ‘d sorprèisa. Cand ch’a son dësvijasse, a l’han cojì d’àutra fruta da j’erbo e a l’han beivù dl’eva dal fium. An col pòst a son parèj restà për vàire dì, përchè a l’avìo tut lòn ch’a-j sërvìa për pijesse ‘n pò d’arlass. Peuj a l’han selebrà la providensa ch’a l’era stàje dàita con na canson ch’a disìa: “Vardé coma che costi arian cristalin a scoro për consolé ij pelerin arlongh ëd la stra. Ij pra verd, apress ëd soe fragranse përfumà, a smon-o ‘d galuparìe, e chi ch’a savrìa conté coma ch’a l’é gustosa costa fruta! Costi erbo a l’han ëd feuje ch’a varisso. Përdabon a meritrìa vende tut lòn ch’as ha për caté cost camp^[4]”.

Parèj, cand ch’a son prontasse për arparte - përché a l’ero pa ‘ncora a la fin ëd sò viage, ancora a l’han mangià e beivù, peui a son partì.

Ore, i l’hai vëddù an mè seugn che a j’ero nen ancora andàit tant lontan dal leugh anté ch’a l’ero fërmasse, che ‘l senté a së slontanava dal fium. Lolì a l’ha renduje pitòst trist, ma a son pa ancalasse a chitelo. Ore ‘l senté a l’era dventà motobin malasi e ij sò pé a-j fasìo mal për motiv ëd tut ël viage ch’a l’avìo fàit. Parèj a son dëscoragiasse për la dificoltà dël camin e a l’han avù anvìa d’un senté da përcore pì fàcil. Ore, pròpi dë ‘dnans ëd lor an sla banda ‘d mancin-a dla stra, a-i era un camp ciamà Pra dla Scursa, ch’a podìo riveje an sautand ëdlà ‘d na balustra. Anlora Cristian a l’ha dit a Speransos: “Se cost pra as treuva arlongh ëd nòstra stra, ciapomlo pura”. Parèj a l’ha sautà cola balustra e, varda ‘n pò, a-i era ‘n senté ch’a ‘ndasìa pròpi ‘d còsta al sò da l’àutra banda dla cioenda ch’a-j dividìa. “A l’é pròpi coma che nojàutri i l’avìo desiderà! Varda-sì na vìa pì fàcil. Ven, mè bon Speransos, passoma dëdlà”, Cristian a l’ha sclamà.

Speransos: "Ma se costa scorsa-sì a fussa pa na scorsa ma mach an portèissa lontan da la stra real?”.

Cristian: “A mi cola impression-lì a la dà nen. Varda, a compagna giusta nòstra stra”. Parèj, Speransos a l’é lassasse convince da sò amis e a l’han andaje dré al senté neuv ch’a l’avìo trovà dëdlà da la palissada. A l’era bin pì facil da marceie coma ‘n sù ‘n pra. A l’han vardà peui anans e a l’han vëddù ch’a-i era ‘dcò n’àutr viandand, n’òm ch’as ciamava Fiusamalbutà. A l’han daje na vos e a l’han ciamaje dova ch’a portèissa col senté-lì. Col-lì a l’ha replicà: “A la Pòrta del Cel!”. “Capì lòn ch’a l’ha dit?” a l’ha dit Cristian a Speransos, “Mi i l’avìa pròpi rason! I soma an sla stra giusta”.

A l’è parèj ch’a son andaje dré a monsù Fiusamalbutà, ch’a marciava anans ëd lor. Tutun, cand ch’a l’é fasse neuit, tut a l’é dventà pròpi sombr, tant ch’a vëddìo pì nen doa buté ij pé. A l’é che Fiusamalbutà, ch’a vëdìa pì nen andova ch’a ‘ndasìa, a l’é tombà ant un precipissi, a l’ha batù la testa e a l’é mòrt! Col senté a l’era stàit fé passé da cole bande pròpi për ciapé ij fòj sensa giudissi ch’a sarìo passaie. A sentìo mach ëd vos lamentesse ant lë scur. A l’han ciamalo, Fiusamalbutà, ma a l’é vnune gnun-a rëspòsta. Alora Speransos a l’ha dit: “Dova é-lo ch’i soma adess?”. Cristian a l’ha nen savù deje na rëspòsta përché a l’avìa onta d’amëtte ch’a l’avìa pròpi dëstradalo.

An col moment-lì a l’é butasse a pieuve e a troné ‘d na manera afrosa, e l’eva a vnisìa sù dantorn ëd lor. Alora Speransos a l’ha gëmmù an tra ‘d chiel e dit: “Se mach i fussa restà an sla stra real!”.

Cristian: “Chi mai a l’avrìa podù imaginesse che cost senté-sì a l’avèissa portane fòra dla stra?”.

Speransos: “An sle prime mi i sospetava pròpi lòn, e i l’hai provà con delicatëssa a butete an guardia. I l’avrìa bin parlà pì ciàir, ma peui i son ancalame nen a felo përchè ti’t ses pì vej che mi!”.

Cristian: “Bon frel, sagrinte nen d’ofend-me. Am dëspias pròpi tant ch’i l’hai portate fòra dla stra. Për piasì, përdonme. I l’hai nen falo con intension grame”.

Speransos: “Sta an pas, mè frel, përchè it përdon-o. I l’oma da chërde che cost’ esperiensa-sì a sìa për ël nòst bin darié^[5]”.

Cristian: “I son pròpi content ch’it sìe ‘n frel tant misericordios. Adess i podoma nen sté sì. Sercoma ‘d torné andré an sij nòst pass”.

Speransos: “Ma, bon frel, lass-me andete anans”.

Cristian: “Nò, për piasì, lassa ‘ndé anans mi, parèj che s’a-i é ‘d perìcol, i lo vëdda për prim, përchè a l’è për càusa mìa ch’i l’oma përdù la stra”.

Speransos: “Nò, lassa che mi i vada anans për prim: toa ment a l’é conturbà e it podrìe dëstradene torna”. Anlora, për soa consolassion ëd lor, a l’han sentì na vos ch’a disìa: “Adressa tò cheur anvers ëd la stra real - pròpi cola d’anté ch’i j’ere vnù. Torné andre!^[6]”. A cola mira, contut, j’aque a l’ero tant levasse che torné andré da ‘ndoa ch’a j’ero vnù a l’era tròp arzigos. A l’é antlora che Cristian a l’é rendusse cont ch’a l’era pì belfé ‘d seurte da la stra giusta che artorneje. A l’han bin provà a torné andré, ma a l’era pròpi tròp ëscur. L’eva a l’era rivaje a la vita e scasi a niavo, e nen pòche vire a l’avrìa podù capiteje. Pròpi a podìo nen artorné an sla stra real cola neuit-lì. A la fin, a l’han trovà na balma ‘ndoa fërmesse e arposé. Tant ch’a l’ero strach ch’a son andormisse lì fin-a a la matin.

Nòte

1. Salm 46:4 - “Ij brass ëd na rivera a ‘rlegro la sità ‘d Dé, la mison pì sacrà dël pì-Aut”.
2. Arvelassion 22:1 - “L’àngel a l’ha mostrame ‘dcò ‘l fium d’eva dla vita, sclint coma ‘l cristal, ch’a surtìa dal tròno ‘d Nosgnor e da l’Agnel”.
3. Arvelassion 22:1-2 - “L’àngel a l’ha mostrame ‘dcò ‘l fium d’eva dla vita, sclint coma ‘l cristal, ch’a surtìa dal tròno ‘d Nosgnor e da l’Agnel. Ël fium a scorìa giù an mes ëd la stra gròssa dla sità. Dëdsà e dëdlà dël fium a-i è l’erbo dla vita, ch’a dà sò frut mèis për mèis, dódes vire l’ann. Soe feuje a servo da meisin-a pr’ arsanì ij pòpoj”.
4. Cfr. Maté 13:44.
5. Cfr. Roman 8:28 - “I savoma 'dcò che tute le còse a contribuisso al bin ëd coj ch'a veulo bin a Nosgnor, pròpi lor ch'a son ciamà conform ai sò propòsit”.
6. Cfr. Geremìa 31:21: “Piassa 'd cartej an sla stra, bùtje d'andicassion. Marca da bin ël senté d'andoa ch'i ses ëvnùa. Torna a ca, Israel, fijëtta mia, artorna ambelessì a toe sità”.