10. Combatiment contra Apolion

Antlora Apolion a l’é s-cionfà ant na flin-a afrosa e a l’ha dit: “Mi i son ël nemis dë sto Prinsi; i l’hai an òdio soa përson-a, soe lege e sò pòpol. I son surtì espress për fete resistensa”.

Cristian: “Apolion vard-te bin da lòn ch’it fase, përché mi i stago an sla stra real, an sla via dla santità. Për lòn vard-te bin da lòn ch’it fase!”.

Anlora Apolion a l’é butasse pròpi an mes ëd la stra e a l’ha dit: “Ant ësta facenda i l’hai pròpi gnun-e tëmme. Pronte a meuire: i giuro për mia trun-a infernal che ti ‘t faras gnun pass ëd pì. Ambelessì mi it farai rende toa ànima!”. Con lolì a l’ha frandà na flecia anflamà anvers sò pét; tutun, Cristian a l’avìa në scu a la man ch’a l’ha fërmala e parèj ël privo a l’é stàit prevnù. Cristian a l’ha ‘dcò sfeudrà soa spa, përchè a l’ha capì ch’a l’era vnù ‘l temp ëd passé a l’atach. Apolion, tutun, a l’é vnù pì anans frandand ëd flecie contra ‘d sò aversari, tant che Cristian, ch’a sërcava dë schivieje, a l’é restà ferì a la testa, a na man e a ‘n pé. Për lòn a l’é stàit forsà a arculé ‘n pò. Apolion a seguitava a andé anans. Cristian, ch’a l’era fasse corage. a ‘rzistìa con coragi tant coma ch’a podìa e cost combatiment dur a l’ha durà pì che mesa giornà. A sta mira, Cristian, për càusa ‘d soe ferìe a l’era giumai a la fin ëd soe fòrse e a dventava sempe pì fiach. Apollion, parèj, a l’ha profità dl’ocasion, a l’é avzinasse a Cristian e lotand con chiel, a l’ha falo tombé për tèra con un còlp afros. A lolì, la spa ‘d Cristian a l’é volaje via da la man. Alora Apolion a l’ha dit: “Adess i son sicur ëd podèjte massé”. Con lòn scasi a lo crasava a mòrt, tant che Cristian a dësperava ‘d soa vita. Ma, coma Dè a veul, damentre che Apolion a l’era lì lì për arfileje ‘l colp final për buté fin a la vita ‘d cost bon òm, Cristian sùbit a l’ha slongà soa man anvers soa spa e a l’ha ciapala an disend: “Argiojìss pa dzora ‘d mi, mè nemis: cand ch’i tombo mi i m’àusso torna”. Con lòn a l’ha daje na stocà mortal. Cristian, antajass-ne ‘d lòn, a l’ha 'tacalo torna, an disand: “An tute ste ciòse-sì i l'oma completa vitòria gràssie a Col ch'a l'ha vorsune bin^[1]!”. Con lòn, Apolion a l’ha dëspiegà soe ale da dragon e a l’é scapass-ne via, tant che për un pò, Cristian a l’ha pì nen vëddulo.

An cost combatiment gnun a podrìa imaginé, a men ch’a l’avèissa vëddulo e sentulo coma ch’i l’hai fàit mi, tùit ij crij e ij braj che Apolion a fasìa për tut ël temp ëd la bataja. Chiel a parlava përdabon coma ‘n dragon! Da l’àutra banda, che ‘d sospir e ‘d gëmm a surtìo dal cheur ëd Cristian! Ma sò moro a l’era cambià ‘d pianta ant un soris d’arlass e sodisfassion cand ch’a l’era ancorzisse ch’a l’avìa an efet ferì Apolion con soa spa a taj dobi. Tutun, lòn ch’a l’era passaje col dì a l’era lë spetacol pì spaventos ch’i l’avèissa mai vëddulo.

Parèj, l’ora che la bataja a l’era terminà, Cristian a l’ha dit: “I rendrai grassie ‘d tut cheur a Chiel ch’a l’ha s-ciancame da la boca dël leon, a Chiel ch’a l’ha giutame contra Apolion”. E parèj chiel a l’ha fàit an disand: “Ël gran’ Belzebù, capitan ëd cost demòni, a l’avìa progetà mia ruin-a. A l‘é për lòn ch’a l’ha mandalo feura tut bardà. E chiel, pien ëd zara, ant un leugh anfërnal, a l’ha atacame feros. Ël benedèt Michel, contut, a l’ha giutame, e mi, con la fòrsa dla spa i l’hai falo scapé an pressa. Për lòn, lass-me dé a chiel làuda eterna, e sempe ringrassié e benedì sò nòm sant”.

Alora a l’é rivaje na man ch’a l’ha daje chèich feuja dl’erbo dla vita. Cristian a l’ha pijane e amplacane a le ferije ch’a l’avìa arseivù ant la bataja, e sùbit a son varìje. Peui a l’é setasse an col leu për mangé ‘l pan e për bèive da la bota ch’a l’avìo daje anans. Parèj, arpatà coma che adess a l’era, a l’é prontasse për arpijé sò viage. A portava, contut, la spa dësfodrà, për tëmma che ‘n chèich àutr nemis lo atachèissa. Tutun, për tuta cola val, gnun d’àutri a l’avrìa pì mnassalo.

Nòte

↑ Roman 8:37.

[1] Roman 8:37.

[1]