La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuteronomi/Deuteronomi 14

←Deuteronomi 13

La Bibia piemontèisa Deuteronòmi

Deuteronòmi 15→

La Bibia piemontèisa - Deuteronòmi 14

Deuteronòmi

14

Costumanse pagan-e proibìe

¹Vojàutri i seve fieuj dël Signor, vòst Dé: feve pa ‘d scarificassion an sla pel, tosoneve pa ij cavèj an sla front quand ch’i feve deul^[1], ²përchè vojàutri i seve un pòpol consacrà al Signor, vòst Dé: ël Signor a l’ha sernuve d’an tra tùit ij pòpoj dla tèra për ch’i sie soa ‘rdità soasìa^[2].

Carn përmëttùe e carn proibìe

³I peule nen mangé lòn ch'a l'é proibì^[3]. ⁴J’animaj ch’i peule mangé a son ësti-sì: ël beu, la feja, la crava, ⁵ël serv ross^[4], la gasela, ël cravieul, ël daim, l'àntìlope, ël bisont e ël ciamoss, ⁶e tute j’àutre bestie ch’a rùmio e ch’a l’àbio l’óngia forcùa. ⁷Da costi animaj, contut, venta gaveje ‘l gamel, la levr e ‘l daman: lor a rùmio ma a l'han pa l'óngia forcùa: considereje, donca, 'mpur. ⁸Parèj ëdcò ‘l crin, ch’a l’ha l'óngia s-ciapà ma ch’a rùmia nen, considerelo 'mpur. Mangé pa la carn ëd cole bestie, nì toché soe caròpe.

⁹An tra tute le bestie ch'a vivo ant l'eva, i podreve mangé coj che a l'han j'alëtte da noé e le scaje; ¹⁰ma i podreve pa mangé coj ch'a n'han nen: considereje 'mpur. ¹¹I podreve mangé tùit j'osèj pur. ¹²Ma i podreve pa mangé costi-sì: l'òja, l'òja marin-a, ël voltor; ¹³ël farchèt ëd montagna e minca sòrt ëd farchèt ross; ¹⁴tute spécie 'd cornajass; ¹⁵jë struss, l'oloch, l'ochëtta 'd mar e tute sòrt dë sparvié; ¹⁶ël duso, la sivìtola, l'ìbis, ¹⁷ël pelican, ël voltor bianch, ël cormoran; ¹⁸la sigògna e tute spécie d'airon, ël popù e la rata-volòira.

¹⁹I l'avreve da consideré 'mpur tute sòrt d'inset con j'ale: as në mangeran pa. ²⁰Nopà tut lòn ch’a vòla e a l'é pur, i podreve mangelo.

²¹Mangé pa gnun-a bestia mòrta daspërchila: i la dareve da mangé pitòst al forësté ch’a sarà drinta 'd vòstre sità, opura i podreve vendla a në strangé, përchè i seve na gent consacrà al Signor, vòst Dé. Fé mai cheuse 'n cravòt ant ël làit ëd soa mare^[5].

Prescrission riguard a le décime

²²I sareve pontuaj, minca n’ann, a dé la décima part ëd ij vòstri arcòlt. ²³A la presensa dël Signor, vòst Dé, ant ël leugh che chiel a l’avrà sernù për ch’a pòrta sò nòm, mangie la décima part ëd vòst forment, ëd vòst vin, ëd vòst euli, e ij prim-nassù ëd vòst cabial e 'd vòstr ëstrop, përchè i vade a ‘mprende për tuta la vita ch'i l'eve da avèj timor dël Signor, vòst Dé. ²⁴Ma se ‘l viage a dovèissa esse tròp longh për porté cole décime, e 'l pòst, che Nosgnor a l'avrà sernù për stabilìje sò nòm, tròp lontan da vojàutri, dòp che Nosgnor a l'avrà benedive, ²⁵vira cole décime an ëdné, bùtje ‘ndrinta na borsa, e con coj sòld an man, pòrtje al leu che 'l Signor, tò Dé, a l'avrà sernù. ²⁶Ambelelà, deuvra coj sòld për caté lòn che toa ànima a veul: beu, feje, vin, bira, o d'àutr ch’iv n’eve d'anvìa, e dë 'dnans al Signor, tò Dé, mangia e fà festa con vòstra famija. ²⁷Nopà, chita nen ël Levita che as trovrà drinta 'd vòstre sità, përchè chiel a l'ha arseivù gnun-a porsion ëd vòstra ardità.

²⁸Nen mach, ma a la fin ëd tùit ij ters agn, ciapé tute le décime 'd vòstre intrade dël ters ann; ²⁹peui fé rivé 'l Levita, ch'a l'han pa part ëd l'ardità con vojàutri; e 'l forësté e l'orfanin e la vìdoa ch’a dovèisso trovesse drinta dle muraje ‘d vòstra sità e ch'a peudo mangé e arpatesse. Parèj che ël Signor, vòst Dé, av benedirà an tùte vòstre 'mprèise^[6].

Nòte

1. Cfr. Levìtich 19:28; 21:5.
2. Cfr. Surtìa 19:5-6; Deuteronòmi 4:20; 7:6; 26:18; Tito 2:14; 1 Pero 2:9.
3. O "lòn ch'a l'é abominàbil". La paròla ebràica תּוֹעֵבָה (toʿevah, “proibìa; "detestabil") a descriv tut lòn che 'l Signor a considera n'abominassion da mangesse, përchè a l'ha quaicòsa 'd maléfich o ch'a l'é nen conform a sò caràter.
4. Ël tèrmin ebraich אַיָּל (ʾayyal) a peul arferisse a na sòrt ëd cerv local.
5. Cfr. Surtìa 23:19; 34:26.
6. 14:22-29 cfr. Levitich 27:30-33; Numer 18:21.