La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Pero/1Pero 2

←1 Pero 1

La Bibia piemontèisa Litre 'd Pero

1 Pero 3→

1 Pero

2

¹Për costa rason, donca, dësvestive ëd minca na forma ‘d malissia, d’angann, d’ipocrisìa, d’anvidia e 'd maldicensa. ²Susté, coma 'd masnà nassùe mach adess, ëd làit spiritual e pur, për ch’i chërse për sò mojen fin-a a la salvëssa, ³s’i l’eve gustà, contut, coma ch’ël Signor a l’é bon.

Na pera viva - un pòpol sernù

⁴Ansì, an avzinand-ve a chiel, ch’a l’é la pera viva, arfudà da j’òm, ma sernùa e pressiosa a j’euj ‘d Nosgnor, ⁵ëdcò vojàutri, coma ‘d pere vive, i seve edificà ‘mè na ca spiritual, për esse un sacerdòssi ch’a l’é sant e për ësmon-e dij sacrifissi spirituaj ch’a son agreàbij a Nosgnor për ël mojen ëd Gesù Crist. ⁶A l’é për lòn ch’i treuve 'nt la Scritura: “Vardé-sì, mi i pòso an Sion na pera, na pera ëd canton sernùa e pressiosa, e col ch’a chërdrà an chiel a sarà mai dësvërgognà”. ⁷A l’é donca pressiosa për vojàutri ch’i chërde, ma për coj ch’a chërdo nen, la pera che ij murador a l’han arfudà a l’é dventà la pera ‘d canton ⁸e na pera d’antrap, na pera ch’a-j fà mach antrapé. A-i s’antrapo përchè a scoto nen la paròla, e për lòn a l’ero ‘dcò destinaje. ⁹Ma vojàutri i seve na gent sernùa^[1], un sacerdossi regal, na nassion santa, un pòpol riscatà, për ch’i nunsie le virtù ‘d col ch’a l’ha ciamave a seurte fòra dal top për esse anluminà da sò ciàir maravijos.

¹⁰Na vòlta vojàutri i j’ere nen un pòpol, ma adèss i seve ‘l pòpol ëd Nosgnor; voi ch’i l'avìe nen otnù misericòrdia, ma ch’i l’eve adess otnù misericòrdia.

¹¹Mè car amis, ìv esòrto coma forësté e esilià, dë sté lontan dai desideri carnaj ch’a fan la guèra contra l’ànima, ¹²e ‘d manten-e na bon-a condòta antrames a coj ch’a son nen ëd cristian^[2] parèj che, combin ch’a diso mal ëd vojàutri coma s’i fusse 'd malfator, a vëddo vòstre bon-e euvre e, ant ël dì dla visitassion, as anandio a dé glòria a Nosgnor.

Sotmission a j’autorità

¹³Sie donca sogetà a minca n’institussion uman-a për amor ëd Nosgnor, sia al rè, coma col ch’a stà dzora j’àutri, ¹⁴sia a coj ch’a goerno^[3] e a coj ch’a son mandà da soa part për castighé ij malfator e për onoré la gent da bin; ¹⁵përchè Nosgnor a veul che an fasend lòn ch’a l’é giust^[4] i sare la boca a l'ignoransa ‘d coj ch’a vivo sensa ‘d criteri^[5]. ¹⁶Vive com ëd gent lìbera, ma nen coma coj ch’a na profito për giustifiché soa malissia^[6], ma coma dij servitor ëd Nosgnor.

¹⁷Porté rispet a tuti; vorèj bin a vòsti frej; avèj tëmma ‘d Nosgnor; onoré ‘l rè.

¹⁸Servidor, sogeteve ai vòsti padron, nen mach a coj ch’a son bon e giust, ma ‘dcò a coj ch’a son gram, ¹⁹A l’é na còsa ch’a l’é agreàbil a Nosgnor esse dispòst a soporté, për motiv ëd cossiensa vers Nosgnor, dj’aflission e dij patiment ingiust. ²⁰Sëdnò, che onor é-lo ch’i n’avreve se, an ciapand dë s-giaflon për avèj fàit mal, i lo seufre con passiensa? Ma se, an fasend ël bin i arsèive tutun ëd legnà, e ch’i lo soporte, a l’é propi ‘d lòn che Nosgnor a n’ha piasì. ²¹Përchè i seve ciamà ‘dcò a lòn, da già che ‘l Crist a l’ha patì për vojàutri e a l’ha lassàve n'esempi parèj ch’i séguite soe pianà. ²²Chiel a l’ha nen comëttù ‘d pecà e an soa boca a l’é nen trovasse ‘d tromparìe. ²³Quand ch’a l’ofendìo con d’ingiurie, a-j na rendìa nen, e quand ch’a-j fasìo ‘d mal chiel a mnassava nen d'arvangia, ma as butava 'nt le man ëd col ch'a giùdica con giustissia, ²⁴Chiel medésim a l'ha portà ij nòsti pecà an sò còrp an sla cros parèj che nojàutri is dësbarasséisso dal pecà e i vivéisso na vita ëd giustissia. Për soe blëssure i seve stàit varì. ²⁵Përchè i j’ere com ëd feje sbardlà, ma adess i seve artornà al bërgé e guardian^[7] dle vòstre ànime.

Nòte

1. O: “rassa”, “stirpe”.
2. O: “ij Gentìj”, coj ch’a son nen dël pòpol ëd Nosgnor.
3. O: “goernator”.
4. O: “bon”.
5. Ò fòl, sensa sens, svantà.
6. O: “coma ‘n pretest (o scusa)”, let. “coma ‘n vel" o “chefia”, ch’a ven da l’aràb koefa).
7. O: “vësco”.