La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Coelet/Coelet 2

←Coelet 1

La Bibia piemontèisa Coelet

Coelet 3→

La Bìbia piemontèisa - Qoèlet 02

Qoèlet

2

¹Mi i son dime an tra mi e mi: "Sah, ven, i veui provete con la gòj: Tasta 'l piasì!" Ma 'dcò sòn a l'é un buf ëd fum. ²I son dime: Rije a l'é na matan-a! E dl'argiojissansa: "A còs serv-la?". ³I l'hai vorsù sodisfeme con ël vin; i l'hai avù la pretèisa 'd dedicheme con la ment a la sapiensa e 'd deme a la matarìa, fin-a tant ch'i l'àbia pa capì còsa che a conven-a compì a j'òm sota 'l cel, ant ij di contà 'd soa vita. ⁴I l'hai tante ròbe, i son fabricame ‘d palass, i l'hai piantà 'd vigne. ⁵I son fame 'd parch e 'd giardin e i l'hai piantà d'erbo da fruta 'd tute le rasse. ⁶I son fame 'd bornej, për bagné con l'eva le piante. ⁷I l'hai catà dë s-ciav e dë s- ciave e i l'hai avune d'àutri nassù antëcà e i son ëstàit padron dë strop e cabial an bon nùmer^[1] pì che tùit ij mè cé an Gerusalem. ⁸I l'hai 'dcò ambaronà d'argent e d'òr^[2], richësse 'd rè e provinse; i son procurame 'd cantant e 'd cantarin-e, ansema al mej dij fieuj dl'òm^[3]. ⁹I son ëvnùit a esse grand^[4], pì potent ëd tuti coj ch'a son ëstaie prima 'd mi a Gerusalem, tutun an guernand mia saviëssa. ¹⁰I l'hai pa negaje nen ai mè euj ëd lòn ch'a vorìo, nì i son arfudame gnun-e sodisfassion a mè cheur, ch'a l'avìa gòj ëd tùit ij mè travaj; costa-sì a l'é stàita l'arcompensa 'd tute mie fatighe.

¹¹I l'hai considerà tute j'euvre fàite da mie man e tuta la fatiga fàita për feje: e varda-lì tut a l'é smijame un buf ëd fum e andé a cassa dël vent: gnun vantagi sota 'l sol! ¹²Peui i l'hai pensà a la sapiensa^[5], a la matarìa e a l'esse sensa sust. "Còs farà-lo 'l sucessor dël rè? Lòn ch'a l'é stàit fàit?". ¹³I son ancorzumne che vantagi a-i é dla saviëssa an sla folarià: an efet a l'é col ëd la lus an sël top: ¹⁴"Ël savi a l'ha j'euj an front, ma 'l sensa sust a marcia a lë scur. Ma i sai 'dcò che na midema sòrt a l'é arzervà a tùit e dòi". ¹⁵Anlora i l'hai pensà: " Ëdcò a mi am tocrà la sòrt dël sensa sust! Anlora, përché i l'hai sërcà d'esse savi? Còs ch'a-i é da vagneie?". ¹⁶An efet, nì dël savi nì dël sensa sust a restrà n'arcòrd për sèmper e ant ij di ch'a vniran tut a sarà dësmentià. Dla midema manera a meuiro 'l savi e 'l sensa sust.

¹⁷I son anghignoname dla vita, përchè i peus pa pì vëdde lòn ch'as fà sota 'l sol. An efet, tute le ròbe a son mach coma andé a cassa dël vent. ¹⁸I son anghignoname 'd tùit ij travaj ch'i l'hai fàit sota 'l sol, përchè i sarai obligà a lasseje a col ch'a vnirà dòp ëd mi. ¹⁹E va a savèj se a sarà savi o sensa sust! Pura a l'avrà a disposission tut lòn che mi i l'hai già fàit, an fatigand e butand mé pensé a disposission. Ëdcò son a l'é buf ëd fum! ²⁰I son rivà a la mira 'd disperé an tra 'd mi për tut ël travaj ch'i l'hai fatigà sota 'l sol. ²¹perch' i l'hai travajà con sust, con siensa e con bon ésit dovrà peui për lassé lòn ch'i l'hai fàit a n'àutr ch'a l'avrà pa travajà. Ëdcò sòn a l'é a dzoneus e 'n maleur gròss. ²²Anlora, còs ch'a-i é da vagneie për l'òm an tuta soa fatiga e ant tut l'afanesse 'd sò cheur ëd chi ch'a fatiga sota 'l sol? ²³Tùit ij sò di a son mach ëd magon e 'd sagrin^[6], e sò travaj^[7] a l’é ‘n fardel. fin-a ‘d neuit sò cheur a l’ha gnun arlass. Dcò sossì a l’é coma 'n buf ëd fum.

²⁴A-i é nen 'd mej për l'òm che mangé e bèive e gòds-la^[8] an soe fatighe; ma i son ancorzumne che 'dcò sòn a ven da la man ëd Dé. ²⁵An efet, chi ch'a peul mangé e gòde sensa 'd chiel? ²⁶Chiel a conced a chi ch'a l'é agradì da chiel^[9], sapiensa, siensa e gòj, antramentre al pecador a-j dà la pen-a 'd cheuje e ambaroné për col ch'a l'é agradì da Nosgnor. Ma 'dcò sòn a l'é vanità e andé a cassa dël vent!

Nòte

1. Cfr. 1 Rè 4:23.
2. Cfr. 1 Rè 10:10,14-22.
3. 2:4-8 cfr. 1 Re 10:23-27; 2 Crònache 9:22-27.
4. Cfr. 1 Crònache 29:25.
5. La sapiensa dont l’autor a parla a l’é cola ch’a ven da Nosgnor.
6. Cfr. Giòb 5:7; 14:1.
7. Ij costant fardej grev dla vita a vasto ij piasì legìtim dël travaj (v. 10) e a peulo gaveje ‘l seugn al travajeur.
8. Cfr. Qoèlet 3:13; 5:18; 9:7; Isaìa 56:12; Luca 12:19; 1 Corint 15:32.
9. Col ch’a l’é agradì da Nosgnor a l’é “ël giust”. Bele se col ch’a dëspresia Dé e Soa lej moral a próspera, për ël moment, col ch’a godrà ij benefissi ùltim dle benedission ëd Dé a son “ij giust”, coj ch’a dan a Dé onor e glòria con soa fej e ubidiensa. Cfr. Giòb 32:8; Proverbi 2:6.