La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Coelet/Coelet 5

←Coelet 4

La Bibia piemontèisa Coelet

Coelet 6→

Qoèlet

La Bìbia piemontèisa - Qoèlet 05

5

Preghiera e promësse

¹Cand ch’it vade al templi^[1] 'd Nosgnor, pensa a lòn ch’it fase e dise. Vàie për ëscoté: a conta ‘d pì che tùit ij sacrifissi smonù da la gent sensa sust ch’a capisso gnanca ‘d fé 'l mal. ²Gnun-e presse con la lenga^[2], che tò cheur a vada pa a afanesse ‘d parlé dë 'dnans a Nosgnor, përché Dé a l’é ant ël cel e ti an sla tèra, e che toe paròle a sio pòche. ³Coma che dal nùmer dij sagrin a ven-o ij seugn agità, parèj tante paròle at rendo n'òm sensa sust.

⁴Se ti ‘t fas un vot^[3] a Nosgnor, tarda pa a compilo^[4], përchè chiel a sopòrta pa la gent sensa sust. Tò vot adempìss-lo. ⁵A l’é mej nen fé ‘n vot pitòst che nen compilo. ⁶Lassa pa che toa boca a fasa ‘d ti un pecador. E va peuj nen a dije al sacerdòt dël templi ^[5] che da toa part a l’è stàit n’eror: përchè mai deje a Dé l’ocasion d’anrabiesse contra ‘d ti e ‘d dëstrùe l’euvra ‘d toe man? ⁷Tròp ëd seugn e tròp ëd paròle veuide a l’é mach ëd vanità. Contut, ti amprend ël timor ëd Nosgnor!

L’abus ëd podèj

⁸Se ti t'ës-ciaire ant un pòst ël pòver crasà, la giustissia e ‘l drit ëscarpisà, gnun-e maravije, përchè dëdzora ‘d n’autorità a vija n’àutra autorità pì àuta, e ‘d pì àute ancor a-i në saran pì dzora. ⁹Fin-a ‘l rè a dësfruta ij camp për avèjne un profit.

L’angann ëd le richësse

¹⁰Col che a-j piaso ij sòld a n’ha mai pro e a chi ch’a-j pias la richëssa a n’oten nen. Ëdcò sòn a l’é vanità.

¹¹Andova ch’ij beni a son pì bondos, a l’é ‘dcò bondos ël nùmer ëd coj ch’a-i mangio ansima, che vantagi pr’ ël padron se nen në spetàcol për j’euj? ¹²La seugn ëd col ch’a travaja a l’é doss, për pòch o tant ch’a mangia; ma la sodisfassion dël rich a lo lassa pa deurme^[6]. ¹³A l’é ‘n tòrt ch’a crija che mi i l'hai vëddù sota ‘l cel: la richëssa guernà dal padron a sò dann. ¹⁴Chiel a perd costa richëssa ant n’afé gram, a fà ‘n fieul, e a l’ha pì nen an man.

¹⁵Coma ch’a l’é surtì dal sen ëd soa mare, tut patanù, parèj as në tornerà, coma ch’a l’era vnùit. Ëd sò travaj a-j në resta gnente^[7]. ¹⁶Ëdcò sòn a l’é ‘n tòrt ch’a crija, përchè ch’as në va coma ch’a l’era rivà: che profit a në tira d’avèj travajà pr’ ël vent? ¹⁷E peuj tùit ij sò di a passo ant lë scur, ël deul, ij sagrin sensa fin, la maladìa e la flin-a.

¹⁸Vardé la conclusion: mej mangé e bèive e gòde dij beni an tute le fatighe tirà sota ‘l sol, ant ij pòchi di ‘d vita che Dé a-j dà: e cost a l’é sò destin. ¹⁹E tùit j’òm che Dé a-j dà 'd richësse e d'arsorse, padron ëd nutrisse, d’arsèive soa part e argiojì ‘d sò travaj, cost a l’é ‘n don ëd Nosgnor. ²⁰Përchè un a pensa pa ai di ‘d soa vita antant che Dé a òcupa sò cheur a la gòj.

Nòte

1. O “ca”.
2. Ij pensé dël cheur a son esprimù da le paròle dla boca. Dé a-j giudicrà (Maté 12:34-37).
3. O “na promëssa” fàita a Dè (Deuteronòmi 23:21-23).
4. Cfr. Salm 66:13-14.
5. O “mëssagé”, “àngel”, un sacerdòt ch’a serv ant ël templi (Malachìa 2:7).
6. L’anvìa, l’angordìsa as contenta mai e a gava la seugn; contentesse a dà arpòs (1 Timòt 6:6-10).
7. Cfr. Giòb 1:21; Salm 49:17; 1 Timòt 6:7.