La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Giob/Giob 32

←Giòb 31

La Bibia piemontèisa Giob

Giòb 33→

Giòb

La Bìbia piemontèisa - Giòb 32

32

La rëspòsta d’Eliu a Giòb

¹Tanta a l’era l’ostinassion ëd Giòb a chërd-se n’òm giust, che ij tre amis ëd Giòb a son arfudasse d’andé anans a feje d’àutre contestassion.

²Anlora Eliu, fieul ëd Barachel ël Busita, dla tribù ëd Ram, a l’é presentasse e a l’ha faje savèj che dcò chiel a l’era motobin anrabià contra 'd Giòb për soa ostinassion ëd pa vorèj amëtte d’esse un pecador e che Dé a l’avìa bin rason ëd castighelo^[1]. ³Eliu a l’é ‘dcò anviscasse 'd ràbia 'dcò contra ij tre amis ëd Giòb, përchè a l'avìo nen savù deje na rëspòsta përsuasiva e a l’avìo daje l’ocasion ëd buté Dé da la part dël tòrt. ⁴Mach che Eliu a l'avìa spetà, antramentre che lor a parlavo con Giòb, përchè a l'ero pì vej d’età che chiel. ⁵Cora donca, ch’a l'ha vëddù che coj tre òm a l’avìo pì gnun-a réplica da deje a Giòb, Eliu a l'é anviscasse 'd flin-a.

⁶A l’é parèj che Eliu, fieul ëd Barachel, ël Busita, ciapà paròla, a l'ha dit: ‘Mi i son giovo e vojàutri già con ij cavèj bianch; a l’é për lòn ch’i j'era pa ancor ancalamne a manifesté con vojàutri coma ch'i la penso mi. ⁷I pensava tra 'd mi e mi: ‘A sarà l'età a parlé e ij canù a mostreran la saviëssa. ⁸A l’é vera, d’àutra part, ch’a l’é dzortut lë Spìrit dël Tut-potent ch’a dà l’inteligensa a l’òm. ⁹A son nen sempe le caterve dj'ann a dé ‘d saviëssa, nì ij vej a capìsso sempe lòn che a l'é giust. ¹⁰Për sòn im n'ancalo a dì: ‘Scoteme. Ëdcò mi i mostrerai lòn ch'i sai. ¹¹Vardé, mi i l'hai spetà ch'i parlèisse vojàutri. I son ëstàit a sente ij vòstri pensé, fin-a ch ‘i andasìe anans a sërché d'argoment. ¹²I prestava atension a lòn ch’i disìe, ma gnun a l’ha podù convince Giòb che chiel a l’era ant ël tòrt. Gnun an tra ‘d vojàutri a l’ha savù rëspondje a ton. ¹³Dì pa: la saviëssa i l’oma pa trovala an Giòb. Che adess a sia Nosgnor midem a feje la confutassion, e pa nen n’òm’. ¹⁴Giòb a l'ha nen adrëssà a mi soe paròle, e mi i-j rëspondrai pa con ij vòstri argoment.

¹⁵Lor a son tombà ant la costernassion e a peulo pì nen rësponde: as n'ancalo pa pì a banfé. ¹⁶I l’hai bin ëspetà, ma dal moment che lor a parlo pì nen, dagià ch’as në stan ambelelì sensa dì paròla, ¹⁷anlora i veuj ‘dcò mì dì la mìa. I farai savèj lòn ch’i penso. ¹⁸An efet, i l’hai tant da dì. A-i é në spìrit drinta 'd mi ch’am cissa a parlé tant che i peudo pa pì steme ciuto. ¹⁹I smijo a ‘n botal ëd vin o a na vassela neuva ch’a l’han gnun ësfògh: i son lì lì për s-ciapeje e seurt-ne fòra! ²⁰I parlerai e i darài sfògh a mie paròle. Parèj, lasseme parlé e i darai na rëspòsta. ²¹I vardrai an fàcia gnun e i flaterai gnun. ²²I peudo nen esse ‘n rufian: s’ì provèissa a felo, ël Creator a speteria pa dòi vire për feme fòra!"

Nòte

1. O “ch’a pretendìa ‘d giustifichesse an dritura dë ‘dnans a Dé”.