La Bibia piemontèisa/Testament Neuv/Luca/Luca 19

←Luca 17

La Bibia piemontèisa Vangeli 'd Luca

Luca 20→

La Bìbia piemontèisa - Luca 19

Luca

19

Gesù e Zaché

¹Gesù a l’é intrà a Gerico e a travërsava la sità. ²A-i era lì n’òm ch’as ciamava Zaché. A l’era ‘l cap dij gablé e a l’era në sgnor. ³A sercava ‘d vëdde chi ch’a l’era Gesù, ma a podìa nen an càusa dla pien-a ‘d gent ch’a-i era, përchè a l’era pcit dë statura. ⁴Anlora, për podèjlo vëdde, a l’é butasse a core anans për la vìa andova che Gesù a l’avìa da passé e a l’é montà ans n’erbo ‘d sicomor. ⁵Cand che Gesù a l’é rivà an col pòst ansilì, a l’ha vardà 'n sù, a l’ha vëddulo e a l’ha dije: “Zaché, cala giù sùbit, përchè ancheuj a venta che im fermo a toa ca!”. ⁶Zaché a l’é calà giù an pressa e a l’ha arseivulo con gran’ piasì^[1]. ⁷Lolì, contut, a l’é nen piasuje a la gent, ch’a mormorava e ch’a disìa che Gesù a l’era intrà ant la ca ‘d n’òm ëd cativa reputassion^[2] për logèje. ⁸Ma Zaché. drit ëdnans al Signor, a l’ha dije: “Varda, Signor, mi i dago la metà dij mè beni ai pòver, e s’i l’hai fàit ëd tòrt a cheidun an cheicòsa, i-j n’a rendo ‘d quat vòlte tant!”. ⁹E Gesù a l’ha dije: “Ancheuj la salvëssa a l’é intrà an costa ca, përchè ‘dcò stossì a l’é fieul d’Abraham. ¹⁰Përchè ‘l Fieul ëd l’òm a l’é vnùit a serché e a salvé lòn ch’a l’era përdusse^[3].

La paràbola dij des servitor

¹¹Coma ch’a sentìo ste còse, Gesù a l’ha seguità sò dëscors e a l’ha proponuje na paràbola, përchè ch’a l’era davzin a Gerusalem e ch’a pensavo ch’ ël Regn ëd Nosgnor a dovèissa manifestesse al sël moment.

¹²Donca a l’ha dije: “N’òm ëd famija nòbil a l’avìa da andess-ne ant un pais da leugn pr’ arsèivje la dignità regal, ma con la vista ‘d torné. ¹³Parèj a l’ha ciamà des dij sò servitor e a l’ha spartì an tra ‘d lor des monèje d’argent, un-a pr’ un, e a l’ha dije: “Feje valèj^[4] fin-a ‘l mè artorn”. ¹⁴Ora, ij sò consitadin a lo detestavo, e për lòn a l’han mandaje dapress na delegassion^[5] për dì ch’a vorìo nen che collì a dventèissa sò rè.

¹⁵Cand ch’a l’é tornà anvestì dla dignità regal, a l’ha mandà a ciamé ij sò servitor, coj ch’a l’avìa fidaje l’arzan, për savèj vàire che mincadun a l’avèissa vagnà con soa industria. ¹⁶Anlora ‘l prim a l’é vnùit e a l’ha dije: “Signor, toa monèja a n’ha frutà d’àutre des”. ¹⁷“Bin fàit, ti ‘t ses un brav servidor!”, a l’ha sclamà, “it ses ëstàit fedel con ël pòch ch’i l’hai date, parèj, për toa arcompensa, ti ‘t farai governator sù des sità. ¹⁸Peui a l’é vnùje dapress ël second, e a l’ha dije al rè: “Signor, toa monèja a n’ha frutà d’àutre sinch”. ¹⁹“Bin fàit!” A l’ha dije, “‘it farai governator sù sinch sità”. ²⁰Ma ‘l ters servidor a l’é presentasse mach con l’istessa monèja ch’a l’avìa arseivùa e a l’ha dije: “Signor, varda sì toa monèja ch’i l’hai tnula anvlupà ant un tòch ëd tèila. ²¹I l’avìa tëmma ‘d ti, përchè ti ‘t ses n’òm ch’a l’é malfé da tratesse: it ciapes lòn ch’a l’é nen ël tò e it mëssone lòn ch’it l’has nen sëmnà”. ²²E ‘l rè a l’ha dije: “Servidor gram ch’it ses! Toa condan-a a ven da toe paròle mideme. S’it savie ch’i son n’òm ch’a l’é malfé da tratesse e ch’a ciapa lòn ch’a l’é nen ël sò e ch’a mëssona lòn ch’a l’ha nen sëmnà, ²³përchè, donca, it l’has nen dàit la moneja an depòsit a la banca? Al mè artòrn i l’avrìa almanch artirala con l’anteresse!”. ²⁴Anlora a l’ha dije a j’àutri ch’a j’ero lì present: “Leveje la moneja d’argent e dèjla a col ch’a n’ha des!”. ²⁵E lor a l’han dije: “Signor, ma collà a l’ha dagià des moneje!”. ²⁶E ‘l rè a l’ha replicà: “A l’é pròpi parèj: a coj ch’a dovro bin lòn ch’a l’han arseivù, a-j na sarà dàit fin-a ‘d pì, ma da coj ch’a fan gnente, fin-a ‘l pòch ch’a l’han arseivù a-j sarà portà vìa^[6]”. ²⁷Dël rest, ëmné sì coj mè nemis ch’a l’han nen vorsù ch’i fussa 'l sò rè, e masseje belessì dë 'dnans ëd mi^[7]!”.

Intrada trionfal a Gerusalem

²⁸Dòp d’avèj dit cole còse, Gesù a 'ndasìa dë 'dnans a lor montand a Gerusalem. ²⁹Cand ch’a l’é rivà da le bande ‘d Betfage e ‘d Betània, davzin al mont ciamà dj’Ulivé, Gesù a l’ha mandà doi dij sò dissépoj, ³⁰con costa comission: “Andé a la borgià ch’a stà visavì ‘d voi e pen-a intrà, i trovreve n’asnèt stacà che gnun a l’ha ancora mai montalo. Dëstachelo e mnemlo sì. ³¹Che se cheidun av ciama përchè ch’i lo dëstache, i l’avreve da dije mach parèj: “A l’é përchè ‘l Signor a n’ha da manca”. ³²E coj ch’a l’ero mandà a son andass-ne e a l’han trovà l’asnèt pròpi coma Gesù a l’avìa dije. ³³Coma ch’a dëstacavo l’asnèt, ij padron a l’han dije: “Përchè dëstacheve col asnèt?” ³⁴Lor a-j rëspondo: “Ël Signor a n’ha da manca”. ³⁵A l’han donca mnalo a Gesù e a l’han campà ij sò mantel ansima dl’asnèt; peui a l’han fàje monté Gesù. ³⁶Mentre ch’a 'ndasìa anans, la furfa a dëstendìa ij sò mantej për la strà. ³⁷Cand ch’a l’é stàit davzin ëd la calà dël mont dj’ulivé, tuta ël grand ëstrop ëd dissépoj, pien ëd gòj, a l’ha comensà a laudé Nosgnor con ëd grand crij^[8] për tùit ij miracoj ch’a l’avìo vëddù. ³⁸A disìo: “Ch’a sia benedì ël rè ch’a ven a nòm ëd Nosgnor; che la pas a sìa ant ij céj e glòria ant ij leugh pì àut^[9]!”. ³⁹E cheidun dij Farisé ch’as trovavo an tra la furfa a l’han dije a Gesù: “Magister, trovje da dì ai tò dissépoj! Ch’a diso nen ëd ròbe parèj!”. ⁴⁰E Gesù a-j rëspond: “Iv diso che bele se stissì a stèisso chiet, fin-a le pere a crierìo!”.

⁴¹Cand ch’a l’é stàit davzin a Gerusalem e ch’a l’ha vëddù la sità, Gesù a l’ha piorà për chila, e a l’ha dit: ⁴²“Se mach it l’avèisse arconossù cola ch’a l’é la vìa dla pas! Ma adess a l’é trop tard, e la pas a l’é stërmasse ai tò euj. ⁴³Ij dì prest a vniran ch’ij tò nemis a t’anvironran ëd trincere e t’atachëran da tute le bande. ⁴⁴E a të spianeran, ti e ij tò fieuj, e a lassran nen an tì pera an su pera, përché it l’has nen savù arconòsse ‘l temp che Nosgnor at l’avìa fate visita^[10]”.

Purificassion dël templi

⁴⁵Peui Gesù a l’é intrà ant l’area dël templi e a l’ha comensà a scassene fòra coj che là ‘ndrinta a fasìo ‘d comersi^[11]. ⁴⁶A-j disìa: “Mia ca a l’é na ca ‘d preghiera^[12], ma vojàutri i l’eve fane na trun-a ‘d làder^[13]!”. ⁴⁷Minca dì Gesù a dotrinava ant ël templi^[14]. Contut, ij gran sacerdòt, ij magister ëd la Lege e ij cap dë l pòpol a sercavo ‘d felo meuire, ⁴⁸ma a savìo nen coma felo, përchè tut ël pòpol a lo stasìa a sente con granda atension.

Nòte

1. O “gòj”.
2. O “d’un pecator”.
3. Cfr. Maté 18:11.
4. O “anvestije”, “ampiegheje”,
5. O “n’ambassada”.
6. Cfr. Maté 13:12; March 4:25; Luca 8:18.
7. 19:11-27 cfr. Maté 25:14-30.
8. O “a àuta vos”.
9. Cfr. Salm 118:26.
10. O “ch’it ses stàit visità”, “ël temp ëd toa visitassion”.
11. O “ch’a vendìo e ch’a catavo”.
12. Cfr. Isaia 56:7.
13. Cfr. Geremia 7:11.
14. Cfr. Luca 21:37.