Neuv Sermon Subalpin/Arlass për coj ch’a son ëstrach

Arlass për coj ch’a son ëstrach

La condission uman-a a peul esse un pèis bin grev da soporté: a son tanti coj ch’as na rendo cont e ch’a crijo d’ess-ne dësgravà. A l’é na “strachëssa” dla vita che ‘dcò tanti a serco ‘d trovene d’arlass con lòn ch’a l’ha da smon-e sto mond-sì e che a la fin a dà bin pòche o gnun-e sodisfassion. A-i é quaidun, contut, ch’a l’ha përdabon ël podèj ëd dé n’arlass génit a lë strachësse dla vita: a l’é Nosgnor Gesù Crist. Bonorus a son coj ch’a l’han fàit ësta dëscoerta. A son nen tanti, ma cola dëscoerta a l’han bin fala. Chi ch’a son?

Sté a sente lòn ch’a dis Nosgnor Gesù Crist e ch’i lo trovoma ant ël vangeli scond Maté al capìtol 11. Gesù a dis:

“An col temp là, Gesù a l'ha dit: "It diso grassie, Pare, Signor dël cél e dla tèra, për lòn ch' it l'has stërmà ste còse da coj ch'as chërdo d' savèj e d'esse inteligent e ch'it l'has arvelaje a le masnà. A l'é parèj, Pare, përchè parèj a l'é piasute. Ël Pare a l'ha dame tute le còse an man. Gnun a conòss ël Fieul sednò 'l Pare e gnun a conòss ël Pare sednò 'l Fieul e chi 'l Fieul a l'avrà bin vorsù féje st' arvelassion-sì. Vnì da mi tuti vojàutri ch'i seve strach e carià, e mi iv daraj arpòs. Buteve an sël còl mè giov e amprendeve da mi, ch'i son gentil e ùmil ëd cheur, e i trovreve l'arpòs che vòstr' ànime an n'han da manca, përchè mè giov a l'é belfé ‘d portelo e mè càrich a l'é nen grev" (Maté 11:25-30).

L’arvelassion biblica riguard a j’uman, ant la situassion ch’i-j vëddoma ancheuj, a l’é ch’as trata ‘d creature dëscadue, rovinà, ch’a son corompusse da la mira moral e spiritual e che për lòn a l’han gnun-a anvìa ‘d feje piasì a Nosgnor, ël Creator. Conform a la Bibia, a-i é gnun ch’a peussa consideresse “giust”, a pòst, dëdnans a Nosgnor (1). An efet, costa corussion a fà part ëd nòstra natura fin-a dal moment ëd nòst concepiment (2) e nojàutri i soma fin-a content ëd resté mòrt da la mira spiritual (3) e bòrgno riguard al regn dij céj. Nen vera? A l’é mach Nosgnor col ch’a dà a quaidun la grassia ‘d dventé divers da lolì, la grassia ‘d desvijesse, ëd rendse cont chi ch’a soma, col ch’a l’é nòst destin lamentàbil e la maneta ‘d seurtne fòra (4).

Coma ch’i vëddoma ant ël capìtol 11 ëd Maté (da doa ch’a riva nòst test), lòn ch’a fà maravija a l’é nen l’oposission a Gesù, ch’a-i sìa ‘d gent che Gesù a l’ha an òdio (5), ma ch’a-i sia ‘d gent che, an efet, a-j veul bin e ch’a lo séguita con fej. Sta-sì a l’é un-a dle còse da armarchesse ant ël test ch’i lesoma ancheuj. An ës pass, Gesù a ringrassia e làuda Nosgnor përchè ch’a l’ha arvelà la vìa dla salvassion dj’uman. A chi ha-lo arvelala la via dla salvassion? Gesù a l’armarca ambelessì: nen a tuti, ma a coj che Nosgnor a l’ha sernù d’arvelèjla. La redension, la grassia dla salvassion an Gesù Crist, a l’é quaicòsa che Nosgnor medésim a la dispensa ‘d manera sovran-a. La decision a l’é la soa, ëd Nosgnor. Costa-sì a l’é na vrità ch’as vëdd ciàira daspërtut ant la Bibia. Mach coj ch’a son ëstane sernù dal Pare a rivo a la fej ant ël Messìa (6), përchè ch’a son rendusse cont che chiel a l’é sò ùnich Salvator, soa ùnica speransa.

Nosgnor Dé a l’ha pa sernù ëd salvé tuti, e Gesù a làuda Dé ‘l Pare përché ch’a l’ha stërmà (cola-lì a l’é pròpi la paròla che chiel a dovra) ch’a l’ha stërmà la salvassion da coj ch’as antestardisso a chërdse savi da lor istess e ch’a penso d’avèj pa da manca ‘d Gesù (7).

Che Nosgnor a l’abia sernù ‘d lasse ‘d gent ant ij sò pëccà a l’é nen l’istess che soa sernùa ‘d salvé j’àutri (coj ch’a son ij sò). Nòst Creator a sern ëd tiré fòra tanti da soa përdission ëd lor, e a passa anans j’àutri sensa smonje soa grassia - a-j lassa a patì le giuste conseguense dij sò pëccà, lòn ch’a mérito. Coj che Nosgnor a sern a son salvà da la giusta e bin merità ira ‘d Nosgnor për ij sò pëccà, e a lassa che ij danà a séguito a pëcché e ch’a vado an përdission. Nosgnor a tira a la salvëssa an Crist quaidun e a passa dacant a j’àutri sensa fërmessje dëdnans. A l’é mach chiel ch’a fà na distinsion an tra j’uman, ch’a l’han tuti l’istessa natura, cola ‘d pecator.

Peui, a l’é nen che l’elession divin-a an gava la responsabilità ch’i l’oma ‘d presenté a tuti l’Evangeli dla salvassion an Crist. An efet, sùbit apress ch’a l’ha fortì l’elession divina-a, Gesù a ciama tuti coj ch’a son ëstrach e carià ‘d fardej a trové d’arpòs an chiel (vv. 27-30). Chiel a sa che tuti coj ch’a son ëstait sernù për la salvassion a manifesto tuti soa elession fidandse dël Fieul ëd Nosgnor. A l’é për lòn che ij pecador a l’han nen da sagrinesse che l’elession a podrìa buteje d’antrap për ven-e da Gesù, përché, coma chiel a dis: “Tuti coj che mè Pare am dà, a vniran da Mi, e Mi i manderai mai vìa gnun ch'a ven-a a Mi” (8). Tuti coj ch’a sento ‘l pèis dij sò pëccà e ch’a na son sagrinà a son anvità a trové sò arpòs an Crist - e mach coj-lì. A son ëd gent ch’a l’han la përsuasion ancreusa che ‘l pëccà a l’é quaicòsa d’afros e a na son pentì; a l’é ‘d gent ch’a-j dëspias tant dij sò pëccà, ch’a-j dëspias ch’a ofendo Nosgnor e ch’a patisso përdabon për ij sò pëccà, ëd gent ch’a l’é përdabon sagrinà ‘d meritesse la danassion e che për lon as campo dëdnans al Salvator Gesù Crist për ess-ne dësgravà da col pèis. Coj-lì a troveran le brassa doverte dël Salvator anvers ëd lor.

Sté ‘dcò a sente lòn ch’a dis l’apòstol Pàul an soa litra ai cristian ëd Roma. A arflet l’esperiensa che ‘dcò nojàutri i foma.

“Ël problema a sta nen con la Lej, përchè la Lej a l’é spiritual e bon-a. Ël problema, an efet, a l’é che mi i son dë sto mond, vëndù coma në s-ciav al pecà. I capisso nen lòn ch’i faso, da già ch’i faso nen lòn ch’i veuj, ma i faso lòn ch’i l’hai an ghignon. Ma s’i sai che lòn ch’i faso a l’é sbalià, sossì a fà vëdde ch’i son d’acòrdi che la Lej a l’é bon-a. Antlora a l’é nen mi ch’i agisso parèj, ma a l’é ‘l pecà ch’a sta andrinta ‘d mi, përchè i sai che an mi, visadì, an mia natura ‘d pecà], a-i é bele che gnente ch’a sìa bon. I veuj bin fé lòn ch’a l’é giust ma i son nen bon a felo. I veuj nen fé lòn ch’a l’é sbalià, ma i lo faso l’istess. Ma s’i faso lòn ch’i veuj nen fé, a l’é nen pròpi mi ch’a fà lòn ch’a l’é sbalià: a l’é ‘l pecà ch’a sta andrinta ‘d mi ch’a lo fà. I trovo, donca, sta lej andrinta ‘d mi, che quand ch’i veuj fe ‘l bin, i peuss nen fé d’àutr che ‘l mal. I veuj bin con tut mè cheur a la Lej ëd Nosgnor, Contut, a-i é n’àutra fòrsa drinta ‘d mi ch’a fà guèra contra mìa ment. Sta fòrsa am rend përzoné dël pecà ch’a-i é ancora andrinta ‘d mi. Miserabil ch’i son! Chi é-lo ch’am libererà da costa vita dominà dal pecà e da la mòrt? Che Nosgnor a sìa ringrassià! La rispòsta a l’é an Gesù Crist, Nosgnor! Peude-ne adess comprende coma ch’a l’é? A l’é ant la mia ment ch’i veuj scoté la Lej ëd Nosgnor, ma për motiv ëd mia natura ‘d pecà, i arconòsso d’esse në s-ciav dël pecà” (Roman 7:15-25).

S’i sente tut ël pèis ëd la condission uman-a e dël pëccà ch’a l’é nostra danassion e sensa fesse d’ilusion, l’anvit dël Salvator Gesù Crist a l’é për vojàutri. An chiel i trovereve l’arlass ch’i serche conform a soa promëssa. Tanti a peudo testimonié ch’a l’é parèj përdabon.

Pregoma: Nosgnor! It l'has mostrane a osservé tùit ij tò comandament ant ël volèj bin a ti e a nòstr pròssim: Acòrdane la grassia dël tò Sant Ëspirit, ch'i sio consacrà a ti con tut nòst cheur, e unì l'ùn a l'àutr con n'afession pura; për Gesù Crist, nòst Signor, ch'a viv e ch'a regna con ti e con lë Spirit Sant; un sol Dé, ora e për sèmper. Amen.

Leture për Duminica 9 ‘d Luj 2017 - Duminica apress Pancòsta ch'a fà sinch

Génesi 24:34-38, 42-49, 58-67; Salm 45: 11-17; Roman 7:15-25; Maté 11:16-19, 25-30

Nòte

Roman 3:9-18
Salm 51:5
Efesin 2:1-3
Gioann 3:1-8; Roman 6:17; 9:14-16
Maté 11:16-24
Roman 9:1-13
Maté 11:25-26
Gioann 6:37