La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Numeri/Numeri 20

←Numeri 19

La Bibia piemontèisa Nùmeri

Nùmeri 21→

Ij nùmer

20

La Bìbia piemontèisa - Numer 20

J’aque ‘d Meriba

¹Ël prim mèis ëd l'ann, tuta la comunità dj’Israelita a l’é rivà ant ël desert ëd Sin e ’l pòpol a l’é stabilisse a Cades. Ambelelà a l’é mòrta Miriam e a l’é stàita sotrà. ²La gent a l’avìa pa pì d’eva e a son mutinasse contra ‘d Mosè e Aron. ³Ël pòpol a l'é piàss-la con Mosè. A-j disìa: “Fusso nojàutri mach mòrt coma ij nòstri frej dë 'dnans ëd Nosgnor! ⁴Përchè has-to mnà la comunità ‘d Nosgnor an cost desert, për fene meuire 'dcò noi e nòstre bestie? ⁵Për che motiv it l'has fane monté da l'Egit për portene an cost pòst maloros? A l'é pa un leugh andova sëmné, a l'é sensa fié, nì vigne, nì ‘d pomgranà e a-i é gnanca d'eva da bèive!”.

⁶An chitand la ciambrea dj’Israelita, Mosè e Aron a son portasse ant l'andron ëd la Tenda dël Rëscontr. A son prostërnasse con la front fin-a a tèra, e a l'é comparije la presensa gloriosa ‘d Nosgnor. ⁷Nosgnor a l’ha parlà a Mosè e a l’ha dije: ⁸Ciapa 'l baròt e buta ansema la comunità, ti e tò frel Aron. Peui, sota ij sò euj, pàrlje a col ròch përchè a daga soe eve. It faras dësboché për lor d'eva da la pera e tuta la comunità con sò strop a në podrà bèive. ⁹Anlora Mosè a l'ha pijàit ël baston da dë 'dnans dël Signor, coma che chiel a l'avìa comandaje. ¹⁰Peui Mosè e Aron a l'han convocà la ciambrea dël pòpol an facia al ròch e a l'han dije: “Scoté donch, arviros! Sarom-ne bon a feve seurte d'eva da costa pera?”. ¹¹E Mosè a l'ha aussà la man, con ël baròt e a l'ha batù 'l ròch doe vire: l'eva a l'ha dàit fòra bondosa e la gent e sò cabial a l'han podù beive.

¹²Ma Nosgnor a l’ha dije a Mosè e a Aron: “Da già che vojàutri i l'eve chërdume pa bon ëd deje glòria a mè sant Nòm a j'euj dj'Israelita, e bin, i sareve nen vojàutri ch'i fareve intré sta gent ant ël pais ch'i l'hai dave”. ¹³Coste a son j'aque 'd Meriba, andova che j’Israelita a l'han custionà con Nosgnor, e 'ndova che an mes ëd lor, chiel a l’ha manifestà soa santità^[1].

Edom a nega ‘l pass a Israel

¹⁴Da Cades, Mosè a l’ha mandà ‘d nunsi al rè d’Edom për dije: “Ij tò frej Israelita at ciamo sossì: ‘Ti 't conòsse tute le tribulassion che nojàutri i l'oma passà. ¹⁵Nòstri cè a son calà da l'Egit, andova che nojàutri i soma pa restà për mach pòchi di. Ma j'Egissian a l'avìo tratane mal, noi e ij nòstri grand. ¹⁶Antlora noi i soma apelàsse a Nosgnor. Chiel a l'ha sentù nòstra vos e a l'ha mandà n'àngel ch'a l'ha fane seurte d'Egit. Ora, vardne-si a Cades, sità ch'a l'é ai finagi 'd tò teritòri. ¹⁷S'at pias, nojàutri i vorerìo dëstraversé tò pais. Nojàutri i passeroma pa travers ëd ij camp e j'autin; nì i beiveroma l'eva dij poss; nojàutri i seguitroma la Stra Real sensa scarté nì a drita nì a snistra, fin-a che i saroma passà dëdlà 'd toe borne”.

¹⁸Edom a l'ha rësponduje: "Ti da si it passeras pa, dësnò i surtirai an arme contra 'd ti!”. ¹⁹J'Israelita a l'han fortì: “I seguitroma la strà pì drita; i l'avèisso da bèive toa eva, mi e mè strop, it në pagherìo 'l pressi: lass-ne mach passé a pé”. ²⁰Edom a l'ha arbatù: Ti d'ambelessì 't- i passeras pa! E Edom a l'é bogiasse an marciandje contra con tanta gent ëd gran potensa. ²¹Parèj, da già che Edom a l'avìa arfudà 'l passagi për soe bòrne, Israel a l'é slontanasse pijand n’àutra diression.

Mòrt d’Aron

²²Tuta la comunità dj’Israelita a l’é partìa da Cades e a l’é rivà al Mont d’Hor. ²³A l'é pròpi an sël Mont d'Hor che Nosgnor a l'ha parlaje a Mosè e Aron, an sij finagi dël pais d'Edom. Chiel a l'ha dije: ²⁴“Aron a l'é press a d’esse argiontà ai sò cé: përchè a dev nen intré ant ël pais che mi i dago a j’Israelita, përchè a l'é stàit a j'aque 'd Meriba ch'i seve arvirave ai mè comand. ²⁵Ti, Mosè. pija con ti Aron e sò fieul Eliasar, e monta con lor al Mont d’Hor, ²⁶Ambelelà, ti 't dëspojeras Aron ëd soe vestimente, për arvest-ne Eleasar, sò fieul, e Aron a sarà torna reunì ai sò cè: ambelelà, dzora ‘d col Mont, chiel a l'ha da meuire”.

²⁷Mosè a l'ha fàit lòn che Nosgnor a l'avìa dije 'd fé. Sota j'euj ëd tuta la gent, lor a son montà an sël Mont d'Hor: ²⁸Mosè a l'ha gavaje a Aron le vestimente sacerdotaj për vestine Eleasar, sò fieul; e Aron a l'é mòrt ambelelà, an cò dël mont. Peui Mosè e Eleasar a son torna calà dal mont^[2]. ²⁹Tuta la comunità a l'ha vëddù che Aron a-i j'era pì nen, e tuta la casà d'Israel a l'ha pioralo 'd deul për un mèis.

Nòte

1. 20:2-13 cfr. Surtìa 17:1-7.
2. Cfr. Surtìa 29:29; Numer 33:20; Deuteronòmi 10:6.