La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Surtia/Surtia 17

Da Wikisource.

Surtìa[modifiché]

17[modifiché]

L'eva a Massa e a Meriba[modifiché]

La Bìbia piemontèisa - Surtìa 17

1Ël pòpol antregh dj'Israelita a marciava a tape dël desert ëd Sin conforma a j’istrussion ëd Nosgnor e a l'han butà 'l camp a Refidim. Ansilà, nopà, a l'avio pa d'eva da bèive. 2Për costa rason a l'han lamentass-ne con Mosè, e a l'han dije: "Dane d'eva da bèive!". Mosè a-j rëspond: "Përchè iv në lamente con mi? Përchè i buteve Nosgnor a la preuva?".

3Ël pòpol a l'era ansilà, pressà da la sèj e as në lamentava con Mosè. A disìa: "Përchè mai it l'has fane seurte da l'Egit, parèj che noi, ij nòstr fieuj e nòstr bestiam i meuiro 'd sèj?". 4Anlora Mosè a l'é butasse a feje na plenta a Nosgnor e a l’ha dije: "Còs i l'hai-ne da fé con ësto pòpol? Ancora 'n pò e sti-sì am masso a prassà!".

5Nosgnor a l'ha dit a Mosè: "Passa 'dnans al pòpol e pija con ti dj'ansian. Pija 'dcò 'nt la man ël baston ch'it l'has dovrà për bate 'l Nil e va! 6Mi 'm butraj dë 'dnans a ti an sla rochera d'Horeb. Ti 't batras la rochera con tò baston e a në seurtirà d'eva e 'l pòpol a në beivrà. Mosè a l'ha fàit parèj ëdnans a j'euj ëd j'ansian d'Israel.

7Mosè a l'ha peui ciamà col leugh Massa[1] e Meriba[2] për motiv ëd le plente dj'Israelita e përchè a l'avìo butà a la preuva Nosgnor an disand: "Nosgnor é-lo o é-lo pa nen an mes ëd nojàutri"[3].

La vitòria an sj'Amalechita[modifiché]

8A l'é rivà, peui, che j’Amalechita a l'han atacà Israel a Refidim. 9Anlora Mosè a l'ha dit a Giosuè: "Sern cheidun dij nòstri, seurt e combat contra d'Amalech. Doman im butrai ansima la colin-a con ël baston ëd Nosgnor an man.

10Anlora Giosuè a l'é andàit a combate contra j’Amalechita coma Mosè a l'avìa dije, e Mosè, Aron e Hur a son andàit ansima la colin-a. 11 Quand che Mosè a aussava soe man, Israel a vnisìa pì fòrt, ma quand che Mosè a sbassava soe man[4], a l’era Amalech ch’a vnisìa pì fòrt.

12Anlora, quand che Mosè a podìa pì nen ten-e le man sù an àut, a l'han ciapà na pera e a l'han butàjla sota 'd chiel përchè Mosè as setèissa e Aron e Hur, un da na banda e l'autr da l'autra, a-j sostnìo ij bras. A l'é stàit parèj che le man ëd Mosè a son ëstàite ferme fin-a al calé dël sol. 13E Giosuè a l'ha anientà Amalech e soa armeja con le spa.

14Nosgnor a l'ha dit a Mosè: "Scriv ant un liber ëd lòn ch'a l'é capità përché as në conserva la memòria e fortìss a Giosuè che mi i dëscancelerai la memòria d'Amalech da sota 'l cel[5]. 15Mosè a l'ha peui butà 'n pé na mongiòja e a l'ha ciamala: "Nosgnor a l'é mè drapò". 16Përchè Nosgnor a l'avìa dit: "Na man a l'era alvà anvers ël tròno 'd Nosgnor, dagià che Nosgnor a sarà 'n guèra contra Amalech da generassion a generassion".

Nòte[modifiché]

  1. A veul dì "butà a la preuva" (מַסָּה, massah).
  2. מְרִיבָה (mÿrivah) a veul dì: rusa, lòta, contrast.
  3. 17:1-7 cfr. Numer 20:2-13.
  4. Let. "a vnisìo greve" përché a l'era strach ëd tenje an àut.
  5. Cfr. Deuteronòmi 25:17-19; 1 Samuel 15:2-9.