La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Isaia/Isaia 11

←Isaìa 10

La Bibia piemontèisa Isaìa

Isaia 12→

La Bìbia piemontèisa - Isaia 11

Isaia

11

Ël dissendent dël rè David

¹Da la sëppa ‘d Iesse^[1] [la famija ‘d David] a seurtirà n’arbut - vera, un branch neuv ch’a portrà ëd frut da la veja rèis. ²Lë Spirit ëd Nosgnor as poserà dzora 'd chiel: lë Spirit ëd saviessa e d’antendiment, lë Spirit ëd consèj e ‘d fòrsa, lë Spirit ëd conossensa e ‘d timor reverensial për Nosgnor. ³L’ubidiensa a Nosgnor a sarà soa gòj. A giudicherà pa da j'aparense, nì a giudicherà për sentù dì. ⁴Chiel a rendrà giustissia ai bzognos e giuste sentense a publicherà an favor ëd coj ch’a son crasà. La tèra a sarà socrolà da la fòrsa ‘d soa paròla e con ël fià ‘d soa boca a farà meuire ij pervers^[2]. ⁵La giustissia a sarà tanme na s-cirpa ai sò fianch^[3], e la vrità a-j sarà tanme na corèja 'n sij ren.

⁶An col di-lì ël luv a vivrà ansem al babero, la pantera a starà cogià con ël cravòt. Ël vailet e ‘l leon a mangeran ansema, e na masnà a jë mnerà. ⁷La vaca a pastorerà davzin a l’orsa e ij sò cit as cogeran ansema. Ël leon a mangerà la paja tanme ‘l beu. ⁸Na masnà a podrà gieughe al sicur davzin al nì ëd na vipra. Eh, fin-a ‘n poparin a podrà fiché la man ant ël përtus ëd na serp. ⁹Gnun as farà ‘d mal an su tut ël mè Mont Sant, përchè ‘l paìs a sarà pien ëd gent ch’a conòss Nosgnor tanme j’aque a quato ‘l fond dël mar^[4].

¹⁰Ant col di-lì l’arditè dël tròno ‘d David, l’arbut ëd Iesse^[5], a sarà coma ‘n drapò ‘d salvëssa alvà an tut ël mond. Tute le nassion as sambleran dantorn a chiel e la tèra anté ch’a viv a sarà ‘n leu glorios.

L’artorn dij deportà

¹¹An col di-lì Nosgnor a tornërà a fé vëdde sò podej për arporté a ca lòn ch’a resta ‘d soa gent - coj ch’a son restà an Assiria e a nòrd dl’Egit; a meridion dl’Egit, an Etiòpia e a Elam, an Babilònia, Amat e an tute le nassion lontan-e dla còsta. ¹²Chiel a auss-rà ‘n drapò dzora dle nassion për buté torna ansema ij deportà ’d Giuda dai quat canton ëd la tèra. ¹³Antlora, a la fin, a-i sarà pa pì ‘d gelosìa e ‘d nimicissia an tra Giuda e Efraim; a-i saran pa pì d’antagonista. ¹⁴Ansema a 'tacheran ij Filisté a ocident e a butran a sach le nassion a orient. A slargheran ij sò domini ‘d lor dzora d'Edom e Moab, e j’Amonita a saran ij sò vassaj. ¹⁵Antlora Nosgnor a dovertrà ‘n vieul a travers dël ghëmmo ‘d mar dël Mar Ross, a mnass-rà con soa man ël fium Eufrate, e a mandrà un vent potent për divìdlo an set rivere^[6] ch’a podran travërseje a pé. ¹⁶As dovertrà na strà për lòn ch’a-i resta ‘d soa gent, cola ch’a l’é dzorvivùa an mes a j’Assir, tanme la strà ch’a l’avìo trovà j’Israelita temp fà cand ch’a l’ero artornà da l’Egit.

Nòte

1. Cfr. Arvelassion 5:5; 22:16.
2. Cfr. 2 Tessalonicèis 2:8.
3. Cfr. Efesin 6:14.
4. 11:6-9 cfr. Isaia 65:25; Abacuch 2:16.
5. Cfr. Roman 15:12.
6. Cfr. Arvelassion 16:12.