Isaia

12

Càntich ëd ringrassiament për la salvëssa arseivùa

¹Col di-lì it canteras: “Nosgnor! It diso granmersì, përchè bele s’it j’ere anrabiate contra ‘d mi, toa rabia a l’é pasiasse e ti ‘t l’has consolame. ²Vardé, Nosgnor a l’é vnùit a salveme. A l’é për lòn ch’i l’avrai fiusa e gnun-e tëmme. Ël Signor Dé a l’é mia fòrsa e col ch’a l’ha dame na rason për canté: a l’é chiel ch’a l’ha salvame^[1]”.

³Cantand ëd gòj, i seurtireve a tiré d’eva da le sorgiss ëd la salvëssa. ⁴An col temp-là i direve: “Ringrassié Nosgnor! Laudé sò nòm! Fé conòsse an tra ij pòpoj soe 'mprèise! Feje savèj che Nosgnor a l’é potent!”. ⁵Canté a Nosgnor, ch’a l’ha fàit ëd còse mararavijose, ch’a lo faso savèj për tuta la Tèra! ⁶Che la gent ëd Gerusalem^[2] a s-ciopata le man ëd gòj, përchè a l’é grand ël Sant ch’a stà an mes ëd vojàutri!”.

Nòte

↑ Cfr. Surtìa 15:2; Salm 118:14.
↑ O: “pòpol ëd Sìon”.

[1] Cfr. Surtìa 15:2; Salm 118:14.

[2] O: “pòpol ëd Sìon”.

[1]

[2]