Geremìa

48

Un mëssagi ch’a riguarda ël pais ëd Moab

¹Ël Signor ëd l'Univers, Dé d'Israel a dis parèj: “Guai a Nebo ch'a l'é vastà: Cariataim a ven espugnà a soa confusion, soa sitadela a l'é ruinà a soa ónta. ²A-i é pa pì ‘d glòria për Moab! Esebon a médita soa dëstrussion contra 'd chila: 'Andoma, crasómla, anientóm-la dël nùmer ëd le gent'. 'Dcò ti Madmen, it të staghe për socómbe, la spa a l'é giumai adrëssà contra 'd ti. ³As crija fòrt da Coronaim: Vastassion! Gran massidi! ⁴Moab a l'é dësblà, fin-a a Segor as sento soe plente. ⁵Ij sò arfugià a fan an piorand la montà ëd Luchit, vos ëd deul as sento a la calà d'Oronaim. ⁶Scapé, salveve la vita! Stërmeve, fé parèj dël borich sèrvaj ant ël desert. ⁷Përchè ti 't l'has butà toa fiusa an toe euvre e ant ij tò tesòr: ëdcò ti 't saras vastà. Chemosh a andrà an esili e ij sò sacerdòt e prìnsi a partiran con chiel. ⁸Col ch’a ravagia a intrerà an tute le sità. Nen un-a a podrà scampé. Le sità dla comba a saran dësblà. Cole dla pian-a a saran vastà. Mi, ël Signor, i lo fortisso. ⁹Se mach Moab a l’avèissa dj’ale, a podrìa voless-ne via, përchè soe sità a son ardovùe a desert, a son vnùite esse dëspopolà. ¹⁰Che na maledission a tomba a col ch’a euvra sensa deuit për Nosgnor! Che a sia maledì col ch'as tira andaré e ch’a deuvra pa la spa për nen ëspantié ‘d sangh - cand ch’a l’ha comandaje ‘d felo da Nosgnor.

¹¹Fin-a dai primi di ‘d soa vita, Moab a l'ha vivù pasi. A l'é mai stàita esilià. Soa gent a l'era parèj dël vin, a s'arlamava dzora dlë speuje 'd sò fondrium: mai stàit tirà, da tin-a a tin-a, mai mnà n'esili. Për lòn a l'ha sempe goernà sò savor, sò përfum a l'é servasse da tasté. ¹²Ma vardé ch'a-i rivran ëd temp, a dis Nosgnor, che i-j manderai ëd travasador për vojdelo: a daran ël vir a sò óiro e a faran a tòch ij sò asi da vin. ¹³Antlora Moab a l'avrà onta 'd sò ìdol Chemosh, parèj coma che Israel a l'era vërgognass-ne dël dio bocin ëd Betel e soa mistà pagan-a, andova ch'a l'avìa butà tuta soa fiusa.

¹⁴Com i peule dì, vojàutri òm ëd Moab: Nojàutri i soma guerié vajant, bon për la guera? ¹⁵Moab a sarà dësblà. A-i sarà l'invasion an soe sità. Soa pì bela gioventura a sarà portà al masel, a dis ël Rè. Mi, ël Rè, i son ël Signor ëd l'Univers: i lo fortisso! ¹⁶A s'avzin-a 'l vastador ëd Moab, sò maleur a l'é dzorëstant. ¹⁷Fé plenta për ësta nassion, tute vojàutre le gent dj'anviron, voi tuti che i në conòsse 'l nòm. Fé deul e dì: ‘Aidemì, coma che a l'é stàit s-ciapà 'l baròt potent, la glòria dël baston dël comand!’.

¹⁸Cala giù da tò pòst d'onor, stà ant ël teren sùit, ti ch'it vive an Dibon. Përchè col ch'a l'ha dësblà Moab a monta contra 'd ti; chiel a campa giù toe fortificassion. ¹⁹Stà an sla stra e bèica, ti ch’it vive an Aroer. Ciàmje a chi ch’a scapa e a col ch'a scampa: Còs é-la rivaie? ²⁰Lor a réplico: Moab a l'é ant ël maleur! Moab a l'é tombà! Crijè fòrt e fé arsoné la complenta! Nunsielo an sël fium Arnon: ‘Moab a l'é stàit dësblà’.

²¹A l'é rivaie 'l giudissi ant le sità dl'autpian: dzora 'd Colon, Jasa e Mefat; ²²an Dibon, Nebo, e Bet Diblataim; ²³an Chiriataim, Bet Gamul, e Bet Meon; ²⁴ansima a Cheriot e Bosra. Dzora 'd tute le sità moabite, davzine e lontan-e. ²⁵A l'é stàita campà giù la potensa 'd Moab. Soa fòrsa a l'é dësblà, a dis ël Signor! ²⁶Anciochelo Moab, përchè a l'é alvasse contra 'd mi. Feje bèive 'l vin ëd mia flin-a, fin-a ch’a vada a raviolesse an sò gumit, fin-a che a ven-a esse n'oget dë svérgna.

²⁷Miraco, a fasia pa rije la gent d'Israel, pòpol ëd Moab? Forsi ch’i l'eve trovaje an companìa dij làder, cora che i në parlave an socroland la testa? ²⁸Chité le sità, vòjàutri gent ëd Moab. Andé a sté an sle colin-e. Venta ch'i sie parèj dij colombòt. ch’a fan ni aranda dij balatron. ²⁹I l'hai sentù l'orgheuj dij Moabita, i conòsso soa sagna ‘d lor. Da bin i sai coma ch’a son borios, malprudent, gajard e com a sio malgrassios e blagheur an sò cheur. ³⁰Mi i conòsso bin soa sicomera, a dis ël Signor: la fausserìa a l'é sò parlé. Sensa sust a l'é lòn ch'a fan. ³¹Për lòn i faso plenta 'd Moab. I crijo fòrt për tùit ij Moabita. I gëmmo për la gent ëd Chir-Cheres.

³²Mi i piorerài dzora 'd ti, vigna 'd Sibma, pì che për la sità ëd Jaser. Ij tò branch a passavo dë dlà dël Mar Salà. A rivavo fin-a a la sità 'd Jaser. Ël marodeur a l'é campasse a ravagé ansima a le rape 'd toa vendùmia e tò fi. ³³La gòj e l'argiojissansa a son dësparìe da tò vërzé dla tèra 'd Moab. I l'hai fàit chité 'l vin ant le tin-e. Pì gnun ch’a pista rape ant l'arson dij cant ëd gòj. Òhi, ij bram a-i saran, ma ij braj dij soldà, pa ij crij dij vinaté.

³⁴Ij braj 'd Chesbon e d'Eleale a rivo fin-a a Jahas. A arson-o da Zoar, tant parèj coma da Oronaim e a Eglat Selisija. Fin-a j'eve 'd Nimrim a son desolà. ³⁵I-j butrai fin an Moab, a dis ël Signor, a coj ch’a monto an sij leu àut a smon-e 'd sacrifissi a d'àutri dio. ³⁶Parèj che mè cheur a farà plenta dzora 'd Moab, e a sarà tanme na fluta ch'a son-a 'l deul da mòrt. Òhi, mè cheur a gëmm për la gent ëd Chir-Cheres, parèj ëd na fluta ant un cant da funeral. Donch, a sarà perdùa la salvëssa con tùit ij sò tesòr. ³⁷Tùit ij cupiss a son tosonà, tute le barbe rasà, tute le man a l'avran dë scarificassion. As butran tùit ij silissi, ëd sinture a grop ëd tërliss ëd sach. ³⁸Ansima a tute le trasse 'd Moab, dzora 'd soe piasse pùbliche, gnun-e plente. Përchè i l'hai sfrisà Moab parèj ëd na doja ch'a serv pa pì. Mi, ël Signor, i lo fortisso. ³⁹Com a resta ch'a sarà vinciù? Fé plenta! Com a resta che ij Moabita a l'han virà le spale con onta! Moab a sarà n'oget dë svergna, na vista afrosa për le nassion che a lo avzin-o.

⁴⁰Sossì a l’é lòn ch’a dis ël Signor: ”Vardé! Parèj ëd n'òja con j'ale slargà dzora 'd Moab, a sarà la nassion nemisa. ⁴¹Le sità a saran ciapà, soe fortësse espugnà e an col di ël cheur dij Moabita a sarà parèj ëd col ëd na fomna con ij dolor dëscobi. ⁴²Moab a sarà dëscancelà dal nùmer ëd le nassion, përchè a l'é arvirasse al Signor. ⁴³Teror, tampa e liassa a son dzora 'd ti, abitant ëd Moab, a dis ël Signor. ⁴⁴Col che a scapa da l'afr, a tomberà ant la tampa, e col che a seurt da la tampa a sarà ciapà dal trabucèt. Vardé, ant l'ann ëd sò castigh, i-j faraj vnì tut sòn contra 'd Moab, a dis Nosgnor. ⁴⁵A la sosta dla comba 'd Chesbon, as fermo ij fugitiv ësvers. Ma un feu a seurt da Chesbon. Na fiama a flamba ant ël palass ëd Sicon. Ij pols ëd Moab a saran brusà parèj dle cassie dël servel dë sto pòpol arviros ch’a-i pias la guèra.

⁴⁶Moab, maleur a ti! Gent ëd Chemosh i seve an ruin-a! Vòstri fieuj a son esilià e vòste fije s-ciave. ⁴⁷Ma mi ant un doman, i cangerai la sòrt dij Moabita, a dis Nosgnor.

Costa-sì a l’é la fin ëd le professìe ‘d Geremìa ch’a riguardo Moab^[1].

Nòte

↑ 48:1- 47 cfr. Isaia 15:1-16:14; 25:10-12; Esechiel 25:12-14; Amos 2:1-3; Sofonia 2:8-11.

[1] 48:1- 47 cfr. Isaia 15:1-16:14; 25:10-12; Esechiel 25:12-14; Amos 2:1-3; Sofonia 2:8-11.

[1]