La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Geremia/Geremia 46

←Geremìa 45

La Bibia piemontèisa Geremìa

Geremia 47→

La Bìbia piemontèisa - Geremia 46

Geremìa

46

Professie contra l’Egit

¹Paròla dël Signor adrëssà al profeta Geremìa contra 'd vàire nassion.

²Cost mëssagi ch’a riguarda l’Egit, a l’era stàit proclamà dël quart ann che Ioiachim, fieul ëd Iosia, a governava dzora 'd Giuda, an ocasion ëd la bataja ‘d Carchemis, cand che ‘l Faraon Neco, rè d’Egit, con soa armeja, a l’era stàit batù da le part dël fium Eufrate da Nabucodenesar, rè ‘d Babilonia.

³“Pronté scu e bocla, feve anans për la bataja! ⁴Taché ij cavaj ai chèr ëd guèra: an sela, sivalié! Buteve an riga con l'elm an testa, molé le lanse, buteve j'armure! ⁵Com a resta che i vëddo s-ciampairà, sbaruvà e che a dan andaré? Ij sò guerié a son butà an dërota e a scapo sensa viresse andré. A-i é sparm da tute le bande - a dis Nosgnor. ⁶A sarà pa 'l pì lest a scampé, fin-a ij pì fòrt a andran pa a salvesse! A s'antruco e a tombo a tramontan-a, an sle rivere dël fium Eufrate! ⁷Col ch’a l'é che a ‘mburierà parèj dël Nil, tanme un fium da j'eve bolvërsante? ⁸A l'é l'Egissian che a monta, parèj dël Nil, tanme un fium da j'eve fogose. Chiel a disìa: ‘I andrai sù e i seiverai la tèra, i travondrai sità e abitant’. ⁹Alé, cavaj, chèr ëd guèra, a l'assàut, guerié, debordé! Etìop e Lìbich, che i pòrte lë scù, e vojàutri da la Lidia, ij famos tireur d'arch. ¹⁰Ma a l'é 'l di 'd Nosgnor ëd l'Univers, giornà d'arvangia për fé giustissia dij sò nemis. La spa a dvorerà, as pasierà l'anvìa, a s'anciocrà 'd sò sangh! Përchè a l'é un sacrifissi complet për ël Signor ëd l'Univers ant le tère dla tramontan-a, an sle rivere dël fium Eufrate! ¹¹Monta a Ghilead për pijete ‘d meisin-e, o vèrgin fija d'Egit! Ti 't moltìpliche ij tò armedi a dzoneus, për ti, contut, a-i sarà gnun-a varision! ¹²Le nassion a l’han sentù ‘d toa dërota, la tèra a l'é satìa 'd tò crij. Un vajant a tomba dzora n'àutr vajant, e tuti e doi a procómbo ansema".

¹³Paròle adrëssà da Nosgnor al profeta Geremìa, cora che Nabucodenesar, rè 'd Babilònia, a l'era vnùit a frapé l'Egit^[1]: ¹⁴Portene la neuva an Egit, felo savèj a Migdol, nunsielo a Memfi e a Tafanes. Dì: Pija posission, prepàrte! Varda, lë spà a dvora tute le nassion d'antorn ëd ti. ¹⁵Com é-lo che ij tò guerié a scapo? A l'han pa arzistù an pé përché a l’é Nosgnor ch’a l’ha campaje a tèra. ¹⁶A l’han antrapasse j’un con j’àutri e a son finì për tèra. Antlora a l’han dit: ‘Alvomse e tornoma a nòsta gent, a nòst pais ëd nassensa, leugn da la spa dij nòstri nemis ch'an dvora. ¹⁷Deje sto nòm a Faraon, rè d'Egit: Tapage! ma a riva tard! Chiel a l’ha përdù l’oportunità’.

¹⁸“Mi, ël Rè, ch’a l’ha për nòm ël Signor ëd l’Univers, a fà cost sarment: ‘Coma ch’a l’é vera che mi i son viv, i giuro che bin tòst a rivrà ‘n conquistador. A sarà amposant parèj dël Tabor an mes ëd le montagne, parèj dël Carmel a pich an sël mar. ¹⁹Pronta tò bagage për l’esili, pòpol d'Egit, përchè Memfi a sarà ardovùa a 'n desert, dësblà e lassà sensa pì ‘d gent. ²⁰Egit a l'é na vailëtta zolìa, ma 'n tavan as campa dzora 'd chila da tramontan-a. ²¹Fin-a ij sò mercenari, an sò pais, a son parèj ëd bocin a l'angrass, e 'dcò lor a viro le spale e a scapo sensa ten-e. Vardé, a l'é rivaie për lor ël di dla malora, ël temp ëd sò castigh. ²²A sarìa tanme 'l sìfol dël serpent, përchè a-i në riva un baron, a la taco con soe àpie, a smijo ëd boscaté gajard. ²³A campo giù soe foreste, a dis Nosgnor, përchè a son sensa nùmer, pì ëd bon nùmer che j'aliòstre, gnun che a peuda conteje. ²⁴L’Egit a sarà umilià, a sarà dàit ant le man ëd gent ch'a riva da Nòrd.

²⁵Ël Signor ëd l’Univers, ël Dé d’Israel, a dis: “I castijerai Amon, ël dé ‘d Tebe. I castijerai l’Egit, ij sò dé e ij sò rè. I castijerai ‘l Faraon e tuti coj ch’a-j dan fiusa. ²⁶I-j darai ant le man ëd Nabucodenesar e a soa armeja, ch’a lo veulo mòrt. Tutun, apress ëd lòn, a-i sarà ‘ncora ‘d gent ch’a starà an Egit com anans. Mi, ël Signor i lo fortisso"^[2].

Na speransa për Israel

²⁷“Vojàutri, ij dissendent ëd mè servent Giacòb, gnun-e tëmme. Sbaruveve pa, vojàutri pòpol d’Israel, përchè mi i libererai voi e ij vòstri dissendent dai pais lontan andova ch’i seve stàit deportà. Ij dissendent ëd Giacòb a ‘rtoneran an soa tèra ‘d lor e a podran stess-ne an santa pas. A l’avran ëd sicurëssa e pì gnun a-j sbaruvrà. ²⁸Mi, ël Signor, i diso a vojàutri, ij dissendent ëd mè servent Giacòb, d’avej pa tëmma. Combin che i dëstruerai tute le nassion anté ch’i seve stàit dësparpajà, mi iv dëstruerai pa dël tut. Vera, i seve stàit castijà, ma mach coma ch’a l’era necessari, përchè a l’é pa possibil che ‘l malfator a resta 'mpunì^[3]".

Nòte

1. Cfr. Geremia 43:10-13.
2. 46:2-26 cfr. Isaia 19:1-25; Esechiel 29:-32:32.
3. 46:27-28 cfr. Geremìa 30:10-11.