La Bibia piemontèisa/Testament Vej/Deuteronomi/Deuteronomi 33

←Deuteronomi 32

La Bibia piemontèisa Deuteronòmi

Deuteronòmi 34→

La Bìbia piemontèisa - Deuteronòmi 33

Deuteronòmi

33

Mosè a benediss le tribù d’Israel

¹Anans ëd meuire, Mosè, l’òm ëd Nosgnor, a l’ha benedì j’Israelita. ²A l’ha dije: “Nosgnor a l’é rivà dal Sinai, a l’é spontà tanme ‘l sol da Seir, a l’ha fàit vëdde tut sò splendrior dal mont ëd Paran, a l’é rivà compagnà dai desmila àngej ‘d soa cort dël cél^[1] e con soa man drita a l’ha mandaje ‘l feu ‘d na Lege. ³Chiel përdabon a-j veul bin al pòpol; tùit ij sò àngej sant a son an sò podej. Lor a stan astà ai tò pé pr’ arsèive soe istrussion^[2]. ⁴Mosè a l’ha ‘rmëttune na Lege, n’ardità për la ciambrea ‘d Giacòb. ⁵Nosgnor a regnava dzora Iesoron, quand ij cap dël pòpol a son riunisse, le tribù d’Israel a son assamblasse an ciambrea.

⁶Ch’a viva la tribù ‘d Ruben, ch’a dësparissa mai, bele s’a l’é nen tant numerosa.

⁷Për la tribù ‘d Giuda, Mosè a l’ha dit: “Nosgnor! Scota ‘l crij ëd Giuda e falo ‘rtorné a sò pòpol. Che so podèj a sia grand, e giùtlo contra ij sò nemis.

⁸Për la tribù ‘d Levi, a l’ha dit: “Ti, Signor, it l’has fidaje ij tò Urim e Tumim^[3] ch’a përtòco a n'òm ch’a l’é sant^[4] apress ch’it l’has butalo a la preuva a Massa^[5] e questionalo a le sorgiss ëd Meriba^[6]. ⁹A l’ha dije a sò pare e soa mare: “I savoma nen chi ch’a sia^[7]. A l’han pa arconossù ij sò frej e a l’han ignorà ij sò fieuj për guardé toa paròla e vijé për toa aleansa. ¹⁰Lor a mostreran a Giacòb toe ordinanse e a Israel toa Lege. Lor a smonran d’ancens d’’odor agreàbil e d’olocàust dzora dij tò autar. ¹¹Nosgnor! Benediss ël ministeri dij Levita^[8] e aceta tuta l’euvra ‘d soa man ëd lor. Frapa a j’organ vitaj^[9] chicassìa a-j taca, e tuti coj ch’a-j j’han an òdio, parèj ch’a peudo pa pì alvesse”.

¹²Për la tribù ‘d Beniamin a l’ha dit: “Che ‘l bin-amà ‘d Nosgnor a viva an tuta sicurëssa con chiel, për ch’a lo guerna për tut ël temp, e che 'l Pì- Àut a lo pòrta ‘n fàuda”.

¹³Për la tribù ‘d Giusèp a l’ha dit: “Che Nosgnor a benedìssa sò pais con ij don ëd la rosà dël cél e dj’aque ch’a stan sota dla tèra; ¹⁴con ij don dl’arcòlt portà da la lus dël sol e dal ciàir ëd la lun-a^[10]; ¹⁵con le primissie dle montagne antiche e l’arcòlt portà da le colin-e eterne; ¹⁶con ij don ëd la tèra e ‘d tut lòn ch’a-i viv^[11], e ‘l favor ëd col ch’a parlava dal busson sfiamant^[12]. Che la benedission a sia na coron-a për la testa ‘d Giusèp, an sla front ëd col ch’a l’é stàit consacrà an mes ai sò frej. ¹⁷Onor a Giusèp, ël prim tòr nassù da lë strop ëd Nosgnor! Ch’a peuda deje ‘d cornà a tùit ij pòpoj da ‘n cap a l’àutr ëd la tèra. Ij sò còrn a son ij milanta ch’a son naje a Efraim, e ij mila ‘d Manasse”.

¹⁸Për le tribù ‘d Zabulon e d’Issacar, a l’ha dit: “Argiojiss, Zabulon, quand ch’it vade an campagna; e Issacar quand ch’i reste andrinta a toe tende. ¹⁹A ciameran ëd pòpoj a la montagna; ambelelà lor a smonran ëd sacrifissi che Nosgnor a-j aceta; përchè lòr a godran da la bondosità dij mar, e dle richësse stërmà sota la sabia”.

²⁰Për la tribù ‘d Gad a l’ha dit: “Ch’a sia benedì Nosgnor ch’a dà a Gad un teritòri bin grand. Tanme na leonëssa a në farà soa abitassion. Chiel a atacherà soe pijaite e a në dëstacrà testa e piòte. ²¹A l’ha sernune për chiel la mej porsion, la part ch’a speta al comandant quand ch’a son riunisse ij cap dël pòpol. Chiel a l’ha compì ij propòsit giust ëd Nosgnor e soe decision an favor d’Israel”.

²²Për la tribù ‘d Dan a l’ha dit: “Dan a l’é ‘n leonòt ch’a sauterà fin-a a Basan”^[13].

²³Për la tribù ‘d Neftali a l’ha dit: “Neftali! Pijite toa sodisfassion dai favor ëd Nosgnor; lass-te arpatete, che chiel at veul benedì; pijite ‘l possess dël mar e dël Meridion!”.

²⁴Për la tribù d’Aser, a l’ha dit: “Benedì a sia Aser an tra ij fieuj ëd Giacòb, preferì an tra ij sò frej! Che chiel a peussa mojé sò pé ant l’euli d’oliva. ²⁵Le sbare ‘d toe pòrte a son fàite ‘d fer e ‘d bronz. Ti't guerneras toa fòrsa për tuta la vita”.

Làuda e benedission general

²⁶Iesoron! A-i é gnun ch’a sia parèj ëd tò Dé! Chiel a cavalca pr’ ël cél për ëvnì a giutete, a cavalca ‘n sle nivole con majestà granda. ²⁷Ël Dé etern për ti a l’é na sosta, at sosten-o ij sò brass etern. Chiel a l’ha scassà ‘d nemis dë 'dnans a ti, e a l’ha comandate dë stermineje! ²⁸Ël pòpol d’Israel a viv an tuta sicurëssa; l'adoss ëd Giacòb gnun a-j dà gena ant na tèra ‘d gran e ‘d vigne, rigà da la rosà distilà dël cél. ²⁹Israel! Che ‘d goj ch’it l’has! Chi ch’a l’é parèj ëd ti, gent salvà da Nosgnor? Chiel at guerna tanme në scù, chiel a l’é la spa ch’as àussa an àut. Ij tò nemis as sugetran a ti, e ti jë scarpiseras a còl!

Nòte

1. O “sant”.
2. O “toe paròle”.
3. Cfr. Surtìa 28:30; Levitich 8:8; Nùmer 27:21; 1 Samuel 28:6.
4. O “fidej”.
5. Cfr. Surtìa 17:7.
6. Cfr. Nùmer 20:13, 24; Salm 106:32.
7. Cfr. Surtìa 32:25-29.
8. O “ij sò beni”
9. Let. “ai ren”, o “a le gambe”.
10. O “da j’arcòlt ëd l’ann e dij frut che minca mèis a madura”.
11. O “ëd soa pienëssa”.
12. Cfr. Surtìa 3:3.
13. Cfr. Giudes 18:27-28.